به گزارش آستین آمریکن-استیتزمن، زنی ۶۵ ساله از باورمندان به شاهدان یهوه، شاخه‌ای از مسیحیت، با در نظر گرفتن ممنوعیت‌های این دین و بدون دریافت خون، جراحی پیوند قلب را با موفقیت پشت سر گذاشت.

کارولین مک‌لئود اهل تگزاس که سال‌ها مدیر کافه یک مدرسه ابتدایی بود، از سال ۲۰۰۵ دچار نارسایی قلبی شد و پزشکان پیوند قلب را تنها راه درمان او اعلام کردند اما مهم‌ترین مانع درمان او، نه پیدا کردن قلبی برای پیوند که باور او به فرقه مذهبی شاهدان یهوه، شاخه‌ای از مسیحیت با تفسیری نارایج، بود.

بر اساس اعتقادات باورمندان به این فرقه، هیچ خونی نباید ریخته شود مگر اینکه خداوند برای کفاره گناهان مجاز کرده باشد. برای این باور، به بخش‌های متعددی از کتاب مقدس در مورد خون استناد می‌شود که از نخوردن خون یا پرهیز از خون‌ریزی صحبت می‌شود که به باور رهبران شاهدان یهوه، تزریق خون یا فراورده‌های خونی را هم شامل می‌شود. به باور شاهدان یهوه، فقط خون عیسی مسیح می‌تواند آن‌ها یا جانشان را نجات دهد.

پس از ناامیدی پزشکان کارولین در آستین برای پیوند قلب بدون انتقال فراوردهای خونی، او به توصیه این پزشکان برای پیوند قلب در دانشگاه شیکاگو ثبت‌نام کرد؛ جایی که از سال ۱۹۹۴ پیوند قلب بدون انتقال خون انجام می‌شود. 

به گفته والووان جیواناندام، جراح کارولین، در یک پیوند قلب عادی، معمولا ۶۰ درصد بیماران به مقداری خون اضافی نیاز دارند و پیوند قلب بدون تزریق خون خطر بالایی دارد. از این‌ رو بیشتر بیمارستان‌ها به آن تن نمی‌دهند اما او با احترام به باورهای شاهدان یهوه، به کارولین اطمینان داد که هیچ خونی وارد اتاق عمل نشود.

جیواناندام نکته کلیدی در برنامه پیوند قلب بدون انتقال خون را «نحوه مدیریت و آماده‌سازی» بیماران قبل، حین و بعد از عمل می‌داند. او به نتایجی دست یافت که برای بیماران خواستار پیوند بدون تزریق خون جالب به نظر می‌رسید. به گفته او، پیوند قلب بدون تزریق خون خطر واکنش التهابی ریه‌ها و روده‌ها را کاهش می‌دهند اما در این عمل، بیمار سطح اکسیژن پایین‌تری دارد که خون می‌تواند در شرایطی به تقویت آن کمک کند.

جیواناندام پروتکلی ایجاد کرد تا هموگلوبین بیماران متقاضی پیوند قلب بدون انتقال خون را به میزان بالایی برساند. هموگلوبین پروتئین موجود در گلبول های قرمز خون است که اکسیژن را به بافت‌ها می‌رساند.

این جراح قلب با اشاره به وجود «ترفندهای زیادی» برای این کار، می‌گوید: «مهم این است که خون قرار است کجا از دست برود و چطور باید جلو آن را گرفت.»

کارولین پس از این جراحی موفق، ۱۹ سپتامبر بیمارستان را ترک کرد و چند هفته بعد گفت: «احساس می‌کنم هیچ اتفاقی نیفتاده است. من همواره به آن شخص که قلبش را اهدا کرد، فکر می‌کنم.»