بسیاری از ناظران بر این باورند که در خاورمیانه جنگی همه‌جانبه رخ نخواهد داد و لبنان، «سنگر دفاع جمهوری اسلامی»، هزینه‌ اضافی پرداخت نخواهد کرد.

البته واکنش ۴ سال پیش رژیم ایران به ترور قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس که در بغداد کشته شد، ناظران را به این نتیجه رسانده است که جمهوری اسلامی به حمله کنسولگری ایران در دمشق پاسخ محدودی خواهد داد. در آن زمان، رژیم ایران با هیاهو و غوغای بسیار بارها تهدید کرد که پاسخ سخت و فاجعه‌باری خواهد داد؛ سپس در واکنشی هماهنگ‌شده با آمریکا، یکی از پایگاه‌های آمریکایی در عراق را که پیش‌تر تخلیه شده بود، هدف حمله قرار داد.

همچنان چند ماه پیش که در مراسم سالگرد قاسم سلیمانی در کرمان انفجارهای هولناکی رخ داد و به کشته و زخمی شدن صدها نفر منجر شد، رژیم ایران بی‌درنگ اسرائيل را مسئول این حمله دانست و تهدید کرد که پاسخ سختی خواهد داد، اما با حمله به پایتخت اقتصادی کردستان عراق، که به کشته شدن یک تاجر عراقی و اعضای خانواده‌اش منجر شد، به آن پاسخ داد.

اکنون پس از حمله به کنسولگری ایران در دمشق، کشته شدن فرماندهان ارشد سپاه پاسداران و افراد برجسته دیگر که در حملاتی در نقاط دیگر سوریه، ازجمله در محله‌های مزه و سیده زینب دمشق و در دیرالزور، کشته شده‌اند، به نظر نمی‌آید جمهوری اسلامی به انتقامی فراتر از انتقام قاسم سلیمانی متوسل شود، به‌ویژه اینکه در حال حاضر آمریکا، اسرائيل و کشورهای غربی در مقایسه با زمان ترور قاسم سلیمانی، حضور نظامی گسترده‌تری در منطقه دارند.

با این حال، وضعیت حاضر مستلزم پاسخ تلافی‌جویانه و مستقیم جمهوری اسلامی است، نه اینکه رژیم تهران به واگذاری مسئولیت انتقام‌جویی به گروه‌های نیابتی‌اش بسنده کند؛ آن‌هم در صورتی که این گروه‌های نیابتی قادر نیستند فراتر از حمایت از جنبش‌های حماس و جهاد اسلامی در غزه گامی بردارند.

اینکه گفته می‌شود اگر حامیان رژیم ایران به‌جای «حمایت از غزه» به «حمایت از جمهوری اسلامی» روی آورند در ماموریت آن‌ها  تغییر چندانی ایجاد نمی‌شود، نادرست است، زیرا چنین تغییر موضعی مشروعیت آن‌ها را به‌شدت متزلزل می‌کند. افزون بر این، رژیم ایران حدود ماموریت این گروه‌ها را به‌گونه‌ای مشخص کرده است که به گسترش دامنه جنگ در منطقه نینجامد، مگر اینکه قلمرو جمهوری اسلامی ایران مستقیما هدف حمله قرار گیرد.

در واقع، رژیم جمهوری اسلامی در چگونگی پاسخ به حمله به کنسولگری ایران در دمشق با بن‌بست روبه‌رو شده و به‌دنبال خروج از این تنگنای دشوار است.

بنابراین، باید منتظر ماند و دید که رژیم ایران چه پاسخی خواهد داد. آیا این پاسخ در قالب ترور شخصیت‌های طرف مقابل خواهد بود؟ یا در قالب حمله به سفارتخانه‌ها، همان‌طور که در دهه ۱۹۸۰ در بیروت و در دهه ۱۹۹۰ درآرژانتین رخ داد؟ یا با شلیک چند موشک بیانیه‌ای صادر خواهد کرد که این موشک‌های شلیک‌شده دقیقا به هدف‌های موردنظر اصابت کرده‌اند؟

برگرفته از روزنامه نداءالوطن