نتیجه تحقیق دانشگاه لافبورو حاکی از آن است که کاهش حساسیت بصری می‌تواند زوال عقل را تا ۱۲ سال قبل از ابتلا به آن پیش‌بینی کند.

تحقیقات جدید روی هشت هزار و ۶۲۳ فرد سالم در نورفولک انگلستان انجام شد که سال‌های بسیاری زیرنظر بودند. در پایان تحقیق این پژوهش، ۵۸۷ شرکت‌کننده به زوال عقل مبتلا شدند و بدین ترتیب محققان توانستند مشاهده کنند چه عواملی ممکن است از قبل قابل تشخیص باشد.

محققان در ابتدای پژو‌هش از شرکت‌کنندگان خواستند در آزمون بصری شرکت کنند. در این آزمایش شرکت‌کنندگان به محض مشاهده مثلثی که در میدانی از نقاط متحرک شکل می‌گرفت، باید دکمه‌ای را فشار می‌دادند. افرادی که به زوال عقل دچار می‌شوند، در مشاهده این نقاط بسیار کندتر عمل می‌کردند.

مشکلات بینایی ممکن است نشانه اولیه زوال شناختی باشد، زیرا پلاک‌های آمیلوئید سمی مرتبط با بیماری آلزایمر ممکن است ابتدا بر نواحی مغز که با بینایی در ارتباط‌ند تاثیر بگذارد و بخش‌‌هایی از مغز که با حافظه مرتبط است، با پیشرفت بیماری آسیب می‌بیند. بر همین اساس آزمون‌های بینایی ممکن است قبل از آزمون‌های حافظه، برخی نقایص را پیدا کنند.

چندین جنبه دیگر از پردازش بصری وجود دارد که بر بیماری آلزایمر تاثیر می‌گذارد، مانند توانایی دیدن طرح کلی اشیا (حساسیت کنتراست) و توانایی تشخیص بین رنگ‌های خاص (توانایی مشاهده طیف آبی‌ــ‌سبز در اوایل ابتلا به زوال عقل تحت تاثیر قرار می‌گیرد)؛ مواردی که روی زندگی افراد تاثیر می‌گذارند، بدون آنکه بلافاصله از وجود آن‌ها مطلع شوند. 

یکی دیگر از نشانه‌های اولیه آلزایمر نقص در کنترل مهار حرکات چشم است. شواهد نشان می‌دهد که افراد مبتلا به آلزایمر با نادیده‌ گرفتن محرک‌‌های حواس‌پرتی مشکل دارند. 

تشخیص چهره‌ها

شواهد موجود نشان می‌دهد که افراد مبتلا به زوال عقل چهره‌های افراد جدید را به‌درستی پردازش نمی‌کنند. به عبارت دیگر این افراد از الگوی معمول اسکن و بررسی چهره‌ فردی که با آن‌ها در حال گفت‌و‌گو هستند، پیروی نمی‌کنند. این الگو در افراد سالم از چشم‌ها به بینی و به دهان انجام می‌شود. در واقع ما صورت را نقطه‌گذاری می‌‌کنیم تا بعدا به خاطر بیاوریم.

برخی پزشکان که با افراد مبتلا به زوال عقل کار می‌کنند می‌توانند فرد مبتلا به زوال عقل را در زمان ملاقات‌ تشخیص دهند.

افراد مبتلا به زوال عقل ممکن است گاهی گمگشته به نظر برسند، زیرا برای بررسی محیط از جمله چهره افرادی که به تازگی ملاقات کرده‌اند، چشمانشان را تعمدا حرکت نمی‌دهند.

آیا حرکات چشم حافظه را بهبود می‌بخشد؟

اگرچه حساسیت بصری با عملکرد حافظه در ارتباط است (حتی با استفاده از آزمایش‌‌های غیر بصری) محققان همچنان در حال آزمایش‌اند که آیا وادار کردن افراد به حرکات چشمی بیشتر به بهبود حافظه کمک می‌کند یا خیر.

برخی پژوهش‌‌ها نشان ‌می‌دهد که حرکات چشم می‌تواند حافظه را بهبود ببخشد. به گفته آن‌ها شاید همین توضیح دهد که چرا افرادی که بیشتر تلویزیون تماشا می‌کنند و بیشتر مطالعه می‌کنند، حافظه بهتری دارند.

به گفته محققان، هنگام تماشای تلویزیون یا مطالعه چشمان روی صفحه تلویزیون یا روی صفحه متن به جلو و عقب حرکت می‌کند. البته افرادی که بیشتر اهل مطالعه‌اند، مدت‌ زمان بیشتری را برای تحصیل سپری کرده‌اند.