وزارت دولت در امور رسیدگی به حوادث طبیعی طالبان اعلام کرد که در نتیجه سرازیر شدن سیل طی هفت روز اخیر در این کشور، ۷۰ تن کشته و ۵۶ نفر زخمی شده‌اند. 

جانان سایق، سخنگوی این وزارتخانه، گفت که در نتیجه این سیلاب‌ها، بیش از دو هزار و ۵۰۰ خانه مسکونی ویران شده و بیش از دو هزار راس دام تلف شده‌اند و ساختمان چهار مدرسه نیز تخریب شده است.  

او گفت که بارندگی شدید و وقوع سیل به باغداران و صاحبان زمین‌های کشاورزی خسارت زده و بررسی‌های آن‌ها نشان می‌دهد که بیش از ۹۵ هزار هکتار زمین تخریب شده است.  

این مقام طالبان وعده داد که در هماهنگی با نهادهای امدادرسان خارجی تلاش می‌کنند که به آسیب‌دیدگان از سیل کمک کنند، اما مشخص نکرد به این آسیب‌دیدگان تاکنون چه کمک‌هایی شده است.  

عبدالرازق، یکی از ساکنان استان بادغیس، به ایندیپندنت فارسی گفت که وقوع سیل در اوایل هفته جاری در شهرستان قادس، قسمتی از زمین‌های کشاورزی او را تخریب کرده است. او افزود که هیچ کمکی به آن‌ها صورت نگرفته است و شماری از خانه‌های مسکونی نیز تخریب شده‌اند.  

جمعه گل، یکی دیگر از ساکنان بادغیس، هم به ایندیپندنت فارسی گفت که شنبه هفته جاری یکی از ساکنان شهرستان مقر در سیل غرق شده و جسدش هم پیدا نشده است. او افزود: «شماری از خودروها هم در شهرستان مقر در سیل گیر کرده بودند که با کمک مردم نجات داده شدند. سیل همواره از مردم بادغیس قربانی می‌گیرد اما این سیلاب‌ها مهار نمی‌شود تا مانع کشته شدن مردم و تخریب زمین‌های کشاورزی شوند.» 

سازمان هواشناسی افغانستان که زیرنظر طالبان است، روز چهارشنبه ۲۹ فروردین پیش‌بینی کرد که بارش باران در استان‌های هرات، فراه، نیمروز، هلمند، قندهار، زابل، پکتیکا، خوست، پکتیا، غزنی، بامیان، دایکندی، ارزگان و غور ادامه یابد.  

شهروندان افغانستان از افزایش تلفات ناشی از وقوع سیل نگران‌اند. با روی کار آمدن رژیم طالبان، کشورهای غربی اجرای پروژه‌های توسعه‌ای را در افغانستان متوقف کردند و این باعث شد وقوع حوادث طبیعی از جمله سرازیر شدن سیل، خسارات جانی و مالی را افزایش دهد. حکومت طالبان تحت تحریم کشورهای غربی قرار دارد و این بر فعالیت نهادهای امدادرسان هم تاثیر منفی گذاشته است. ممنوعیت کار زنان در نهادهای امدادرسان هم به کاهش کمک‌ این نهادها انجامیده است. 

افغانستان زیرساخت‌های لازم برای مقابله با حوادث طبیعی را ندارد و به همین دلیل، آمار تلفات انسانی در این حوادث زیاد است. رژیم طالبان هم قادر به توسعه زیرساخت‌ها نیست و بیشتر برای امور نظامی هزینه می‌کند.   

طالبان هرچند اخذ مالیات از مردم و تجار را افزایش داده‌اند، به ارائه خدمات به مردم اهمیتی نمی‌دهند و شهروندان افغانستان از ترس بازداشت و شکنجه طالبان قادر به اعتراض نیستند.  

با سرنگونی حکومت پیشین در اوت ۲۰۲۱، بخش زیادی از نیروی مختصص افغانستان کشور را ترک کردند و طالبان نیز با برکناری برخی از کارکنان، افراد وابسته به خود را جایگزین نیروهای متخصص در ادارات دولتی کردند. این اقدام طالبان که مغایر با عملکرد حکومتی کارآمد و پاسخگو به مردم است، تاثیر منفی شدیدی بر زندگی مردم داشته است.