محتوای اخباری که خبرگزاری فرانسه منتشر کرد، صرف نظر از سطح منابعی که از اعتبار این خبرگزاری مهم برای تبلیغ تغییر حضور جمهوری اسلامی ایران در خاک سوریه استفاده کرده‌ بودند، درست نبود. به گفته منابع آگاه، آنچه اتفاق افتاده این است که «سپاه قدس» درصدد اتخاذ تصمیم‌های جدیدی برآمده است که ماهیت عملیات و چگونگی حضور نظامی آن را در خاک سوریه تغییر می‌دهد.

این در حالی است که حملات اسرائيل به مواضع سپاه پاسداران در سوریه حتی قبل از هدف قرار گرفتن ساختمان کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق که به کشته شدن سردار محمدرضا زاهدی و شش افسر نظامی دیگر رژیم ایران منجر شد، به‌شدت تاثیرگذار و ویرانگر بود.

با این حال، حمله به ساختمان کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق نقطه‌ عطفی بود که پس از حملات بی‌شمار به مواضع مرتبط با رژیم ایران در سوریه، امنیت رهبری سپاه در سوریه را خدشه‌دار کرد و آن را در معرض تهدید مستقیم قرار داد.

اگرچه منابعی که این خبر را در اختیار خبرگزاری فرانسه قرار دادند، سعی دارند نشان دهند که در نقش جمهوری اسلامی ایران در سوریه تغییری عمیق و راهبردی پدید آمده، واقعیت این است که رژیم ایران تنها در خصوص محل سکونت افسران سپاه قدس، محرمانه بودن حرکات آن‌ها و ماهیت ارتباطشان با نهادهای وابسته به رژیم سوریه تغییراتی ایجاد کرده است. افزون بر آن، مقام‌های جمهوری اسلامی برخی نهادهای رژیم سوریه را به افشای اطلاعات حضور افسران سپاه به نهادهای غربی که به نوبه خود اطلاعات دریافت‌شده را به موساد منتقل کرده‌اند، متهم می‌کنند.

در چارچوب تغییرات تاکتیکی، تصمیم بر این شده است تا تراکم حضور افسران و کارشناسان ایرانی مستقر در سوریه به‌گونه‌ای کاهش یابد که در یک زمان واحد شمار زیادی از آن‌ها در سوریه حضور نداشته باشند. البته قرار است این راهبرد در لبنان هم اجرایی شود؛ به‌ویژه با توجه به احتمال تشدید رویارویی با اسرائيل و تلاش برای هدف قرار دادن فرماندهان ارشد نظامی حزب‌الله در سراسر لبنان.

علاوه بر آن، هرچند پس از حمله به کنسولگری جمهوری اسلامی در دمشق و تنش‌های ناشی از آن، نمایندگی‌های سیاسی و کنسولی جمهوری اسلامی ایران به این زودی‌ها دوباره هدف حمله قرار نخواهند گرفت، روند حمله به افسران رژیم ایران در خارج از محوطه‌های سفارتخانه‌ها یا کنسولگری‌های جمهوری اسلامی ایران در سوریه و لبنان متوقف نخواهد شد.

نزدیک شدن مرحله نهایی عملیات نظامی اسرائيل در شهر رفح در جنوب نوار غزه، آتش درگیری در جبهه لبنان را شعله‌ورتر خواهد کرد و رژیم ایران را به سمت تشدید تنش سوق خواهد داد. البته تشدید درگیری در جبهه لبنان به این معنی نیست که رژیم ایران قصد نجات رفح را دارد، بلکه جمهوری اسلامی می‌خواهد نشان دهد که در تلاش برای حمایت از غزه و حماس است. به همین دلیل لبنان در شرایطی قرار گرفته است که باید به میدان نبرد تبدیل شود و با قرار گرفتن در معرض حملات اسرائيل علیه حزب‌الله، حماس و جهاد اسلامی، هزینه سنگینی را بپردازد تا افسران سپاه قدس و افراد وابسته به آن ماموریتشان را به‌راحتی و بدون هیچ تهدیدی در لبنان انجام دهند.

درگیری در قلمرو سوریه هم تشدید می‌شود، زیرا نه جمهوری اسلامی حاضر به کاهش نقش افسران و مستشاران سپاه و محدود کردن فعالیت‌های شبه‌نظامیان نیابتی‌اش در سوریه است و نه اسرائيل اجازه می‌دهد که جمهوری اسلامی به گسترش نفوذش در سوریه ادامه دهد و از سرزمین این کشور که به میدانی برای تسویه حساب بین نیروهای مختلف تبدیل شده است، برای تحقق اهداف منطقه‌ای و ضربه زدن به اسرائيل استفاده کند.

بنابراین، اعتقاد بر اینکه جمهوری اسلامی حضور نظامی‌ در سوریه را کاهش خواهد داد، توهمی بیش نیست؛ به‌ویژه اینکه سوریه بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری ژئوپلیتیکی در تاریخ جمهوری اسلامی و محور اصلی راهبرد رژیم ایران در سرزمین شام است. سوریه نقطه‌ای پیوندی به شمار می‌رود که حوزه نفوذ جمهوری اسلامی از عراق تا سوریه و لبنان را به هم وصل می‌کند و مسیر دسترسی رژیم ایران را از مرزهای القائم و ابوکمال تا سواحل شرقی دریای مدیترانه، خط آبی و مزارع شبعا در مرز لبنان و اسرائیل هموار می‌کند.

هرچند اغلب ناظران حزب‌الله را مهم‌ترین سرمایه‌گذاری و تاج سیاست توسعه‌طلبی رژیم ایران در سرزمین شام تلقی می‌کنند، آگاهان می‌دانند که سوریه ستون فقرات این راهبرد است و اگر حضور جمهوری اسلامی در سوریه پایان یابد، پروژه توسعه‌طلبی رژیم ایران در سراسر منطقه فرو می‌ریزد.

برگرفته از روزنامه النهارالعربی