دانشمندان یک شاخه قدیمی و مدفون‌شده از رود نیل را کشف کرده‌اند که روزگاری در کنار ۳۰ تا از اهرام مصر جاری بوده است. آنچه احتمالا پاسخی برای این معما است که مصریان باستان چگونه قطعه سنگ‌های بزرگی را که برای این ساخت بناهای عظیم استفاده شده‌اند، تا کنار آن‌ها حمل می‌کردند.

طبق تحقیقاتی که روز پنجشنبه این نتایج را فاش کرد، یک شاخه از رود نیل به طول ۶۴ کیلومتر که هزاران سال است زیر شن‌های بیابان و زمین‌های کشاورزی پنهان بوده، از کنار مجموعه معروف اهرام جیزه و دیگر عجایب مصر عبور می‌کرده است.

کشف این رودخانه نشان می‌دهد که چرا این ۳۱ هرم دره نیل بین چهار هزار و ۷۰۰ تا سه‌ هزار و ۷۰۰ سال پیش در امتداد یک نوار بیابانی که امروزه غیرقابل سکونت است، بنا شده‌اند. هرم بزرگ جیزه، تنها بنای بازمانده از عجایب هفتگانه جهان باستان، و همچنین اهرام خفره، خئوپس و میکرینوس همگی در این نوار بیابانی که در نزدیکی ممفیس، پایتخت مصر باستان، قرار دارد، ساخته شده‌اند.

باستان‌شناسان همیشه می‌گفتند که مصریان باستان احتمالا از آبراهی در مجاورت اهرام برای جابه‌جایی سنگ‌های عظیم استفاده کرده‌اند اما به گفته امان گونیم، نویسنده ارشد این تحقیق از دانشگاه کارولینای شمالی ایالات متحده، «کسی از محل، شکل، اندازه یا میزان نزدیکی این آبراه بزرگ به اهرام مطمئن نبود».

تیم بین‌المللی محققان برای نقشه‌برداری از این شاخه رود نیل که آن را به زبان عربی «اهرامات» می‌نامند، از تصاویر ماهواره‌ای راداری استفاده کردند. به گفته گونیم، رادار استفاده‌شده در این تحقیقات مجهز به نوعی فناوری برای تصویربرداری ماهواره‌ای است که توان نفوذ به زیر سطح شن‌ها و تهیه تصویر از بقایای پنهان زیر آن‌ها را دارد.

بر اساس تحقیقی که در مجله «ارتباطات زمین و محیط زیست» (Communications Earth & Environment) منتشر شد، بررسی‌های میدانی و هسته‌های رسوب در منطقه بر وجود رودخانه مهر تایید می‌زند. دانشمندان می‌گویند که این رودخانه که روزگاری بسیار خروشان بوده، احتمالا در دوره خشکسالی بزرگ حدود چهار هزار و ۲۰۰ سال قبل با شن پر شده است.

مجموعه اهرام جیزه در فلاتی با فاصله تقریبا یک کیلومتری از کرانه‌های رود نیل قرار دارند. به گفته گونیم، شواهد حاکی از آن است که رودخانه «در حمل مصالح ساختمانی عظیم و کارگران موردنیاز برای ساخت هرم»، نقشی کلیدی داشته است. 

به گفته سوزان اونستین، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه ممفیس، حمل این سنگ‌های عظیم که اغلب از جنوب آورده می‌شدند، از طریق رودخانه راحت‌تر بوده است. او اضافه کرد: «مسیر آب و حجم آن در طول زمان تغییر کرد و برای همین بود که پادشاهان سلسله چهارم در مقایسه با پادشاهان سلسله دوازدهم انتخاب‌های متفاوتی داشته‌اند. این کشف برای من یادآور ارتباط نزدیک جغرافیا، اقلیم، محیط زیست و رفتار انسانی است.»