«گوگل دودل» از الزه لاسکر- شولر، نویسنده و شاعر یهودی تبار آلمانی که از حکومت آلمان نازی گریخت، قدردانی کرده است.

لاسکر- شولر یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های جنبش امپرسیونیسم، نویسنده و شاعری پرکار بود که اشعار، نمایشنامه‌ها، داستان‌های کوتاه و مقاله‌هایش عمدتا زمینه رمانتیک و مذهبی دارد. 

یکی از آثار معروف او شعر «پیانوی آبی من» است که نخستین بار در سال ۱۹۳۷ در یک نشریه سوییسی منتشر شد.

الزه در سال ۱۸۶۹ در یک خانواده متمول یهودی در «البرفِلد» آلمان متولد شد. او به مدرسه نرفت اما مادرش در خانه به او درس می‌داد و به شاعری تشویقش می‌کرد. 

او در سال ۱۸۹۴، به دنبال ازدواج با برتولد لاسکر، پزشک و استاد شطرنج، به برلین نقل مکان کرد و در محافل هنرمندان "خاکی" شهر جایی برای خود پیدا کرد.

او اغلب در لباس‌های عجیب، از جمله ردای یوسف، شاهزاده اسطوره‌ای مصر در کافه‌های هنرمندان برلین دیده می‌شد.

الزه در سال ۱۹۰۳ از شوهرش جدا شد و به عقد جورج لوئین، که بیشتر با نام مستعار هروارت والدن شناخته می‌شود، درآمد؛ اما این ازدواج هم در سال ۱۹۱۲ به طلاق انجامید.

لاسکر- شولر در سال ۱۹۳۲ موفق به دریافت جایزه ادبی «کلایست» آلمان شد، اما فقیر و نیازمند کمک مالی دوستانش بود. 

به دنبال به قدرت رسیدن هیتلر، الزه چندین بار مورد حمله نازی‌ها در خیابان قرار گرفت و ناگزیر شد از برلین فرار کند و مهاجرت به سوی زوریخ و سپس فلسطین و بیت المقدس را در پیش بگیرد.

به دنبال آغاز جنگ جهانی دوم، الزه از تابعیت آلمانیش محروم شده و دیگر نتوانست به اروپا بازگردد.

لاسکر- شولر اوایل سال ۱۹۴۵، در ۷۵ سالگی و در حا‌لی که آخرین نمایشنامهاش «من و من» ناتمام مانده بود، بر اثر سکته قلبی در بیت المقدس درگذشت.

آثار الزه همچنان نفوذ خود را بر ادبیات آلمان حفظ کرده است. سازمان آرشیو زنان یهودی می‌گوید: «تمام زندگی و آثارش نشانگر آن است که حقیقتا او زنی مستقل و آزاد بود.»