بحث‌ها درباره حضور افراد «تراجنسیتی» در ورزش دوباره داغ شده است. جنجال مسابقه ایمان خلیف و آنجلا کارینی، نمایندگان الجزایر و ایتالیا در وزن ۶۶ کیلوگرم رقابت‌های بوکس زنان در المپیک، همچنان ادامه دارد.
شمار زیادی از کاربران رسانه‌های اجتماعی و برخی از فعالان حوزه حقوق زنان در سراسر جهان از کمیته بین‌المللی المپیک به‌دلیل اعطای مجوز به ایمان خلیف برای حضور در رقابت‌های بوکس زنان در بازی‌های پاریس انتقاد کردند و معتقدند که کنار گذاشته شدن این بوکسور الجزایری از رقابت‌های جهانی بوکس زنان در سال ۲۰۲۳ به‌دلیل تستوسترون بالا نشان می‌دهد که او را نباید در گروه زنان ورزشکار قرار داد.
کارینی که بعد از گذشت تنها ۴۶ ثانیه و دریافت دو ضربه محکم به صورتش از ادامه مسابقه انصراف داد، در کنار رینگ فریاد می‌زد که «این ناعادلانه است» و سپس ضمن خودداری از دست دادن با خلیف از رینگ خارج شد. او در ادامه با چشمانی اشک‌بار گفت چنین ضرباتی را هیچ‌گاه از بوکسورهای زن دریافت نکرده و گمان می‌کند بینی‌اش بر اثر مشت‌های قوی ایمان شکسته است.
اعضای کادر فنی تیم ملی بوکس الجزایر و نزدیکان ایمان خلیف، با انتشار تصاویر کودکی این ورزشکار در شبکه‌های اجتماعی، می‌کوشند ثابت کنند که او یک «زن» است و انصراف بوکسور ایتالیایی از ادامه مبارزه با ایمان خلیف هم تنها «بهانه‌جویی» بوده است، اما در مقابل منتقدان بر این باورند که تصاویر کودکی یک فرد با لباس دخترانه دلیل قانع‌کننده‌ای برای اثبات زن بودن او نیست و حضور ایمان در مسابقات بوکس زنان، با وجود مردود شدن در آزمایش‌های قبلی، ظلم و اجحافی بزرگ در حق زنان ورزشکار است.
برگزاری مبارزه ابتدایی وزن ۶۶ کیلوگرم از روزها پیش از آغاز مسابقه ایمان خلیف و آنجلا کارینی جنجالی شده بود و اختلاف طولانی‌مدت کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون جهانی بوکس را درباره پرونده ایمان خلیف داغ‌تر کرده بود.
کمیته بین‌المللی المپیک همچنان معتقد است که جلوگیری از حضور ایمان خلیف در مسابقات جهانی ۲۰۲۳ از سوی آی‌بی‌ای «تصمیمی ناگهانی و خودسرانه و بدون طی شدن هیچ‌گونه روند قانونی» بوده و امروز جمعه دوم اوت نیز از حضور خلیف روی رینگ مقابل لین یوتینگ، حریف تایوانی‌اش، حمایت کرده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
راب هریس، خبرنگار اسکای نیوز نوشته است: «اخبار نگران‌کننده درمورد میزان صداقت و دریافت بودجه آی‌بی‌ای، فدراسیون جهانی بوکس، از دولت روسیه باعث شده است تا آیاوسی (کمیته بین‌المللی المپیک) کنترل بوکس را در المپیک کاملا به دست بگیرد و این درحالی است که قرار شده تا از المپیک ۲۰۲۸ به‌دلیل همین اختلاف‌ها، رشته بوکس به طور کلی از بازی‌های المپیک کنار گذاشته شود.»
این اتفاق کمیته بین‌المللی المپیک را در خط مقدم این مشکل دشوار درباره تایید جنسیت زنان ورزشکار قرار داد، زیرا در جریان جلسات توجیهی المپیک پاریس هم درگیری‌های لفظی زیادی میان مسئولان آیاوسی با مقامات چند فدراسیون بوکس به وجود آمد.
مارک آدامز، سخن‌گوی کمیته بین‌المللی المپیک، تلاش کرد تا هرگونه بلاتکلیفی درباره پرونده ایمان خلیف را از بین ببرد: «کسی که در گذرنامه‌اش زن است، پس حتما باید زن محسوب شود.»
توجیهی که برای بسیاری از منتقدان حضور خلیف در المپیک پاریس، ازجمله جورجا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا، غیرقابل قبول است، زیرا با این استدلال بسیاری از مردان ورزشکار هم با حمایت پنهانی مقامات دولتی در کشورشان و البته انجام عمل‌های فیزیکی محدود، خواهند توانست جنسیتشان را در گذارنامه تغییر دهند و مدال‌های بخش زنان را درو کنند.
خلیف در المپیک ۲۰۲۰ توکیو نیز نماینده الجزایر در بوکس زنان بود، اما در سال ۲۰۲۳ و در رقابت‌های جهانی این رشته موفق نشد تا از آزمایش‌های تعیین جنسیت برای شرکت در بخش زنان عبور کند. فدراسیون جهانی بوکس سال گذشته اعلام کرد که آزمایش‌ها نشان می‌دهد میزان تستوسترون خون خلیف بالاتر از حد مجاز بوده است و آزمایش دی‌ان‌ای ثابت کرده است که او «کروموزوم XY» دارد.
سخن‌گوی آیاوسی همچنین تاکید کرد که «تستوسترون یک آزمایش کامل نیست و بسیاری از زنان ممکن است تستوسترون بالایی داشته باشند که میزان سطح آن مردانه شمرده شود، اما همچنان زن هستند و می‌توانند در جایگاه یک زن رقابت کنند.»
اختلاف نظرها درباره چگونگی دسته‌بندی ورزشکاران در گروه زنان و مردان، همچنان در رشته‌های مختلف ورزشی وجود دارد و نمونه معروف آن نیز کستر سمنیا، دونده اهل آفریقای جنوبی، است که بحث‌های زیادی درباره زن، مرد یا تراجنسیتی بودن او مطرح شد و درنهایت پس از یک سال محرومیت از حضور در رقابت‌های بین‌المللی، به مدت شش ماه تحت درمان سرکوب‌کننده هورمون قرار گرفت تا بتواند مجوز حضور دوباره در رقابت‌های زنان را کسب کند. این ورزشکار در المپیک ۲۰۱۲ مدال برنز دو ۸۰۰ متر را کسب کرد.
حالا سباستین کو، رییس فدراسیون جهانی دوومیدانی درباره جنجال جدید در بوکس زنان می‌گوید: «اگر یک سیاست روشن در رشته‌تان داشته باشید، هرچقدر هم که تصمیم‌گیری سخت باشد، این سیاست واحد به شما کمک خواهد کرد. اما اگر قانون دقیقی ندارید، پس درگیری چالشی بزرگ در این حوزه می‌شود و بوکس هم حالا درگیر آن است.»
اما سخن‌گوی کمیته بین‌المللی المپیک در ادامه تلاش‌های ناکامش برای خاتمه دادن به این جنجال گفت: «این قانون شامل افراد است و ما در اینجا درمورد زندگی انسان‌های واقعی صحبت می‌کنیم. آنها در رقابت‌های زنان شرکت کرده‌اند و به رقابت خود ادامه می‌دهند. آنها گاهی شکست می‌خورند و گاهی هم در برابر زنان دیگر پیروز می‌شوند. این‌طور نیست که برتری خاصی داشته باشند و این یک موضوع تراجنسیتی نیست.»
اما این مقام رسمی به این سوال مشخص پاسخ نداد که اگر یک مرد با عمل جراحی جنسیتش را به زن تغییر دهد و این تغییر جنسیت در شناسنامه و گذرنامه‌اش هم ثبت شود، آن‌وقت چگونه می‌توان مانع تضییع حقوق زنان ورزشکار و به وجود آمدن فضای رقابتی نابرابر میان زنان و مردان شد؟
از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که مقامات آیاوسی به بهانه این پرونده قصد ادامه مبارزه با فدراسیون جهانی بوکس را هم دارند و به همین دلیل حاضر به عقب‌نشینی از مواضع قبلی‌شان درمورد ایمان خلیف نیستند، زیرا در المپیک ۲۰۱۶ در ریو نیز کمیته بین‌المللی المپیک تعداد زیادی از داوران بوکس را به اتهام سوت زدن به نفع ورزشکارانی خاص و «همدستی با مافیای فدراسیون جهانی» محروم کرده بود.
اکنون آیاوسی بوکس را از فهرست ابتدایی رشته‌های حاضر در المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس کنار گذاشته است تا شرایط حاکم بر فدراسیون جهانی و داوری‌های این رشته را تغییر دهد. کمیته بین‌المللی المپیک به‌شدت از حضور عمر کرملوف روسی در راس فدراسیون جهانی بوکس ناراحت است و صحبت‌های اخیر او علیه آیاوسی درباره چرایی محرومیت ورزشکاران روس از حضور در المپیک نیز این اختلافات را بیشتر کرده است.
