به نظر می‌رسد راز مومیایی «زنی در حال فریاد» متعلق به مصر باستان که به مدت چند دهه برای دانشمندان سوال‌برانگیز بود، حل شده است.
اسکای نیوز می‌نویسد تجزیه و تحلیل‌های جدید محققان نشان می‌دهد که این زن حدود سه هزار سال پیش در حالی که از درد فریاد می‌کشید، جان باخت.
کارشناسان می‌گویند این زن احتمالا هنگام مرگ با عارضه‌ای به نام «اسپاسم جسد» مواجه شده که رنج و عذاب او را تا امروز ماندگار کرده است. در اثر این عارضه، عضلات بدن پس از مرگ به طور ناگهانی و بدون دلیل واضح، منقبض و در وضعیتی خاص قفل می‌شوند.
اگرچه علت مرگ او هنوز یک راز است، می‌دانیم که عارضه اسپاسم یا گرفتگی جسد معمولا در پی مرگ‌های خشونت‌آمیز تحت شرایط فیزیکی یا احساسی شدید بروز می‌کند.
چهره نگران‌‌‌کننده مومیایی «زن در حال فریاد» حدود ۹۰ سال متخصصان را سردرگم کرده بود. اما نتایج تجزیه و تحلیل جدید به کمک سی‌تی اسکن به منظور «تشریح مجازی» جزئیات جدیدی را فاش کرد و باور قبلی را مبنی بر اینکه چهره دردناک او نتیجه مومیایی کردن نامناسب بوده است، به چالش کشید.
سحر سلیم، استاد رادیولوژی دانشگاه قاهره، که رهبری این مطالعه را برعهده داشت، گفت: «حالت چهره مومیایی زن در حال فریاد می‌تواند به گرفتگی جسد تعبیر شود که نشان می‌دهد این زن در حالی که از شدت درد و رنج فریاد می‌کشیده، جان سپرده است.»
پروفسور سلیم این مومیایی را به یک «کپسول زمان واقعی» تشبیه کرد که توانسته است آخرین لحظات زندگی این فرد تا این مدت زمان بسیار طولانی حفظ کند.
محل کشف مومیایی «زن در حال فریاد»
مومیایی «زن در حال فریاد» سال ۱۹۳۵ طی یک اکتشاف باستان‌شناسی در دیر البحاری، نزدیک شهر اقصر مصر، زیر مقبره معمار مشهور، سنموت، پیدا شد. این مومیایی داخل یک تابوت چوبی در حالی که پاهایش دراز و دست‌هایش بالای کشاله رانش جمع شده بودند، کشف شد. بر سر او کلاه‌گیس سیاهی از الیاف خرما با کریستال‌های کوارتز، مگنتیت و آلبیت بود و در انگشت سوم دست چپش، دو انگشتر طلا و نقره داشت.
بنا بر تجزیه و تحلیل‌ها، موهای طبیعی او با حنا و سرو کوهی رنگ شده بود، تعدادی از دندان‌های این مومیایی هم شکسته یا افتاده بودند و آرتروز خفیف در ستون فقرات داشته است. قد او هم حدود ۱۵۲ سانتی‌متر بوده و در سن ۴۸ سالگی درگذشته است.
برخلاف روش‌های مومیایی‌های رایج که در آن‌ها معمولا اعضای بدن، به غیر از قلب، را از بدن خارج میکنند، اعضای داخلی بدن این زن همچنان وجود داشتند که عموما به مومیایی‌سازی نامناسب تعبیر می‌شد. با این حال بررسی پوست نشان داد که او با سرو کوهی و کندر مومیایی شده بود؛ اقلام گران‌قیمتی که باید از کشورهای همسایه به مصر وارد می شدند.
پروفسور سلیم افزود اینکه او با مواد گران‌قیمت و وارداتی مومیایی شده و نیز ظاهر خوب حفظ‌شده مومیایی با این باور سنتی که خارج نشدن اعضای داخلی بدن نشانه مومیایی‌سازی ضعیف و نامناسب دانسته می‌شود، در تضاد است.
