یک کیف‌دستی چرم تمساح و شیشه‌های کوچک عطر که هنوز بوی قوی‌شان استشمام می‌شود فقط بخشی از اشیاء گران‌بهای به‌دست‌آمده از مشهورترین کشتی غرق‌شده جهان، تایتانیک، است.

به گزارش سرویس جهانی بی‌بی‌سی، این مجموعه ارزشمند در انباری در آتلانتا تحت حفاظت قرار دارد، اما مکان دقیق این انبار مخفی فاش نشده است.

قفسه‌های این انبار مملو از هزاران شیء است: از وان حمام و پنجره کشتی گرفته تا دکمه‌های کوچک و ظروف شیشه‌ای که باظرافت حکاکی شده‌اند.

سرویس جهانی بی‌بی‌سی گشتی در این انبار زده است تا داستان پشت برخی از این اشیاء را کشف کند.

کیف چرم تمساحی که در آن داستانی غم‌انگیز نهفته است

این کیف چرم تمساح دهه‌ها در عمق اقیانوس اطلس شمالی باقی مانده بود. اقلام ظریف داخل کیف نیز  سالم مانده‌اند و جزئیاتی از زندگی صاحبش فاش می‌کنند‌ــ یک مسافر درجه سه به نام ماریان مین‌ول.

توماسینا ری، مدیر مجموعه‌های «آر‌ام‌اس تایتانیک»، شرکتی که ۵۵۰۰ شیء را از محل غرق کشتی بازیابی کرده است، می‌گوید: «او یک کلاه‌‌دوز ۶۳ ساله بود و به آمریکا می‌رفت تا پیش دخترش باشد که به‌تازگی بیوه شده بود.»

بین اقلام یادگاری داخل کیف عکسی رنگ‌و‌رو رفته قرار دارد که تصور می‌شود عکس مادر ماریان مین‌ول باشد.

داخل کیف همچنین مدارکی که ماریان مین‌ول برای زندگی جدیدش در آمریکا نیاز داشت دیده می‌‌شود، از جمله معرفی‌نامه دست‌نویس صاحبخانه سابقش در لندن و کارت معاینه پزشکی که مسافران درجه سه لازم داشتند تا ثابت کنند ناقل بیماری به آمریکا نیستند.

اما این مدارک تغییر سرنوشتی غم‌انگیز را نیز فاش می‌کند. ماریان ابتدا بلیت کشتی مجستیک را رزرو کرده بود، ولی این کشتی حرکت نکرد و او به تایتانیک منتقل شد و یکی از ۱۵۰۰ نفری بود که جانش را از دست داد.

عطری که رایحه‌اش را همچنان حفظ کرده است

داخل محفظه‌ای پلاستیکی شیشه‌های کوچک عطری قرار دارند که با اینکه دهه‌ها کف دریا باقی مانده بودند و اکنون مهر‌و‌موم شده‌اند همچنان بویی تند و شیرین پخش می‌کنند.

توماسینا می‌گوید: «یک فروشنده عطر در این کشتی بود که بیش از ۹۰ شیشه کوچک عطر همراه داشت.»

نامش آدولف زالفلد بود و در کابین درجه یک سفر می‌کرد. زالفلد یکی از ۷۰۰ مسافری بود که جان سالم به در برد.

توماسینا می‌گوید هنگامی که این شیشه‌های عطر از اعماق دریا پیدا شدند، زالفلد درگذشته بود. اما از آن‌جا که در نجات مسافران، اولویت با زنان و کودکان بود، زالفلد باقی عمرش با احساس گناه دست‌‌و‌پنجه نرم می‌کرد که جان سالم به در برده بود.

وقتی شامپاین یک سبک زندگی بود

در این مجموعه، یک بطری شامپاین نیز وجود دارد که محتوای داخل شیشه و در چوب‌پنبه‌ای آن سالم باقی مانده است.

توماسینا می‌گوید: «کف اقیانوس تعداد زیادی بطری و دیگ و قابلمه آشپزخانه وجود دارد، زیرا تایتانیک در واقع در نزدیکی یکی از آشپزخانه‌ها دچار شکستگی شد.»

هزاران بطری شامپاین در کشتی وجود داشت، زیرا مالک کشتی می‌خواست مسافران درجه یک تجربه‌ای در نهایت تجمل، در محیطی باشکوه با بهترین غذاها و نوشیدنی‌ها داشته باشند. بنابراین، دسترسی مسافران به شامپاین، باشگاه ورزشی و تمام امکانات اهمیت زیادی داشت.

پرچ‌هایی که واقعیت را آشکار می‌کنند

سفری که با غرق تایتانیک به پایان رسید اولین سفر این کشتی بود. تایتانیک دارای ویژگی‌های ایمنی بود که آن زمان پیشرفته محسوب می‌شد و گفته می‌شد این کشتی غرق‌نشدنی است.

توماسینا پرچ‌های فلزی کشتی را نشان می‌دهد که برای اتصال صفحات فولادی ضخیم کاربرد داشتند و به گفته او، بیش از سه میلیون پرچ وجود داشت.

توماسینا می‌گوید: «وقتی تایتانیک غرق شد، این نظریه مطرح شد که شاید از مواد بی‌کیفیت استفاده کرده بودند و همین باعث شد کشتی سریع‌تر غرق شود.»

برخی از این پرچ‌ها آزمایش شده‌اند تا مشخص شود آیا حاوی ناخالصی‌اند یا خیر. به گفته توماسینا، در این پرچ‌ها غلظت بالایی از سرباره وجود دارد که ماده‌ای شیشه‌مانند است و ممکن است پرچ‌ها را در سرما اندکی شکننده‌تر کرده باشد.

اگر این پرچ‌ها شکننده بودند و سر یکی از پرچ‌ها به‌راحتی جدا شده بود، بنابراین شکاف ناشی از برخورد با کوه یخ باز شده و عمیق‌تر و بزرگ‌تر از اندازه معمول بوده است.

تقسیم طبقاتی

زندگی در کشتی برای طبقه‌های اجتماعی مختلف تفاوت داشت، حتی در فنجان‌ها و بشقاب‌هایی که استفاده می‌کردند.

لیوان سفالی سفید درجه سه ساده و محکم است و نشان قرمز‌رنگ شرکت کشتی‌رانی وایت استار را دارد. بشقاب بخش درجه دو نقوش گل‌دار آبی زیبایی دارد و اندکی مرغوب‌تر به نظر می‌رسد. اما بشقاب بخش درجه یک از چینی ظریف‌تر و مرغوب‌تری درست شده است، حاشیه طلایی‌رنگ دارد و زیر نور می‌شود طرح حلقه گل ظریف و پیچیده نقش‌بسته بر آن را دید.

به گفته توماسینا، از مسافران ثروتمند درجه یک پذیرایی می‌شد و پیشخدمت غذا را برایشان می‌کشید، اما در بخش درجه سه داستان متفاوت بود و احتمالا مسافران خودشان ظروف را جابه‌جا می‌کردند و به همین دلیل ظروف مقاوم‌تر بودند.

شرکت آرام‌اس تایتانیک تنها شرکتی است که با حکم دادگاهی در آمریکا، از سال ۱۹۹۴ اجازه قانونی بازیافت اشیاء از محل غرق کشتی تایتانیک را دارد. آخرین ماموریت اکتشافی این شرکت گرفتن میلیون‌ها تصویر از لاشه کشتی را شامل می‌شد تا اسکن سه‌بعدی دقیقی ایجاد شود.

این شرکت در حال حاضر علاوه بر بررسی وضعیت فعلی اتاق رادیویی مارکونی، که در شب غرق کشتی پیام‌های اضطراری ارسال می‌کرد، در تلاش است اشیاء باقی‌مانده را که در نظر دارد در ماموریت‌های بعدی از اعماق آب بیرون بکشد شناسایی کند.

کسی چه می‌داند چه خواهند یافت و هر شیء چه داستان‌های ناگفته‌ای در مورد تایتانیک و مسافران بداقبالش فاش خواهد کرد.