در یک سفر تخیلی بین سیاره‌ای، سرنشینان و کارکنان سفینه خیالی حتما کمدی پر از لباس‌های پیر کاردین همراه دارند. عشق این طراح لباس فرانسوی به فضا آنقدر بود که گفته می‌شود در بازدید از ناسا، به نگهبانی رشوه داد تا مخفیانه لباس فضایی بپوشد.
در جریان رقابت فضایی دوران جنگ سرد بین ایالات متحده و شوروی، مسابقه برای رسیدن به فضا نه‌تنها الهام‌بخش علوم و فناوری بود، بلکه منبع الهامی عمیق برای طراحان مد شد. برای افرادی مانند آندره کورژ (André Courrèges)، پاکو رابان (Paco Rabanne) و پیر کاردین (Pierre Cardin)، این رویدادها خلق نوعی جدید از لباس را در پی داشت که ساختار آن بر اساس فضا و آینده‌نگری بود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آپولو ۱۱ در تاریخ ۲۰ ژوییه ۱۹۶۹ ( ۲۹ تیر ۱۳۴۸) روی ماه فرود آمد و باز آلدرین و نیل آرمسترانگ پا بر سطحی گذاشتند که پیش از آن هیچ انسانی آنجا قدم نگذاشته بود. این لحظه تاریخ‌ساز را حدود میلیون ۶۰۰ نفر تماشا کردند. نیم‌قرن بعد از آن، خانه مد فرانسوی پیر کاردین با پل زدن بین دنیای مد فاخر و اکتشاف فضایی، لباسی را برای آموزش فضانوردان طراحی کرد که قرار است در مرکز سازمان فضایی اروپا (ESA) در کلن استفاده شود و به این ترتیب رویای این طراح فقید محقق شد.
پیر کاردین با طراحی‌های این‌چنینی بیگانه نیست. تاریخ و بایگانی این خانه مد پر است از لباس‌هایی با ساختار هندسی، الهام گرفته از داستان‌های تخیلی‌فضایی و بازنمایی فضاهای خیالی بین سیاره‌ای در مد.
پیر کاردین مانند همتایانش در دهه ۱۹۶۰، چالش کمد لباس فضایی را جدی گرفت. با علاقه‌ای که او به استفاده از جزئیات غیرمعمول (مانند زیپ‌های بزرگ، الگوهای هندسی و...) در طراحی‌ها داشت و نیز رویکرد معمارگونه او به تناسب‌ها، لباس‌های کاردین هم‌زمان جذاب و کاربردی بودند.
نمایش او در سال ۱۹۶۹ با عنوان «عصر فضا و آینده‌نگری» به‌شدت تحت تاثیر شوروشوق فرود انسان بر ماه بود. مانند آندره کورژ، او هم مهمان افتخاری ناسا شد. جایی که گفته می‌شود با پرداخت رشوه به نگهبان، اولین غیرنظامی در جهان بود که لباس فضایی معروف آرمسترانگ را امتحان کرد. این تجربه چنان اثر عمیقی بر این طراح گذاشت که به طراحی لباس فضایی برای ناسا ادامه داد و در سال ۲۰۰۰ گفت که هنوز آرزو دارد خانه‌ای در ماه داشته باشد.
اینک چهار سال پس از مرگ او، (۲۹ دسامبر ۲۰۲۰ در ۹۸ سالگی) سرانجام رویایش برای طراحی لباس فضایی براورده شد و خانه مدی که بنیان گذاشت، برای فضانوردان واقعی لباس دوخت.
مجموعه بهار/تابستان ۱۹۹۵ایسی میاکه، طراح فقید ژاپنی، به شکل مستقیم به اشکال فضایی کاردین اشاره کرد و با الهام از آن، با سایه‌های اغراق‌آمیز بازی می‌کرد و درعین‌حال حس بافت و عمق را با چین‌ها و شکن نشان داد.
عشق به فضا با الهام از کاردین در مد قرن ۲۱ هم ادامه دارد. در مجموعه بهار/تابستان ۲۰۲۰ بالمین، مدیر خلاق آن، اولیویه روستینگ، مجموعه‌ای از لباس‌ها را ارائه کرد که به مهارت دوخت و برش‌های کاردین بودند. این ظاهر که به «طاق بتکده» معروف شد، از گوشه‌های مثلثی معماری چینی الهام گرفته شد. طراحان بیشماری از خلاقیت‌های فوق‌العاده کاردین در دهه ۱۹۷۰ الگوبرداری کردند.
کاردین تنها طراح لباس فضایی نبود. در دستان پاکو رابان، طراح اسپانیایی، هم مسابقه فضایی به محرکی عالی برای تصور آینده‌ای پیشرو تبدیل شد. کار با یک سری مواد نوآورانه‌ــ ازجمله کاغذ، پلاستیک و معروف‌تر از همه، فلز‌ــ طرح‌های رابان را اغلب شبیه زره‌های زیبا از یک جهان مرموز کرد.
این طراحی‌ها از یک مکان فضایی خیالی که در آن سفر در زمان امکان‌پذیر است، الهام گرفته و با لباس‌های دوران قرون‌وسطی ترکیب شده است. طرح‌های جسورانه و روش‌های پیشگامانه او در فیلم علمی‌تخیلی «باربارلا» (Barbarella) در سال ۱۹۶۸ به نمایش درآمد و تا زمان حاضر بارها از آن تقلید شد.
