باستان‌شناسان می‌گویند، خلاف اعتقاد قبلی، تپه‌نگاره غول سرن اباس، مرد عریان گچی واقع در منطقه دورست، بعید است که متعلق به ماقبل تاریخ باشد. 

پژوهش‌گرانی که در تحقیقات خود درباره این تصویر ۱۸۰ فوتی از منبع غیرمترقبه‌ای مانند حلزون‌ها بهره گرفتند، می‌گویند که غول سرن اباس، احتمالا تنها چندصدسال عمر دارد. 

آنان می‌گویند گوش‌ماهی‌هایی که در محل قرار گرفتن بزرگ‌ترین تصویر گچی بریتانیا با چماقی در دست و آلت جنسی بزرگ ۳۵ فوتی، یافت شده نشان می‌دهد که این اثر هنری نمی‌تواند پیش از قرون وسطی حک شده باشد. 

اجزای گونه‌هایی از حلزون که اولین بار در قرن ۱۳ و ۱۴ وارد انگلیس شدند، در نمونه‌های خاک هم عصر با غول کشف شدند. 

سازمان نشنال تراست، که مالک این محل است و دانشمندان دانشگاه گلوسسترشایر، پیش‌تر در سال جاری آزمایش‌های خود برای تشخیص قدمت غول را آغاز کردند، که منشاء اصلی و هدف از آن هنوز در ابهام است. 

آزمایش نمونه‌های خاک استخراج شده از تپه به دلیل شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاد و نتایج آن قرار است تا پایان سال جاری اعلام شود. 

اما تحلیل‌های جداگانه توسط مایک الن، باستان‌شناس و کارشناس محیط زیست روی ذرات لاک حلزون موجود در خاک محل، نشان داد که قدمت غول سرن اباس در زمین‌های دورست، از آن چه که پیش‌تر تصور و پیشنهاد شده بود، کمتر است. 

نشانی از این که رومی‌ها این حلزون‌ها را به عنوان خوراک از فرانسه با خود به این محل آورده باشند موجود نیست، اما ذراتی از لاک حلزون‌هایی که گمان می‌شود به شکل تصادفی در میان بسته‌بندی‌هایی بار در قرن ۱۳ و ۱۴ از اروپا، به این جا منتقل شده باشند، کشف شده است. 

آقای الن و مارتین پپورت از ننال تراست، در نشریه «کارنت آرکیالوجی» نوشتند، این یافته‌ها حاکی است که غول سرن اباس، «شاید نه متعلق به پیش از تاریخ و نه حتی رومی باشد، بلکه متعلق به دورانی متاخرتر باشد.» 

یک سخن‌گوی نشنال تراست به ایندیپندنت گفت که دانشمندان «نتیجه‌گیری زودهنگامی درباره سن غول سرن اباس» کرده‌اند اما به گفته آنان «تحلیل کامل در دست اقدام است و نتایج در اسرع وقت اعلام خواهد شد.» 

آقای پپورت گفت تست کامل نمونه خاک احتمالا «بازه زمانی و نه سن دقیق را مشخص خواهد کرد اما امیدواریم که نتایج به ما کمک کنند که این تپه‌نگاره معروف را بهتر درک و مراقبت کنیم.» 

قدیمی‌ترین وضعیت ثبت شده از این غول، که صد سال پیش از سوی خانواده پیت‌ویورز به نشنال تراست اهدا شده، به سال ۱۶۹۴ باز می‌گردد. 

فرضیه‌ها درباره منشأ آن، از نشان زایندگی و باروری و تشابه به هرکول، قهرمان روم-یونانی، تا کاریکاتور اولیور کرامول را در برمی‌‌گیرد. 

برایان ادواردز، مؤرخ دانشگاه یو‌دبلیو‌ای در بریستول، گفت که این اثر هنری ممکن است در اواخر قرن ۱۷ توسط آنتونی اشلی-کوپر، سومین ارل شفتربری خلق شده و به عنوان ابزاری تبلیغاتی برای هرکول نشان دادن پادشاه ویلیام سوم مورد استفاده قرار گرفته باشد. 

محققان دیگر می‌گویند ممکن است بارون هولیز از آیفیلد، زمین‌دار محلی و عضو پارلمان و دشمن كورنول، درست شده باشد. این محققان چماق غول را اشارتی به قوانین سرکوب‌گرانه و آلت جنسی مردانه او را تمسخری از گرایش این رهبر جمهوری‌خواه به پاک‌دینان (پیوریتن‌ها) تلقی می‌کنند. 

جوردون بیشاپ، رییس جامعه تاریخی سرن، پیش‌تر گفته بود که روستاییان سرن اباس مایل به دانستن حقیقت درباره این نشان محلی‌اند. 

او گفت:‌ «هرچند برخی مایلند که قدمت و منشأ غول در هاله‌ای از ابهام باقی بماند، گمان می‌کنم که اکثریت مردم بخواهند دست‌کم بدانند که این غول باستانی است یا تنها به چند قرن قبل باز می‌گردد. هر چه که باشد، او یگانه است.»