استقرار اخیر بمب‌افکن‌های بی-۲ آمریکا—تنها هواپیماهایی که قادر به پرتاب قوی‌ترین بمب‌های نفوذگر هستند—در فاصله قابل‌حمله به ایران، پیامی قوی به تهران است درباره آنچه در صورت عدم توافق برای مهار برنامه هسته‌ای‌اش ممکن است رخ دهد.
رویترز به نقل از کارشناسان نظامی و هسته‌ای می‌گویند باوجود چنین قدرت آتش گسترده‌ای؛ اقدام نظامی آمریکا یا اسرائیل برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی را به‌طور موقت به عقب می‌اندازد.
جاستین برانک، پژوهشگر ارشد موسسه خدمات سلطنتی بریتانیا در امور هوافضا و فناوری می‌گوید: «در نهایت، مگر اینکه تغییر رژیم صورت گیرد، در غیر این صورت سخت است که حملات نظامی به‌طور کامل مسیر جمهوری اسلامی به سمت سلاح هسته‌ای را از بین ببرد.»
او می‌گوید: «در واقع، چنین حملاتی بیشتر برای اعمال بازدارندگی نظامی، تحمیل هزینه، و عقب راندن زمان گریز هسته‌ای به چند سال پیش خواهد بود.»
منظور از «زمان گریز» مدتی است که طول می‌کشد تا مواد شکافت‌پذیر کافی برای ساخت بمب تولید شود—مدتی که در مورد ایران اکنون چند روز یا چند هفته برآورد می‌شود. البته ساخت واقعی بمب، در صورت تصمیم تهران، زمان‌برتر خواهد بود.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا هشدار داده است که «اگر توافقی صورت نگیرد، بمباران خواهیم کرد.»
اسرائیل نیز تهدیداتی مشابه مطرح کرده است. وزیر دفاع اسرائیل، اسرائیل کاتز، پس از تصدی این سمت در نوامبر گفت: «ایران بیش از هر زمان دیگری در برابر حمله به تأسیسات هسته‌ای‌اش آسیب‌پذیر است. ما فرصت داریم تا مهم‌ترین هدف‌مان را محقق کنیم: جلوگیری و حذف تهدید وجودی علیه اسرائیل.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
فرانسوا مورفی و جان آیریش در گزارشی در رویترز نوشتند، برنامه هسته‌ای ایران در سایت‌های مختلفی پراکنده است و حمله موفقیت‌آمیز، نیاز به هدف قرار دادن بیشتر یا تمام آن‌ها دارد. حتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز نمی‌داند برخی تجهیزات حیاتی مانند قطعات سانتریفیوژها دقیقا کجا نگهداری می‌شوند.
کارشناسان نظامی می‌گویند اسرائیل شاید بتواند بیشتر آن سایت‌ها را هدف قرار دهد، اما این عملیات مستلزم حملات مکرر خواهد بود. اسرائیل در حملات محدود قبلی موفق به عبور از سامانه‌های پدافند هوایی ایران شده بود.
غنی‌سازی اورانیوم، هسته اصلی برنامه هسته‌ای ایران است. دو سایت بزرگ غنی‌سازی—تاسیسات نطنز (حدود سه طبقه زیر زمین) و فوردو (در دل کوه)— برای حفاظت در مقابل بمباران ساخته شده‌اند.
ایالات متحده با داشتن بمب‌های نفوذگر ۳۰ هزار پوندی (۱۴ هزار کیلوگرمی)، بهتر می‌تواند این اهداف سخت را نابود کند؛ این بمب‌ها فقط توسط بمب‌افکن‌های بی-۲ که اخیرا به جزیره دیگو گارسیا منتقل شده‌اند، قابل استفاده‌اند—سلاحی که اسرائیل در اختیار ندارد.
چارلز والد، ژنرال بازنشسته نیروی هوایی آمریکا، که اکنون با موسسه امنیت ملی یهودی همکاری می‌کند، می‌گوید: «اسرائیل به اندازه کافی بمب‌های ۵۰۰۰ پوندی ندارد» که بتواند فردو و نطنز را از بین ببرد.
او افزود، با دخالت آمریکا، حمله سریع‌تر و موثرتر خواهد بود، اما چند روز زمان خواهد برد.
اریک بروئر از نهاد «ابتکار تهدید هسته‌ای» و تحلیل‌گر سابق اطلاعاتی آمریکا نیز می‌گوید: «حمله آمریکا احتمالا می‌تواند خسارت بیشتری نسبت به حمله اسرائیل وارد کند، اما در هر دو حالت، حمله می‌تواند برنامه را مختل و به‌تعویق بیندازد، اما نمی‌تواند آن را نابود کند.»
به نوشته رویترز، در حالی که سایت‌ها ممکن است نابود شوند، اما اطلاعات علمی درباره غنی‌سازی اورانیوم باقی می‌ماند و جلوگیری از بازسازی تاسیسات، روندی دشوار و مستمر خواهد بود.
