محرومیت استقلال و پرسپولیس از سه پنجره نقل و انتقالات با حکم فیفا، خبری بود که چند ساعت بعد از انتشار از سوی مدیران دو باشگاه تکذیب شد اما پرونده قطور بدهیهای این دو باشگاه و شکایتهای پیدرپی در فیفا و دادگاه عالی ورزش، تکذیبیههای مرسوم در رسانههای فارسی را بیاعتبار میکند.
قوانین جدید فیفا این اجازه را به باشگاههای بدهکار میدهد که بهرغم صدور حکم محرومیت از پنجره نقل و انتقالات، پس از پرداخت بدهی پنجرهها برای فعالیت باشگاه گشوده شوند. این رأی پیشتر قطعی صادر میشد و باشگاهها بهرغم پرداخت بدهی، بازهم محرومیت نقل و انتقالات را به تعداد پنجرههای تعیینشده تحمل میکردند.
استقلال و پرسپولیس با پیشفرض پرداخت بدهیها تا نقل و انتقالات تابستانی که با تعطیلی مسابقات به دلیل شیوع کرونا به تعویق افتاده، خبر محرومیت خود را تکذیب کردهاند تا وضعیت بحرانی آنها عیان نشود اما موضوع مهمتر، محرومیتهای سنگینتری است که خیلی زود پرسپولیس و استقلال را با دردسرهای بزرگ مواجه خواهد کرد.
از چند فصل پیش که کنفدراسیون فوتبال آسیا برای صدور مجوز حرفهای پرونده مالی باشگاهها را بررسی میکند، فدراسیون فوتبال هر کشور را مسئول بررسیها میداند و ورود هر باشگاه بدهکار به لیگ قهرمانان آسیا ممنوع است و حتی صادر نشدن مجوز حرفهای میتواند مانع حضور تیم بدهکار در لیگ داخلی باشد.
فدراسیون فوتبال ایران اما با ارائه اطلاعات دروغین به ایافسی مجوز حرفهای باشگاههای بدهکار (از جمله پرسپولیس، استقلال، پیکان و تراکتور) را صادر کرد و پاسخ ایافسی جریمه ۱۲۰ هزار دلاری برای فدراسیون فوتبال بود. اما این تمام ماجرا نیست. داریوش مصطفوی، رئیس کمیته صدور مجوز حرفهای در فدراسیون فوتبال در مصاحبه اخیرش پرده از ماجرایی دیگر برداشته است: «ما ضمانت یک میلیون دلاری کنفدراسیون فوتبال آسیا را امضا کردهایم. روزی که قرار بود ما بهعنوان اعضای کمیته استیناف صدور مجوز حرفهای انتخاب شویم، یک قرارداد ۱۰ صفحهای انگلیسی جلوی ما گذاشتند که امضا کنیم. این ضمانتنامه به این دلیل امضا شد که دیگر تخلفی صورت نگیرد.»
امضای ضمانتنامه یک میلیون دلاری و جریمه ۱۲۰ هزار دلاری ایافسی نشان میدهد که فوتبال ایران در اواخر تابستان امسال روزهای سختی را پیش رو دارد. خطر صادر نشدن مجوز حرفهای باشگاههای بدهکار میتواند چهره لیگ برتر را تغییر دهد و حتی منجر به حذف بزرگترین تیمهای ایران از لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا باشد.
استقلال و پرسپولیس که با دو شکایت از سه پنجره نقل و انتقالات توسط فیفا محروم شدهاند، اگرچه شاید توان پرداخت این بدهی را داشته باشند اما بهزودی پروندههای بزرگتری روی سرشان آوار میشود، پروندههایی که هرکدام ارقام سنگین در مقایسه با درآمدهای این باشگاهها دارند. دو مثال دمدستی پروندههای شکایت گابریل کالدرون و آندرهآ استراماچونی است که هرکدام برای صادر نشدن مجوز حرفهای این دو باشگاه کافی به نظر میرسند.
در سالهای گذشته که بسیاری از طلبکاران این دو باشگاه مربیان و بازیکنان داخلی بودند، با احضار به وزارت ورزش تحتفشار قرار میگرفتند که به دلیل منافع ملی از اطلاعرسانی مطالبات معوقه خود به کنفدراسیون فوتبال آسیا خودداری کنند تا منجر به محرومیت تیمها نشود اما طلبکاران پرشمار خارجی را با احضار به وزارت ورزش نمیتوان تحتفشار قرار داد.
مسعود سلطانیفر، وزیر ورزش و جوانان و رئیس مجمع دو باشگاه استقلال و پرسپولیس تقریباً هر روز در مصاحبههای خود میگوید: «کار مشترکی که توسط وزارت ورزش و جوانان و سازمان خصوصیسازی، در راستای سیاستهای دولت درحال انجام است، کاری بزرگ تاریخی در عرصه ورزش کشور است. با ورود دو باشگاه پرطرفدار استقلال و پرسپولیس به بازار بورس و خصوصی شدن آنها، وزارت ورزش و جوانان میتواند سایر وظایف حاکمیتی خود را اجرا کند.»
اما استقلال و پرسپولیس را در آستانه لغو مجوز حرفهای و با پنجرههای بسته نقل و انتقالات چگونه میتوان به بورس فرستاد؟ این سؤال به ذهن هرکسی میرسد که آیا سایر شرکتهای حاضر در بورس مثل استقلال و پرسپولیس هستند و شهروندان ایرانی سهام چنین شرکتهایی را میخرند؟
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سلطانیفر که دو باشگاه را در سالهای وزارت خود مدیریت کرده، از رونق اقتصادی این دو باشگاه پس از ورود به بورس میگوید اما سعید آذری، مدیرعامل باشگاه فولاد که سالها تجربه مدیریت در باشگاهها را دارد در پاسخ به این ادعاها گفته است: «درباره این شعار خصوصیسازی باید بگویم اگر کسی مبانی حضور در بورس را بداند، میفهمد که این دو تیم حتی در فرابورس هم نمیتوانند بروند. شرکتهایی که زیان انباشته و منجر به هر دوره مالیشان حدود ۵۰۰ میلیارد تومان است، اگر بخواهند سهامشان را به بلوکهای خرد تعیین کنند، اول باید تکلیف تراز نابسامان مالیشان را اصلاح کنند. این خصوصیسازی شعاری بیش نیست.»
اینکه در بحرانیترین روزهای اقتصاد دو باشگاه استقلال و پرسپولیس، بحث درباره خصوصیسازی و ورود به بورس هر روز از سوی وزارت ورزش تکرار میشود و خبر محرومیت این دو باشگاه از سه پنجره نقل و انتقالات را تکذیب میکنند، نشان میدهد که کوششی برای مخفی کردن بحرانها در جریان است. شعار ورود به بورس میتواند وقت را تلف کند و پاسخی برای سؤال درباره آینده این دو باشگاه باشد، پاسخی انحرافی اما با ظاهر امیدوارکننده که آدرس بورس پای آن نوشته میشود.