همه ساله حدود شش هزار نفر دست به خودکشی زده و جان‌شان را از دست می‌دهند. این یک معضل عمده برای سلامت جامعه است.

یکی از راه‌های مهم جلوگیری از خودکشی کمک به مردم برای در میان گذاشتن احساسات‌شان برای پایان دادن به زندگی است. برای بسیاری، این نخستین گام در راه بهبود است.

پوشش اخبار مربوط به انصراف و بهبود از فکر خودکشی می‌تواند گواهی باشد برای کسانی که در تلاش تحمل شرایط‌شان هستند. می‌تواند به آنها نشان دهد که می‌توان بر بحران خودکشی فائق آمد و آنها را برای گرفتن کمک ترغیب کرد. پژوهش نشان داده که این گونه روایات مستقیما به کاهش موارد خودکشی منجر شده است.   

من در سال ۲۰۱۲ به بنیاد نیکوکاری «ساماریتَنز» پیوستم تا کار این نهاد را که کمک به رهایی مردم از خودکشی و لطمه به خود است به اطلاع رسانه‌ها برسانم. ما در «ساماریتنز» معتقدیم حیاتی است که اگر کسی برای فرد دیگری نگران است بتواند به راحتی سر صحبت را در این مورد باز کند. می‌دانیم که مردم ممکن است وحشت داشته باشند یا ندانند چطور مسئله را مطرح کنند، اما این کار بسیار آسان‌تر از آن است که تصور می‌کنید.  

کار ما حمل یک کتابچه راهنما یا یک‌شبه مددکار اجتماعی شدن نیست؛ هیچ راه درست یا غلطی برای برخورد با این مسئله وجود ندارد. ربطی به حل مشکلات دیگران هم ندارد، بلکه این است که به کسی بفهمانید که می‌دانید أوقات سختی را می‌گذراند و اگر بخواهد با کسی حرف بزند شما آنجا هستید (و به حرفش گوش می‌کنید). دادن این اطمینان خاطر و حمایت تسکین بزرگی برای کسی است که به تنهایی با مشکلات دست و پنجه نرم کرده است.

ما باید به نقطه‌ای برسیم که بهداشت روان یکی از موضوع‌های معمول صحبت در خانه، اداره، میخانه یا هرجای دیگری باشد که می‌توانیم این مسئله را با دیگران درمیان بگذاریم و از احوال‌مان بگوییم. حرف زدن تسکین بسیار موثری است. در میان گذاشتن احساسات‌مان با دیگران به مردم کمک می‌کند جنبه‌های مختلف چیزها را ببینند که به ویژه برای کسانی که در أوضاع و احوال‌شان به اوج ناامیدی رسیده‌اند، مهم است. حرف زدن می‌تواند به مردم کمک کند راهی از میان مسائل ببینند و نیز شاهرگی حیاتی برای افرادی باشد که قادر نیستند از دیگران کمک بخواهند.  

در هشت سالی که در این سمت بوده‌ام، با افراد بسیاری که تجربیات دست اولی از مسئله خودکشی  داشته‌اند از جمله خانواده‌هایی که عزیران‌شان را از دست داده اند، کار کرده‌ام.

در صدر آن چه الهام‌بخش کارم بوده  فراز و نشیب‌هایی است که بازماندگان قربانیان خودکشی تجربه کرده‌اند.

دیدن این که چگونه شریک شدن ماجرایی خصوصی با دیگران موجب تسلی و آرامش می‌شود، و پیامد مثبت آن بر طرف آسیب‌‌پذیر – اگر درست به آن پرداخته شود -  عمیقا دلگرم‌کننده است. از سوی دیگر، دیدن پیامد غیرمسئولانه بحث‌های عمومی قلب آدم را به درد می‌آورد.

به همین دلیل است که ما از نزدیک با خبرنگاران و اصحاب رسانه کار می‌کنیم تا بتوانیم در مورد حساسیت‌های این شرایط به آنها مشاوره بدهیم. کسانی که با آنها کار کرده‌ام متوجه حساسیت موضوع شده و به همین دلیل برای کاهش هرگونه خطر (اشتباه) با «ساماریتَنز» تماس گرفته‌اند. به رغم چالش ها و پیچیدگی معضل خودکشی، آنها با حس مسئولیت، به جامعه در مورد مسائلی که خودکشی را احاطه کرده آموزش داده تا از موارد این گونه مرگ و میرها که پیامدی نابودکننده بر بازماندگان آن دارد، بکاهند.  

ما اکنون ششمین راهنمای خود را با توصیه‌هایی جدید و منابعی پیرامون نحوه درست گزارش خودکشی و لطمه به خود، صحبت در مورد خودکشی افراد پرنفوذ و پوشش آن در مستندها و نمایش‌‌ها منتشر کرده‌ایم.

هرچند این موضوعی دشوار و پیچیده است، اما همه ما می‌توانیم نقشی مهم در بالا بردن سطح آگاهی جامعه در مورد خودکشی و بحث در مورد آن داشته باشیم. گفت‌وگو پیرامون این معضل می‌تواند نهایتا جان مردم را نجات دهد.

می‌توانید توصیه‌های ما را برای نحوه شروع گفت‌وگو (درباره خودکشی) یا اگر نگران فرد دیگری هستید از طریق تارنمای «ساماریتنز» دریافت کنید.