سازمان فضایی آمریکا، ناسا، نتایج سفر سفینه «دان» را به مدار سیاره «سِرِس»، سیاره مرموز در کمربند سیارکی (توضیح: میان مدار مریخ و مشتری) منتشر کرده است.
«سرس» یک ستاره «کوتوله» و بزرگ‌ترین سیاره در کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری (ژوپیتر) است.
اکنون دانشمندان ناسا اطلاعات جدیدی از مطالعاتشان در مورد این ستاره کوتوله دوردست منتشر کرده‌اند.
قطر «سرس» حدود ۹۴۵ کیلومتر است و سه برابر کره زمین از خورشید فاصله دارد. بدین صورت، این سیاره ضمن آن که از ما بسیار دور است اما آن قدر دور نیست که گرمای خورشید را إحساس نکند.
چنین دنیاهایی در میان امید دانشمندان برای یافتن زندگی در منظومه شمسی ما هستند. دانشمندان می‌گویند داده‌های اخیر به پژوهش‌هایی که برای یافتن زندگی روی ستاره‌های کوتوله مثل «سرس» در جریان است، کمک می‌کند.
جولی کاستیلو-روگز، اخترشناس ناسا که در این پژوهش شرکت نداشته می‌نویسد: «سرس که مدت‌ها به عنوان یک سیاره بدوی شناخته می‌شد، اکنون یک جهان دارای اقیانوس با ذخائر آب نمک در سطح منطقه‌ای و احتمالا (یک اقیانوس) سراسری است.» او خواهان پژوهش‌های بیشتر و ماموریتی دیگر به منظور مطالعه بر روی سیر تغییر «سرس» و احتمال « زندگی بالقوه» روی آن است.
این مطالعات نتیجه داده‌های سفینه «دان» است که از سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ که سوختش تمام شد، در مدار «سرس» در حال چرخش و گردآوری اطلاعات بود. «دان» کمی پیش از إتمام سوختش درست روی سطح «سرس» برفراز دهانه یخ‌فشانی ۲۰ میلیون ساله «اوکاتور» تمرکز کرد که به نظر می‌رسد پرتو عجیبی از خود ساطع می‌کند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که «سرس» یک سیاره اقیانوسی است که احتمالا در گذشته‌ای نه چندان دور فعالیت‌های ژئولوژیکی داشته است.
شگفتی بیشتر در مورد این سیاره این که به نظر می‌رسد سطوح شفاف آن از منابع متفاوتی تشکیل شده‌اند.
نتایج این پژوهش‌ها در هفت گزارش جدید در نشریه «نِیچِر» منتشر شده که داده‌های مختلفی از این سیاره کوتوله نقل می‌کنند.
برای مثال، پژوهشگران دریافته‌اند یک مخزن بزرگ آب نمک زیر دهانه این یخ‌فشان درخشنده نهفته است.
احتمالا فعالیت این یخ‌فشان آب نمک را به سطح «سرس» ریخته که اکنون رسوبات نمکی آن موجب انعکاس پرتوهای عجیب از سطح این سیاره می‌شود.
در گزارش کارشناسی دیگری آمده که در میان دهانه یخ‌فشان در درخشان‌ترین نقطه رسوبات کلرورهای نمک‌های هیدروژنه وجود دارد. چنین نمک‌هایی معمولا به سرعت خشک می‌شوند که به معنای آن است که جریان آب نمک به سوی سطح سیاره همچنان جریان داشته و ممکن است داخل لایه سطح «سرس» مواد مایع نمکی وجود داشت باشد.
گزارش دیگری می‌گوید فعالیت‌های یخ‌فشان‌های «سرس» که نه میلیون سال پیش آغاز شده بود، تنها اخیرا متوقف شده است.
با وجود این، پژوهش‌های گسترده‌تر نشان می‌دهد ارتفاعات و تپه‌های داخل دهانه یخ‌فشان «سرس» باید قاعدتا پس از جریان آب شکل گرفته باشند که با فعالیت‌های اولیه آن ایجاد شده است و سپس سطح‌شان با یخ پوشیده شده است. چنین پدیده‌ای تنها در زمین و مریخ مشاهده شده است و نشان می‌دهد «سرس» تا دوران نسبتا اخیر فعال بوده است.
© The Independent
