در بخش زنان سایت سازمان ملل آمده است: «امکان دارد اسامی، مختلف باشند اما در همه جای زمین چه در موقع صلح و چه در موقع جنگ زنان طعم تجاوز، خشونت جنسی و آزار و اذیت را در زندگی خود می‌چشند.»
خشونت جنسی علیه زنان در جهان تعاریف مختلف دارد.
از اعمال اجبار یا سلب مستبدانه آزادی گرفته تا هرگونه آسیب فیزیکی، بدنی، جنسی یا روانی خشونت جنسی به شمار می‌رود.
هشتگ اینترنتی «من–هم» یا همان #Me_too که سال ۲۰۱۷ برای نشان دادن گستردگی خشونت جنسی علیه زنان و محکوم کردن آن در آمریکا به وجود آمد، به سرعت در جهان مورد توجه قرار گرفت و نشان داد تا چه میزان خشونت جنسی علیه زنان در همه جا گسترده است.
نتایج یک نظرسنجی در روزهای اخیر در آلمان نشان می‌دهد دختران و زنان در شهرهای بزرگ این کشور از جمله برلین، هامبورگ، کلن و مونیخ احساس امنیت نمی‌کنند و از هر پنج نفر، یک نفر مورد آزار و اذیت یا تهدید قرار گرفته است.
مایک راتگر رییس برنامه نظرسنجی تعرض جنسی علیه زنان به شبکه «آ.ار.د» آلمان گفته است: «نظرسنجی ما نشان داده است که دختران و زنان جوان هر روز مورد تهدید و توهین قرار می‌گیرند، به خصوص در شهرهای بزرگ آلمان.»
او می‌افزاید: «این حق آنان را از حرکت در شهر خود با خیال راحت و آزادانه برای رسیدن به محل کار یا مدرسه و همچنین دیدار با دوستان یا بیرون رفتن ضایع می‌کند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
همچنین در این نظرسنجی ناامن‌ترین مکان‌ها برای زنان و دختران در شهرهای بزرگ آلمان برخی ایستگاه‌های قطار شهری، مراکز برخی شهرها ومسیرهای کم‌نور پارک‌ها و فضای سبز عنوان شده است. در نظرسنجی عنوان‌شده افرادی که باعث آزار زنان و دختران جوان شده‌اند، اغلب گروه‌هایی بوده‌اند که مواد مخدر یا مشروبات الکلی مصرف کرده بودند.
رییس پلیس جنایی شهر هامبورگ در واکنش به نتایج این نظرسنجی گفت: «بسیاری از زنان و دختران اغلب چنین اعمالی را از شرم گزارش نمی‌دهند. گرچه از زمان هشتگ اینترنتی من-هم شرایط مقداری بهتر شده است. اما می‌تواند هنوز بهتر شود.»
راتگر رییس برنامه نظرسنجی تعرض جنسی علیه زنان در بخش دیگری از گفت‌وگویش با شبکه دولتی «آ ار د» گفته، نتایج این نظرسنجی نشان می‌دهد هنوز کارهای زیادی برای اقدام وجود دارد، چرا که هر زن و دختری حق دارد آزاد و بدون ترس در شهر حرکت و زندگی کند.
او خواستار اقدامات بیشتر برای توسعه شهری از جمله نورپردازی بیشتر در شهرها و از بین بردن گوشه‌های تاریک در پارک‌ها شده است. او اما بر این نکته نیز تاکید می‌کند که باید کلیشه‌ها و تبعیض‌های جنسیتی بین زن و مرد را از بین برد؛ چرا که این‌ها باعث ناامنی بیشتر برای زنان می‌شود.
اما وضعیت تعرض و خشونت جنسی علیه زنان در ایران چگونه است؟
برای یافتن اطلاعات دقیق و درست از وضعیت خشونت علیه زنان وقتی در اینترنت جست‌وجو می‌کنیم، آمار رسمی و دقیقی از سوی مقامات رسمی جمهوری اسلامی اعلام نشده است.
تنها یک تحقیق که حاصل آن ۳۲ جلد کتاب بوده است در دوره محمد خاتمی رییس جمهور دوره اصلاحات در ایران در زمینه خشونت علیه زنان در ۲۸ استان ایران انجام شد، که شهیندخت مولاوردی در ابتدای مسؤولیتش به عنوان معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده در توییتر خود اعلام کرد: «هیج نسخه‌ای از این ۳۲ جلد گزارش را نمی‌توانیم در وزارت کشور و یا معاونت امور زنان پیدا کنیم.»
سیمین حاجی‌پور ساردویی مدرس دانشگاه در حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و مطالعات زنان درباره میزان خشونت عیله زنان در ایران در گفت‌وگو با ایرنا درباره میزان خشونت علیه زنان می‌گوید: «در ایران اما آمار خشونت علیه زنان به ۶۰ درصد و کودک-همسری به ۱۷ درصد می‌رسد. این در شرایطی است که بسیاری از خشونت‌ها در بافت سنتی ایران گزارش نمی‌شود و طبیعی در نظر گرفته می‌شود.»
بر اساس پژوهشی که نتایج آن در تارنمای گزارش حقوق بشردر ایران منتشرشده است، همه زنان ایرانی که با خشونت خانگی درگیر بوده‌اند، حداقل هفت مورد از ۴۵ مورد خشونت خانگی را تجربه کرده‌اند که از جمله آن می‌توان به خشونت کلامی، فیزیکی و ممانعت از رشد فکری و اجتماعی اشاره کرد. همچنین دراین پژوهش آمده است حدود ده درصد از زنان مورد خشونت درگیر خشونت جنسی شده‌اند که این آمار بسیار کمی است و به گفته پژوهشگران دلیل آن می‌تواند شرم و خودسانسوری زنان از اظهار آن چه که بر آن‌ها رفته است، باشد.
با همه این اوصاف و قتل‌های ناموسی که هربار تن جامعه را به لرزه درمی‌آورد و زنان و دختران را قربانی خشونت می‌کند، همچنان پس از هفت سال لایحه «منع خشونت علیه زنان» که به لایحه «تأمین امنیت زنان» و در ادامه، «صیانت و کرامت بانوان» تغییر نام داده که در هر مرحله از تغییر نام، مواردی از مواد آن حذف و دایره شمولش نیز محدودتر می‌شود، تکلیفی نامشخص دارد و همچنان مثل بسیاری دیگر از مطالبات مردم و به خصوص زنان تنها گاهی در مورد آن حرف زده می‌شود و شاهد هیچ عملی در این زمینه نیستیم و این است که دست قاتلان امثال رومینا اشرفی، ریحانه عامری و فاطمه برحی که همگی قربانی خشونت‌های خانوادگی بودند، به خاطر نبود قانون حمایتگر از زنان همچنان باز است.
