برای خودروهای دولتی ویژه پلیس که در افغانستان به آن‌ها «رنجر» می‌گویند، ایستادن پشت چراغ قرمز و یا توقف در چهار راه به کابوس شبیه است، زیرا در این موقعیت‌ها امکان نصب مین‌های مغناطیسی بر این خودروها به شدت افزایش می‌یابد. مخالفان دولت افغانستان با استفاده از متکدیان و فروشندگان دوره‌گرد و حتی افراد ولگرد و معتادان، مین‌های مغناطیسی را در موقعیتی که سرنشینان خودرو متوجه نشوند به خود رو متصل می‌کنند و پس از لحظاتی این مین‌ها منفجر شده و سبب مرگ یا زخمی شدن سرنشینان خودروها می‌شوند. این خطر روزبه‌روز در شهرهای بزرگی چون کابل و هرات در حال افزایش است.

هرچند نصب مین‌های مغناطیسی همیشه باعث تلفات بالا نمی‌شود و حتی گاه انفجار این مین جز زخمی کردن سرنشینان خودرو، کار دیگری نمی‌کند اما به شدت هراس‌آور هستند. شهر کابل در این اواخر شاهد افزایش انفجار مین‌های مغناطیسی است و به احتمال نزدیک به یقین روزانه یک الی دو مین مغناطیسی در گوشه و کنار شهر کابل منفجر می‌شود. مقام‌های وزارت کشور افغانستان به رسانه‌ها گفته‌اند که در یک ماه گذشته بیش از صد مین مغناطیسی در سراسر افغانستان منفجر شده که باعث کشته و زخمی شدن تعدادی از شهروندان افغانستان شده است. افزایش انفجار مین‌های مغناطیسی به اندازه‌ای نگران‌کننده شده که حالا مردم عادی نیز تلاش دارند تا مسیرهایی را که چهارراه‌های پر ازدحام دارد، انتخاب نکنند.

اثرات مین‌های مغناطیسی

مین‌های مغناطیسی تلفات بالا ندارند و شاید هر مین مغناطیسی اگر در محل درست نصب شود بتواند سرنشین یک خودرو را کشته و سایرین را تنها زخمی می‌کند. بنابراین با توجه به شیوه حملات طالبان که بدون هراس از کشته شدن ده‌ها شهروند غیرنظامی، حملات خود را تنظیم می‌کنند، به نظر نمی‌رسد طالبان و گروه‌های تروریستی دیگر میلی به انجام چنین حملاتی داشته باشند. از سوی دیگر استفاده از این شیوه برای طالبان به صرفه‌تر است. زیرا فقط با پرداخت مقدار کمی پول به گدایان، افراد ولگرد و دست‌فروش‌ها، می‌توانند به خواسته خود برسند. بدون آن که نیازی به هماهنگی‌های قبلی و برنامه‌ریزی و نقشه‌کشی داشته باشند.

با این استدلال می‌توان طالبان را نیز مسؤول چنین حملاتی دانست. در گذشته نیز طالبان از شیوه (جان در قبال پول) استفاده کرده‌اند. به این گونه که هر کسی که یک سرباز امنیتی را بکشد، مقدار مشخصی پول (تا ۲۰ هزار افغانی) به دست می‌آورد. هرکس یک نظامی درجه‌دار را بکشد مقدار بیشتر و به این ترتیب هرچه مقام دولتی بالاتر باشد، پرداخت نیز بیشتر است. این شیوه در شهر هرات بیشتر استفاده می‌شد و هنوز هم می‌شود. در کنار آن جاسازی مین‌های کنار جاده‌ای نیز تا ۲۰ هزار افغانی قیمت داشت. استفاده از این شیوه باعث می‌شد تا طالبان بدون استفاده از نیروهای خودشان و فقط توسط یک واسطه اعمال تروریستی زیادی مرتکب شوند. این شیوه تاثیرات روانی زیادی را بر شهروندان شهرها می‌گذارد و بخشی از جنگ روانی تروریستی است.

در کنار آن به دلیل این که بخش بزرگی از جنگ در افغانستان، جنگ اطلاعاتی است، سازمان‌های اطلاعاتی که در جنگ افغانستان دست دارند، از این شیوه‌ها بیشتر استفاده می‌کنند. معمولا از این شیوه‌ها برای ترور افراد استفاده می‌شود و البته برای ایجاد رعب و وحشت. در کنار استفاده از مین‌های مغناطیسی، استفاده از بمب‌های صوتی نیز بخشی از جنگ روانی است. بمب‌های صوتی بیشتر در غرب افغانستان و در شهر هرات استفاده می‌شود. این بمب‌ها سطح تخریبی کم ولی صدای مهیبی دارد. به طوری که تا کیلومترها صدای انفجار شنیده می‌شود و معمولا مردم بمب‌های صوتی را با حملات انتحاری با استفاده از خودرو اشتباه می‌گیرند و همین مساله برای تروریست‌ها کافی است تا روان مردم شهرها را به شدت پریشان کنند.

در حال حاضر هراس از مین‌های مغناطیسی در شهر کابل سرنشینان خودروهای دولتی را به شدت نگران کرده است و این نگرانی حتی روی روند کار دولت در کابل اثر منفی گذاشته است.