پس از یک انتظار طولانی به خاطر قرنطینه کرونایی، سرانجام نتفلیکس چهارمین فصل سریال «تاج» را ارایه کرد. آخرین فصل با کناره‌گیری «هارولد ویلسون»، اقدام به خودکشی پرنسس مارگارت و سئوال‌هایی درباره خانواده سلطنتی در آستانه جشن ۲۵ سالگی سلطنت ملکه پایان یافته بود.

فصل جدید که به حوادث دهه ۱۹۸۰ می‌پردازد، در شرایطی وضعیت آشفته‌تری را برای خاندان سلطنتی به تصویر می‌کشد که مارگارت تاچر، نخست‌وزیر شده است، جنگ فالکلند در گرفته و پرنسس دایانا به ازدواج پرنس چارلز در آمده است (اتحادی که به فاجعه‌آمیز‌ترین سال ملکه ختم می‌شود).

«اولیویا کولمن»، «توبیاس منزیس» و «هلنا بونام کارتر» از ستارگانی هستند که نقش خود را ادامه می‌دهند و هنرپیشه جدید، «اما کارین»، به عنوان شاهزاده ویلز به جمع آنها می‌پیوندد. او داستان تلخی با خود می‌آورد که قرار است ظاهر موجه خانواده را در عرصه عمومی خدشه‌دار کند.

در چارچوب کاخ اما پرنسس دایانا تنها مورد آشفتگی سال‌های دهه ۸۰ نبود. سریال به موضوع نفوذ به کاخ باکینگهام در تابستان ۱۹۸۲ نیز اشاره می‌کند که توسط «مایکل فیگن» ترتیب داده شد. این حادثه، که یکی از بزرگترین رخنه‌های امنیت ملی در تاریخ مدرن محسوب می‌شود، حتی تا اقدام به استعفای «ویلی وایتلاو»، وزیر کشور نیز پیش رفت. اما مایکل فیگن که بود و زمانی که خودش را از پنجره به اتاق خواب ملکه انداخت، از او چه می‌خواست؟

مایکل فیگن کیست؟

او فرزند مایکل و آیوی فیگن بود که در اوت ۱۹۴۸ در کلرکن‌ول لندن متولد شد. فیگن دو خواهر کوچکتر به نام‌های مارگارت و الیزابت داشت. او در مدرسه‌ای در خیابان کمپتون در ایزلینگتون درس خواند و سپس در سن ۱۶ سالگی به عنوان نقاش ساختمانی و دکورساز از خانه جدا شد.

او در سال ۱۹۷۲ با همسرش کریستین ازدواج کرد که حاصل آن چهار فرزند بود. این زوج فقط چند هفته پیش از حادثه کاخ باکینگهام از هم جدا شده بودند، ولی نهایتا چند سال بعد دوباره به هم رسیدند.

شهرت ناگهانی فیگن و معرفی او در روزنامه‌های سراسر جهان به دلیل کاری بود که در تاریخ ۹ ژوئیه سال ۱۹۸۲ انجام داد. فیگن در اقدامی که «ابتکار جنایی نامحتمل» توصیف شد، توانست از دیوارهای کاخ بالا برود و رو در رو با ملکه مواجه شود.

آن شب در اتاق خواب ملکه

اسکاتلندیارد پس از این حادثه گزارش کاملی از این رخنه امنیتی منتشر کرد و به تفصیل توضیح داد که فیگن چگونه توانسته است تمام تدابیر امنیتی را دور بزند و به کاخ وارد شود.

در آن گزارش آمده است که فیگن در حدود ساعت شش و ۴۵ دقیقه صبح کنار نرده‌های نزدیک دروازه ورودی سفیران دیده شد. او از نرده‌ها بالا می‌رود و خود را پشت یک سایه‌بان موقت پنهان می‌کند. سپس از طریق پنجره قفل نشده‌، به اتاقی در طبقه هم‌‌کف وارد می‌شود.

آن اتاق محل نگهداری مجموعه تمبرهای سلطنتی بوده است، ولی متاسفانه تمام درهای آن به روی فیگن بسته بود و او نتوانست به قسمت‌های دیگر ساختمان وارد شود. او از همان پنجره بیرون می‌آید و از طریق لوله ناودانی خودش را به طبقه اول می‌رساند.

وی سپس کفش‌ها و جورابش را درمی‌آورد و از طریق پنجره‌ای که یکی از خدمه باز گذاشته بود (هوا آن روز ۲۸ درجه و گرم بود) به دفتر سر پیتر اشمور، رئیس خدمه کاخ، داخل می‌شود. او ۱۵ دقیقه بعد را بدون هیچ مشکلی در راهروها پرسه می‌زند.

فیگن سپس به آپارتمان‌های خصوصی و ابتدا به سالن انتظار آنها وارد می‌شود که در آنجا یک زیرسیگاری شیشه‌ای را می‌شکند. سپس در ساعت ۷:۱۵ صبح با تکه‌ای از زیرسیگاری به اتاق خواب ملکه وارد می‌شود. در گزارش اسکاتلندیارد آمده است: «او گفت قصد داشته است در مقابل ملکه رگ دست خود را بزند» ولی «هنگام ورود به کاخ چنین قصدی نداشته است.»

او هنگامی که به اتاق وارد می‌شود، پرده‌های دور تخت ملکه را کنار می‌زند (که در آن زمان ملکه زنگ هشدار شبانه را زده بود). ولی مطابق شیوه‌نامه، در ساعت حدود ۶ صبح، سرنگهبان شب راهرو بیرونی برای تحویل شیفت خود خارج شده بوده است. سایر خدمه، از جمله پادو و ندیمه هم برای راه بردن سگ‌ها و نظافت بیرون رفته بودند. بنابراین، زنگ شبانه توجه هیچ کس را جلب نمی‌کند. ملکه سپس با تلفن کنار تخت خود به پلیس زنگ می‌زند.

فیگن در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۲ به ایندیپندنت گفت: «ملکه یک لباس خواب تا زانو با مارک لیبرتی پوشیده بود و در تخت خواب دونفره‌اش به من گفت: «تو اینجا چه کار می‌کنی؟» و سپس برای درخواست کمک به بیرون دوید.

در گزارش رسمی گفته شده است که ملکه در حالی که منتظر رسیدن پلیس بوده است، توانسته است ندیمه را خبر کند و آنها با همدیگر به بهانه این که به او سیگار بدهند، فیگن را به طرف یک گنجه هدایت می‌کنند. یک پادو هم پیش از آن که پلیس سر برسد، به کمک آنها می‌آید.

تکه زیرسیگاری شیشه‌ای که لکه‌های خون فیگن روی آن باقی مانده بود، بعدها در اتاق خواب ملکه پیدا شد. فیگن به اتهام ورود دزدانه به کاخ دستگیر شد.

این حادثه عاقبت به کجا انجامید؟

این حادثه بدون شک پرسش‌هایی جدی برانگیخت که چگونه یک فرد عادی توانسته است بدون هیچ مشکلی خود را به ملکه برساند؛ به ویژه آن که بر اساس گزارش اسکاتلندیارد، در همان سال چند مشکل امنیتی هم مطرح شده بود.

در واقع، فیگن خود به خبرنگاران گفت که اولین بار نبوده که دزدانه به کاخ وارد شده است و ادعا کرد که یک ماه پیش از آن هم، پس از جدایی از همسرش، این کار را کرده بوده است. در آن مورد، او از پنجره به اتاق خواب یکی از ندیمه‌ها وارد شده بود که او موضوع را به نگهبانان گفت، ولی هیچکس پیدا نشد و همه گمان کردند ندیمه تصور کرده که فیگن را دیده است.

فیگن گفت او از اتاق بیرون رفته و همان طور که پرسه می‌زده، به اتاق چارلز و دایانا رسیده است (او می‌گوید روی در اتاق اسم آنها نوشته شده بود). او ادعا می‌کند که چون نتوانسته توالت را پیدا کند، داخل ظرف غذای یک سگ ادرار کرده است.

تحقیقات اولیه در مورد نفوذ فیگن در ماه ژوئیه یک افتضاح کامل امنیتی به بار آورد. در گزارش آمده است: «فیگن زمانی که در اتاق تمبر بود، یک زنگ اخطار به صدا درآمد که هیچ کس به آن توجه نکرد.»

بعدها قرار شد یک پلیس به طور دایم و نه فقط  در شیفت‌های جداگانه، محافظ ملکه باشد. این حادثه همچنین به راه‌اندازی یک سری سیستم‌های جدید امنیتی، زنگ رادیویی، نرده‌های حفاظتی، و دوربین مداربسته منجر شد.

ویلی وایتلاو ، وزیر کشور وقت،  نیز به علت این حادثه و ناتوانی در تامین امنیت، استعفانامه خود را تسلیم کرد که ملکه نپذیرفت.

چه بر سر فیگن آمد؟

در آن زمان ورود دزدانه به اتاق خواب ملکه یک تخلف شهروندی بود نه جنایی (که بعدها در سال ۲۰۰۷ در قانون پلیس، و در سال ۲۰۰۵ در قوانین جرایم سازمان‌یافته جدی، به عنوان یک جرم جنایی تعریف شد). به همین دلیل، فیگن به سرقت (چند بطری شراب) متهم شد که پس از تشخیص وی به عنوان بیمار روانی، از همان اتهام هم مبری شد.

فیگن در سال ۱۹۸۳ کوشید نسخه‌ای از ترانه «جاوید باد ملکه» را با گروه پانک بالاک برادرز تهیه کند که در چند مورد دیگر با قانون مشکل پیدا کرد.

در سال ۱۹۸۷ او در حادثه‌ای در منطقه «اسکس» گناهکار شناخته شد (گرچه خودش مدعی است که آن موضوع یک سوءتفاهم بوده است). سپس در سال ۱۹۹۷، فیگن و همسرش کریستین به اتهام دست داشتن در فروش هروئین دستگیر شدند. فیگن چهار سال به زندان افتاد.

ملکه هیچ گاه درباره این حادثه به صورت عمومی صحبت نکرده است.