خانه شاعر عاشقانه‌ها، وحشی بافقی، در بافق یزد پیدا شد. حالا می‌توانیم تصویری داشته باشیم از محل زندگی شاعر برجسته قرن دهم که بیش از نه هزار بیت عاشقانه پر سوز و گداز در ادب فارسی، به یادگار گذاشته است.
وحشی بافقی، غزل‌سرای شوریده‌ای است که همواره در غزلیات خود از عشق‌های نافرجام، زندگی سخت و مصائب روزگار سروده است. هرچند او از شاعران نامدار دوره خود است ولی همواره زندگی را در اندوه، سختی، تنگدستی و تنهایی گذرانده است. بی‌سبب نیست برخی او را دلسوخته‌ترین شاعر می‌نامند.
بنابر گزارشی که خبرگزاری ایسنا منتشر کرده است، خانه تاریخی وحشی بافقی، شاعر پرآوازه یزد، به صورت ملکی در حال نابودی یافت شده است که نیازمند مرمت جدی و نگهداری است.
مصطفی فاطمی، مدیرکل میراث فرهنگی استان یزد، با اشاره به پژوهش‌های گسترده طی سالیان اخیر می‌گوید: «اداره کل میراث فرهنگی یزد طی پژوهش‌های متمادی برای پیدا کردن آرامگاه و خانه این شاعر، براساس متون تاریخی و اشعار وی، خانه تاریخی او در یزد را پیدا کرده؛ خانهای تاریخی که به نام صاحب بعدی آن با عنوان خانه تاریخی «بیات» به ثبت در فهرست آثار ملی رسیده بوده است.»
براساس پژوهش‌ها گفته می‌شود که قدمت خانه تاریخی وحشی بافقی، نه تنها متعلق به دوران صفویه بلکه گویا به دوران قبل‌تر از آن برمی‌گردد. تغییراتی هم در دوران قاجار در این بنا انجام شده است. مدیرکل میراث فرهنگی یزد می‌گوید تلاش دارد تا اصالت خانه بافقی را احیا کند.
حالا در کوچه‌ای تاریخی، معروف به «آروک» یا «اهروک»، خانهای تاریخی و ارزشمند قرار دارد، که معماری دست‌نخورده‌اش مرمت، و دوباره به نام وحشی بافقی، شاعر مکتب وقوع، شناخته می‌شود.
به گفته مدیرکل میراث فرهنگی استاد یزد، یکی از اقداماتی که در دستور کار اداره کل آمده، معرفی مفاخر فرهنگی و ادبی شهرستان یزد، با هدف توسعه گردشگری ادبی است.
مصطفی فاطمی اضافه می‌کند: «نمادهای تعدادی از مفاخری که خیلی در شهر مشخص نبود را مشخص کردیم که بتوانیم آنها را احیاء کرده و معرفی کنیم. در سالهای اخیر، خانه فرخی یزدی احیا و مرمت شد و سپس سراغ وحشی بافقی رفتیم تا اینکه محل دفن وی را مشخص کنیم. مشخص شد محل دفن وی در ابتدای کوچه «آروک» یا «اهرک» روبروی صحن شازده فاضل هست. نکته جالب این بود که در متون تاریخی هم اشاره شده بود که خانه وحشی بافقی هم در انتهای همین کوچه در شهر یزد قرار داشته است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
بر اساس اطلاعات تاریخی موجود، وحشی، زاده بافق بوده و در طول عمر خود، در شهرهای مختلفی مثل بافق، یزد و کاشان سکنی داشته است.
مدیرکل میراث فرهنگی استان یزد نیز می گوید: « وحشی بافقی در انتهای کوچه آروک سکنی گزید. خود وحشی اشاره کرده است که این خانه را حاکم شهر در اختیار وی قرار داده است. توضیح داده شده که خانه کوچکی بوده است و سردر گلی داشته است و اینکه انتهای کوچه به بازار می‌خورده است.»
به گفته مصطفی فاطمی، تمام شواهد نشان می داد که در همین کوچه مد نظر میراث فرهنگی، خانهای با این مشخصات وجود دارد. در انتهای کوچه، باغ اهر یا باغ درخت زبان گنجشک است. بعد از آن خانه‌های بزرگی هست. در میان آنها، خانه ای کوچک برجای مانده است؛ تنها یک خانه کوچک که معماری صفوی دارد و اتفاقا با علائمی که وحشی در اشعارش به آنها اشاره می‌کند منطبق است.
کار مرمت خانه تاریخی وحشی آغاز شده و تیم مرمت امیدوار است بتواند یک‌ساله کار مرمت را به پایان برساند.
وحشی، در دوران پادشاهی شاه طهماسب صفوی و شاه اسماعیل دوم و شاه محمد خدابنده زیسته است.
وحشی، شاعر گوشه‌گیر ایرانی که می‌گوید:
«عجب مرغی نه جایی در قفس نی از قفس بیرون ز دام و دانه و پروازگاه و آشیان فارغ»
در جوار باغ‌های درختان زبان گنجشک، عمری زیست و حاضر به ترک ایران و سفر به دوردست نشد. خودش به سبب گوشه‌گیری لقب وحشی را برای خود برگزید. وحشی بافقی در سال ۹۹۱ هجری قمری، در سن ۵۲ سالگی بر اثر تب شدید از دنیا رفت.
