نماینده مجلس شورای اسلامی با حمایت از حضور هیئت طالبان در سفارت جمهوری اسلامی، آنها را از جنبش‌های اصیل منطقه خواند.

احمد نادری در حساب توییتری خود نوشت: «طالبان یکی از جنبش‌های اصیل منطقه و با زمینه قوم پشتون است. حضور در سفارت جمهوری اسلامی در دوحه را بایستی به فال نیک گرفت. همکاری با آنان می‌تواند به گسترش ثبات در جامعه افغانستان و جلوگیری از نفوذ گروه‌هایی همچون داعش منجر شود. نباید در دام بازنمایی‌های اشتباه رسانه‌های آمریکایی از آنان بیفتیم.»

این سخنان در پی آن مطرح می‌شود که هیئتی از دفتر سیاسی طالبان، با حضور در سفارت جمهوری اسلامی ایران در قطر، کشته‌شدن محسن فخری زاده را تسلیت گفتند.

محسن فخری زاده، از اعضای سپاه پاسداران و معاون وزیر دفاع جمهوری اسلامی بود که برای مدت‌ها پروژه‌های موشکی و هسته‌ای ایران هدایت می‌کرد. او روز جمعه هفته گذشته، توسط افرادی ناشناس ترور شد.

پس از این ترور، افراد و گروه‌های مختلفی کشته‌شدن فخری زاده را تسلیت گفتند. اما باتوجه‌به وضعیت طالبان، تسلیت این گروه و حضور آنها در سفارت جمهوری اسلامی در قطر، بسیار موردتوجه قرار گرفته است.

پیش‌تر نیز گزارش‌هایی مبنی‌بر تأسیس دفتر طالبان در ایران منتشر شد. وال استریل ژورنال در سال ۲۰۱۲ در گزارشی نوشت که این گروه در شهر زاهدان، دفتری را تأسیس کرده است. در این گزارش آمده است که شنود برخی مکالمات تلفنی این گروه نشان می‌دهد که آنها با سپاه قدس در ارتباط هستند. در همین راستا سایت صراط نیوز، نزدیک به اصول‌گرایان نوشت که این گروه برای دیدار با سران سپاه پاسداران وارد ایران شده است. اگرچه حسن روحانی از انجام چنین دیداری اظهار بی اطلاعاتی کرده است.

گروه طالبان از گروه‌های سنی به شدت افراطی است که بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بر افغانستان حکمرانی کرد. این گروه احکام شریعت اسلام را به افراطی‌ترین حالت ممکن و با خشونت، اجرا می‌کند.

گفته می‌شود اسامه بن لادن، رهبر القاعده تا مدت‌ها از این گروه حمایت می‌کرده و سازمان اطلاعات پاکستان نیز این گروه را به‌عنوان ابزار سیاسی برای فشار بر دولت افغانستان به کار می‌گیرد. حتی پس از حملات یازده سپتامبر، طالبان حاضر به تحویل یا افشای محل اختفای بن لادن نشد.

اخیراً با میانجیگری ایالات متحده، طالبان در حال مذاکره با دولت افغانستان است. بسیاری امیدوارند که طالبان پس از سال‌ها فعالیت مسلحانه و کشتار هزاران نفر از مردم غیرنظامی، با پایان خشونت، حاضر به ادغام در جامعه سیاسی افغانستان شود. بااین‌حال هنوز این مذاکرات به نتیجه نرسیده است.