«کرم‌های خوراکی بسیار خوشمزه هستند. طعم آجیلی دارند.» این سخن تیزیانا دی کوستانزو است که یکی از بنیانگذاران یک مزرعه کوچک پرورش حشرات خوراکی در لندن به نام هورایزون است. دی کوستانزو و خانواده‌اش حدود دو سال و نیم پیش کار پرورش کرم‌های خوراکی را در یک اتاق ۳۰ متر مربعی در خانه خود آغاز کردند. آنها اکنون کرم خوراکی زنده و جیرجیرک خشک را به مشتریان‌‌شان در بریتانیا می‌فروشند.

او می‌گوید: «هدف غایی هر كاری كه انجام می‌دهیم، حفظ محیط طبیعی است. دیدگاه آرمانشهری ما این بود که دیگران نیز مانند ما به تاسیس مزارع کوچک پرورش حشرات در شهر‌ها روی آورند. اما واقعیت این است که این ایده هنوز خیلی جلب توجه نکرده است.»

طی چند سال گذشته بارها به ایده پرورش حشرات به عنوان یک انقلاب برای تغذیه پایداردر کشورهای غربی اشاره شده است. یک دلیل این امر آن است که در مقایسه با دام‌های سنتی مانند گاو و گوسفند، حشرات به منابع بسیار کمتری نیاز دارند، و گازهای گلخانه‌ای کمتری تولید می‌کنند.

مک کنزی وید، دانشجوی دکترایی که اینک در دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا مشغول تحقیق درباره تصورات ذهنی مردم درباره حشرات خوراکی است، می‌گوید: «حشرات را می‌توان تنها با مصرف کمی آب، فضا و خوراک دام مورد نیاز برای پرورش دام‌های سنتی، پرورش داد.»

طبق اعلام سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو)، در حال حاضر، حدود ۱۴.۵ درصد از گازهای گلخانه‌ای در جهان ناشی از پرورش دام است.

تولید گوشت قرمز به ویژه آلاینده است. دلیل اصلی این امر آن است که گاو و گوسفند «نشخوارکننده» هستند. این بدان معنی است که هنگام هضم غذا مقادیر زیادی گاز متان که یک گاز گلخانه‌ای است، تولید می‌کنند. علاوه بر این، تولید دام نیاز به پاکسازی مقادیر زیادی از اراضی جنگلی برای ایجاد فضای چرای دام یا پرورش خوراک دام دارد که باعث آزاد شدن گازهای گلخانه‌ای بیشتر می‌شود.

در قیاس، می‌توان حشرات را تقریباً در هر جایی، از جمله در حیاط خانه‌های شهری، پرورش داد. کرم‌های خوراکی و جیرجیرک‌ها را می‌توان بدون هیچ دورریزی به طور کامل خورد. دی کوستانزو می‌گوید، در مزارعی در مقیاس کوچک مانند مزرعه او، می‌توان دور ریز را حتی بیش از این کاهش داد.

او توضیح می‌دهد: «ما یک تجارت دایره‌ای هستیم. ما سبزیجات مازاد را از چند فروشگاه مواد غذایی محلی خود می‌گیریم و از آن به عنوان خوراک برای حشرات استفاده می‌کنیم. ما همچنین مدفوع حشرات را هم جمع‌ می‌کنیم و آن را نیز می‌فروشیم.»

مطابق یک نظرسنجی انجام شده در سال ۲۰۱۹، تقریباً یک سوم بریتانیایی‌ها معتقدند که حشرات خوراکی سرانجام بخشی از رژیم غذایی آنها خواهد شد.

با این حال، وید می‌گوید که تا اضافه شدن حشرات به رژیم اصلی غذایی در کشورهای غربی هنوز فاصله زیادی داریم. یک مقاله که وید به همراه یکی از همکارانش اخیراً در ژورنال  پژوهش‌ زیست‌محیطی منتشر کرده است، به دلایل این امر می‌پردازد.

او می‌گوید: «این که چه غذایی مناسب خوردن است، چیزی است که ما از فرهنگ اطراف‌مان می‌آموزیم. از کودکی به ما می‌آموزند که چه غذایی قابل قبول، خوشمزه و مقوی است، و این غذاها برای ما آشنا می‌شوند.»

«شناخت فرهنگی که ما اغلب از سنین کودکی درباره حشرات دریافت می‌کنیم، این است که آنها آفت و ناقل بیماری هستند.»

او می‌گوید که در فرهنگ عامه در غرب، معمولاً در فیلم‌هایی که موضوع آن‌ها حوادث ناگوار است، یا در شوهای تلویزیونی بازی‌محور که معروف‌ترین مثالش در بریتانیا I’m a Celebrity… Get Me Out of Here است، که حشرات به عنوان غذا معرفی می‌شود. او اضافه می‌کند که به‌‌رغم بی‌رغبتی غربی‌ها به خوردن حشرات، حشرات به طور سنتی جزئی اصلی از رژیم‌های غذایی در نقاط دیگر جهان بوده‌اند. او می‌گوید: «خوردن حشرات در مناطق استوایی سابقه طولانی دارد. زیرا حشرات اغلب در دسترس‌تر، بزرگتر و مغذی‌تر از مناطق سردتر یا معتدل هستند، و این امر آنها را به منبع غذایی بهتری تبدیل می‌کند.»

دی کوستانزو می‌گوید، بیشتر بازدید کنندگان از مزرعه پرورش حشرات او به دنبال تجربه‌ای جدید هستند: «طبق تجربه ما، شما باید در ذائقه غذایی خود کمی کنجکاو و ماجراجو باشید، تا حاضر باشید حشرات را امتحان کنید. اما مردم معمولاً بعد از خوردن حشرات برای اولین بار، از طعم آنها متعجب می‌شوند.»

تحقیقات نشان می‌دهد که تغییر جهانی در مصرف کمتر گوشت و مصرف بیشتر میوه و سبزیجات، کلید مقابله با تولید گازهای گلخانه‌ای در بخش کشاورزی خواهد بود.

وید می‌گوید، برای کسانی که به دلایل زیست‌محیطی به مصرف کمتر گوشت روی آورده‌اند، خوردن حشرات می‌تواند راهی برای دریافت مواد مغذی باشد. او می‌گوید: «حشرات بسیاری از مواد مغذی مورد نیاز برای حفظ رژیم گیاهخواری، مانند آهن، پروتئین و ویتامین ب ۱۲ را تأمین می‌كنند.»

به عقیده او برای گسترش خوردن حشرات در کشورهای غربی، این پدیده باید به این سمت حرکت کند که فراتر از مد روز به آن نگاه شود.

او می‌گوید: «اگر حشرات واقعاً غذایی پایدار باشند، باید جایگزین محصولات گوشتی ما شوند. همچنین باید قیمت مناسب داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که همه به مواد غذایی پایدار و مقوی دسترسی دارند. این امر به احتمال زیاد همراه با رشد این صنعت، به یارانه دولتی نیاز دارد.»

با این حال، شایان ذکر است که بدون برنامه‌ریزی دقیق‌، توسعه پرورش حشرات در کشورهای غربی می‌تواند همان نگرانی‌هایی را به بار آورد که در خصوص دامداری در مقیاس بزرگ داریم.

«نگرانی اصلی این است که تولید حشرات خوراکی در مقیاس صنعتی، مانند دامداری صنعتی به سوخت فسیلی‌ و منابع غذایی ناپایدار اتکا کند.»

او می‌گوید: « از آنجا که این صنعت در اروپا و آمریکای شمالی خیلی جوان است، تدابیر لازم برای اطمینان از توسعه پایدار آن باید از هم‌اکنون آغاز شود.»