فعالان حقوق بشری و کاربران رسانه‌های اجتماعی افغانستان کارزار #StopHazaraGenocide (نسل‌کشی هزاره را متوقف کنید) راه انداخته‌اند تا افکار عمومی جهان را نسبت به قتل‌های هدفمند علیه قوم هزاره در افغانستان جلب کنند.

در هفته‌های اخیر حملات خونینی علیه هزاره‌ها در افغانستان انجام شده است و در یک مورد حمله به مدرسه سیدالشهداء در غرب کابل جان ۸۶ کودک را گرفت و بیش از ۱۰۰ دانش‌آموز را هم مجروح کرد.

پس از آن نیز حملات خونین علیه هزاره‌ها در افغانستان انجام شده است که عاملان آن تاکنون شناسایی نشده‌اند.  

دولت افغانستان طالبان و گروه طالبان دولت را به دست داشتن در کشتار هزاره‌ها متهم می‌کنند. در برخی موارد گروه داعش مسئولیت حمله به هزاره‌ها و شیعیان در این کشور را به عهده گرفته است.

آمار و ارقام نشان می‌دهد که در سال‌های گذشته ده‌ها حمله خونین و پرتلفات به مراکز آموزشی، مدرسه‌ها، مسجد‌ها، فعالان حقوق بشری و شهر و دیار هزاره‌ها در غرب کابل انجام شده است.

یکی از بدترین موارد همین سه سال پیش بود که طالبان با تصرف منطقه میرزا اولنگ در ولایت سرپل که هزاره نشین است، به زن و مرد این منطقه حمله کردند و فاجعه‌ای برپا شد. در پی شکست نیروهای امنیتی در منطقه میرزا اولنگ، گروه طالبان ۵۲ نفر از ساکنان غیرنظامی این منطقه را به شکل «فجیعی» کشتند.

در آن زمان اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان، گفته که انتقام «فاجعه قتل‌عام» میرزا اولنگ را خواهد گرفت اما هیچ اتفاقی نیفتاد.

بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی کشتار میرزا اولنگ را «پاکسازی قومی و نسل‌کشی» خواندند. چند مورد دیگر حمله به هزاره‌‌ها در سال‌های اخیر از این قرار است:

حمله به باشگاه ورزشی میوند در دشت برچی، ۱۴ شهریور (سنبله) ۱۳۹۷ با بیش از ۲۰ کشته،

حمله به مراسم نوروز در کارته سخی غرب کابل، ۱ فروردین (حمل) ۱۳۹۸ با ۶ کشته،

حمله به زایشگاه ۱۰۰ تخت‌خوابی دشت برچی، ۲۳ اردیبهشت (ثور) ۱۳۹۹ با ۲۴ کشته،

حمله به آموزشگاه کوثر دانش در دشت برچی، ۳ آبان (عقرب) ۱۳۹۹ با ۲۴ کشته،

حمله به مکتب سید‌الشهداء در دشت برچی، ۱۸ اردیبهشت (ثور) ۱۴۰۰ با ۸۵ کشته.

دادخواهی گروه‌های حقوق بشری از دولت و سازمان ملل متحد به جایی نرسیده است و در نتیجه فعالان حقوق بشر با راه‌اندازی تظاهرات و طوفان توییتری می‌کوشند صدای اعتراض خود را بلند کنند.

در همین راستا، هزاره‌ها و گروه‌های فعال حقوق بشری امروز شنبه (۵ ژوئن) ساعت دو بعدازظهر در خیابان پنسیلوانیا در واشینگتن دی‌سی تظاهراتی راه‌اندازی می‌کنند.

آن‌ها با شعار «کین درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود»، از مردم خواسته‌اند که در اعتراض به نسل‌‌کشی هزاره‌ها با راهپیمایان هم‌صدا شوند. این از معدود تظاهرات شهروندان افغانستان است که در واشینگتن برگزار می‌شود.

برخی از روزنامه‌نگاران و نمایندگان اقوام دیگر افغانستان نیز به این طوفان توییتری پیوسته‌اند.

پرویز شمال، روزنامه‌نگار افغان، می‌نویسد: «در افغانستان تمامی اقوام ‌آسیب دیده‌اند - هزاره، پشتون تاجیک، ازبیک... اما از این واقعیت هم نمی‌توان چشم‌پوشی کرد که پیر و جوان و کودک حتی نوزاد هیچ قومی مانند هزاره‌ها تنها به دلیل تبارشان آماج حمله قرار نگرفته‌ و سلاخی نشده است.»

غوغا تابان، آوازخوان، با پیامی که منتشر کرده است می‌نویسد: «این یک دادخواهی‌ست، سرود ‌و آواز نیست؛ دادخواهیِ کُشتارِ سیستماتیکِ "هَزاره‌"ها که دهه‌هاست -گروه‌گروه- قربانی می‌شوند. از همه‌تان درخواست می‌کنم صدای دادخواهیِ این "نسل‌کُشی" باشید».

اکنون و در آستانه خروج‌ نیروهای بین‌المللی و پایان ماموریت ناتو در افغانستان انتظار می‌رود اوضاع امنیتی پیچیده‌تر شود و نگرانی از حمله به هزاره‌ها و دیگر گروه‌های قومی شدت گرفته است.