وضعیتی که تیم ملی فوتبال ایران در گروه C مرحله اول مقدماتی جام جهانی قطر در آن گرفتار شده است، نه در شان فوتبال ایران است و نه چیزی که نتوان آن را چاره کرد.
فدراسیون فوتبال ایران، چه در دوره ریاست مهدی تاج و چه در دوره کوتاهی که شهاب‌الدین عزیزی‌خادم رئیس آن است (که از دلایلِ ازدست رفتن میزبانی ایران در همین دوره بود) به اندازه‌ای اشتباه و اهمال داشته است که کار برای صعود ایران به این تنگنا برسد، اما در ۳ بازی گذشته در کشور بحرین، چیزی در تیم ملی ایران به چشم آمد که امیدبخش است. بازیکنان این تیم می‌خواهند صعود کنند و حذف در این مرحله از بازی‌ها را دون شان فوتبال ایران می‌دانند؛ نکته‌ای که کاش در فدراسیون هم چیزی از آن بیاموزند.
دراگان اسکوچیچ بسیار خوش‌اقبال است که در قحط‌‌الرجال مربی‌گری در فوتبال ایران، هدایت چنین تیمی را به او سپردند. کارنامه مربی‌گری او هرگز مناسب این جایگاه نبود، اما در همین شش مسابقه‌ای که تیم ملی به رهبری او به شش پیروزی پیاپی در بازی‌های دوستانه و رسمی رسید، چیزهای تازه و ارزشمندی در تیم به چشم آمد که امضای اسکوچیچ پای تمامی آن‌ها بود. تغییراتی که این مربی در ترکیب تیم و برنامه‌های بازی ایجاد کرد، تیمی را که در دوره مربی‌گری مارک ویلموتس از هم گسیخته و شکست‌خورده برجا مانده بود، دوباره احیا کرد. امیدها بار دیگر رنگ گرفت و حالا در آستانه بازی با عراق، بی‌شک شمارِ امیدوارها به صعود نسبت به ناامیدها افزون‌تر است.
با این‌همه، پاره‌ای معایب در تیم ملی فوتبال ایران دیده شد که از چشم هواداران جدی و دایمی فوتبال پنهان نمانده است. انتخاب بعضی نفرات برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی تیم، تنها به صرف حضور آنان در لیگ‌های خارج از کشور، در حالی‌که کیفیت فنی لازم را برای بازی در این سطح نشان ندادند، می‌تواند روزهای پر انتقادی در پی داشته باشد. اگرچه ایران با تساوی مقابل عراق به عنوان تیم دوم گروه صعود می‌کند، اما باید پیروز شود تا صعودش توام با بازگشت امید به تیم ملی باشد و هر اشتباه، هر چند کوچک، پیروزی را بسیار دشوار می‌کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
فوتبال همیشه پرحادثه و پیش‌بینی‌ناپذیر است. آسیب‌دیدگی وحید امیری، هافبک چپ‌پای تیم ملی، که بهترین و موثرترین بازیکن ایران در دو بازی اول این مرحله بود، از همین قبیل است. در بازی مقابل کامبوج دیدیم که اسکوچیچ تیم خود را به نوعی تنظیم کرد که یار جانشین امیری، فرصت تمرین کردن در جناح راست خط میانی بیابد. این‌بار هم اسکوچیچ از علی قلی‌زاده چپ‌پا در آن جایگاه استفاده کرد که البته به صرف چپ‌پا بودنش، برای بازی در جناح راست قابل انتقاد نیست. کیفیت و سطح بازی قلی‌زاده، در حالی‌که تیم‌ملی بازیکنانی مانند علیرضا جهانبخش و مهدی ترابی را نیز برای آن جایگاه در اردو دارد، نکته‌ای است که اسکوچیچ شاید بعد از بازی با عراق نتواند از آن دفاع کند و این برای تیم ملی ایران در پیچ خطرناک صعود، نگران‌کننده است. در خط میانی اما درخشش سامان قدوس در طراحی بازی تیم (نیمه دوم بازی با بحرین) خبر خوبی بود.
نکته نگران‌کننده دیگر، به خط دفاع تیم ملی مربوط است که تاکنون جدی محک نخورده است و بازی با عراق، سنگین‌ترین مسابقه‌ای است که این خط به خود می‌بیند. این که اسکوچیچ برای جایگاه دفاع چپ به انتخاب قطعی و نهایی میان احسان حاج‌صفی و میلاد محمدی نرسیده است، یا کیفیت بازی صادق محرمی در جایگاه دفاع راست هم با انتقاد و تردید جامعه فوتبال در داخل ایران همراه بوده است، به نگرانی‌هایی دامن زده است. در مرکز خط دفاع، به نظر می‌رسد که سرمربی به زوج محمدحسین کنعانی‌زاده‌گان و شجاع خلیل‌زاده اعتقاد دارد که فصل گذشته در پرسپولیس به هماهنگی خوبی در کنار هم رسیده‌اند، و انتخاب هوشمندانه‌ای از سوی سرمربی به حساب می‌آید. با این همه، هماهنگی در این خط و تعامل آن با دروازه‌بان و نقشی که هافبک‌های دفاعی برای کمک به ناحیه دفاعی تیم دارند، نکاتی است که در بازی مقابل عراق مورد دقت و بررسی قرار خواهد گرفت و لابد اسکوچیچ هم به آن فکر کرده است.
سرکو کاتانچ، سرمربی تیم ملی عراق، که گفته می‌شود دوستی قدیمی صمیمانه‌ای هم با اسکوچیچ دارد، در مصاحبه بعد از برد یک بر صفر تیمش مقابل هنگ‌کنگ، طعنه‌ای هم به رفیق قدیمی خود زد و گفت پیروزی پرگل ایران مقابل هنگ‌کنگ بر اثر شانس و اتفاق بوده است، و جنگ روانی‌ای را آغاز کرد که تا آخرین ثانیه دیدار ایران با عراق ادامه خواهد داشت. در صورت پیروزی تیم ایران در این مسابقه، اسکوچیچ پا به مرحله جدید و کاملا متفاوتی از دوران مربی‌گری خود می‌گذارد. بزرگی برای او آغاز می‌شود و تیم ملی ایران که آسیب‌دیده از ناتوانی‌های فدراسیون فوتبال به این مرحله رسیده است، جان تازه‌ای می‌‌‌گیرد. این همه اما به کیفیت کار اسکوچیچ در تیم ملی مربوط است که چند نمونه از بد و خوب‌های آن را در همین روزهای گذشته دیدیم.
