زندگی زبیده حکمتیار، همسر گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی و نامزد انتخابات ریاست جمهوری ماه آینده، پُر از درد و رنج بوده است.

او هفتاد سال پیش در شهرستان چهاردره قندوز در شمال افغانستان در یک خانواده مذهبی از قوم تفتانی به دنیا آمد.

مادر زبیده از مهاجران تاجیکستانی بود که به قندوز مهاجرت کرده بود. این خانم با مردی از خان‌های محل ازدواج کرد و زبیده به دنیا آمد.

زبیده حکمتیار تحصیلات ابتدایی ندارد و همواره از امور خانه سرپرستی کرده است.

او ابتدا با اختر محمد، برادر بزرگ آقای حکمتیار ازدواج کرد و ثمره آن دو پسر و دو دختر بودند. یک پسر او در حمله قلبی حدود ۱۵ سال پیش جان داد. اما اختر محمد، شوهرش، در جنگ‌های افغانستان کشته شد.

زبیده پس از مرگ اختر محمد و با شعله‌ور شدن جنگ مجاهدین علیه دولت به حمایت شوروی در افغانستان در میان کاروان میلیونی مهاجران افغان، راهی پاکستان شد.

ازدواج با گلبدین

سال‌ها گذشت تا او با گلبدین حکمتیار، برادر جوانتر اختر محمد دوباره ازدواج کرد.                               

حاصل این ازدواج سه دختر و یک پسر است. تمام فرزندان این زوج تحصیلات عالی دارند. دو دختر زبیده حکمتیار پزشک هستند و کار می‌کنند. حبیب الرحمان حکمتیار، فرزندشان هم تا مقطع فوق لیسانس درس خوانده و اکنون دومین فوق لیسانس خود را تکمیل می‌کند. آقای حکمتیار یک همسر دیگر هم دارد. 

زبیده حکمتیار هرچند در تصمیم گیری‌های رهبر حزب اسلامی افغانستان نقش ندارد، اما در بسیاری از جلسات حزب شرکت می‌کند.

آقای حکمتیار که پس از سال‌ها جنگ علیه نیروهای آمریکایی و دولت افغانستان در سال ۲۰۱۷ بازگشت و مقام‌های افغان از این بازگشت در کاخ ریاست جمهوری کشور گرامیداشت به عمل آوردند، زبیده حکمتیار و یک دخترش در صف دوم پشت رهبران مجاهدین دیده شدند.

حبیب الرحمان حکمتیار به ایندیپندنت فارسی گفت:‌ «چون پدرم تمام زندگی‌اش با دشواری روبرو بود، مورد تحریم‌های روسیه، آمریکا و تمام کشورهای متحد آنان قرار داشت و در لیست سیاه بود.  بارها قصد ترور او را کرده بودند. خبر مرگ او بارها به گوش مادرم می‌رسید و مادرم روزهای سختی را از این بابت سپری می‌کرد. در جنگ و مشکلات همیشگی، همراه پدرم بود».

نامزد ریاست جمهوری

آقای حکمتیار، رهبر حزب اسلامی و از رهبران اصلی مجاهدین، پس از حذف نامش به عنوان تروریست از فهرست تحریم‌های سازمان ملل پس از پانزده سال زندگی پنهانی، در ماه می ۲۰۱۷ در انظار عمومی ظاهر شد و با دولت اشرف غنی توافقنامه صلح امضاء کرد. حالا هیچ محدودیت ناشی از قوانین ملی و بین‌المللی برای حضور و فعالیت سیاسی او وجود ندارد و نامش در میان ۱۷ نامزد ریاست جمهوری دیده می‌شود.