آخرین روز مرداد‌ماه امسال برابر است با آغاز نوزدهمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران. تاخیر درتعیین تاریخ شروع لیگ امسال خود به معضلی بزرگ برای فدراسیون فوتبال بدل شده بود. تاخیری که به ادعای رییس فدراسیون فوتبال به دلایل آماده نبودن برخی زیرساخت‌های ورزشگاه‌ها پیش آمد و به گفته برخی کارشناسان از جمله داریوش مصطفوی، رییس سابق فدراسیون، به دلیل اجبار فیفا برای فراهم شدن شرایط حضور دختران در ورزشگاه‌ها رخ داد.
مسابقات لیگ فوتبال ایران در سال ۱۳۸۰ به یک‌باره از «لیگ آزادگان» به «لیگ برتر» تغییر نام داد. تغییری ناگهانی که البته فقط در نام‌گذاری صورت گرفت و موجب هیچ برتری ویژه و چشم‌گیری در ساختارفوتبال ایران نشد. نه زیرساخت‌های فوتبال باشگاهی تغییر چندانی کرد و نه حتی استاندارد‌های حداقلی برگزاری مسابقات به سمت حرفه‌ای شدن پیش رفت. هرچند که در این سال‌ها برخی مناسبات فوتبالی مثل مبلغ قرارداد بازیکنان و یا تعداد فوتبالیست‌ها و مربیان خارجی در لیگ تصور حرفه‌ای شدن را نزد مدیران بیشتر کرد اما پس از گذشت هجده دوره از این مسابقات هنوز مشکلات عدیده و اساسی گریبان تیم‌ها و هم‌چنین برگزارکنندگان مسابقات را گرفته است. مشکلاتی چون نبود زمین‌های مناسب بازی و یا مساله بلیط فروشی و البته از همه مهم‌تر ناتوانی برای خصوصی کردن باشگاه‌هایی که هنوز از حمایت‌های مستقیم دولتی بهره می‌گیرند.
اما فارغ از تمام بحث‌های فوتبالی و مدیریتی، لیگ امسال تفاوت بسیار مهمی با دوره‌های قبل دارد. امسال اولین سالی‌ست که «داور» اصلی این مسابقات ناظر رقابت‌ها نیست؛ عادل فردوسی‌پور.
پربی‌راه نیست اگر بگوییم که در تمام این سال‌ها فوتبال ایران ناظر تیزبینی به نام فردوسی‌پورداشت که تقریبا هیچ موضوع مربوط به فوتبال ایران را از دست نمی‌داد و چشمان همیشه هوشیار برنامه ۹۰ جزیی‌ترین اتفاقات و حواشی فوتبالی را رصد می‌کرد. اتفاقاتی که گاه از زمین فوتبال بیرون می‌آمد و به زمین سیاست می‌رسید. بی‌پروایی فردوسی‌پور در به چالش کشیدن مدیران ورزشی و گاه شخصیت‌های سیاسی چون نمایندگان مجلس و یا اعتراض‌های همیشگی به ورود سیاسیون به فوتبال، تصویری فراموش نشدنی از عادل در ذهن تمام هواداران فوتبال ساخت. شاید به یادماندنی‌ترین برنامه ۹۰ در زمستان سال ۱۳۸۶ اتفاق افتاد. شبی که محسن صفایی فراهانی،عضو منتخب فیفا در کمیته انتقالی فدراسیون فوتبال مهمان برنامه بود و در سخنانی جنجالی به افشاگری درباره سازمان تربیت‌بدنی و محمود احمدی‌نژاد پرداخت و باعث جنجال‌های بسیاری شد.
هم‌چنین در برنامه دوشنبه ۱۶ خرداد ۹۰ با حضور سیداحمد لطفی‌آشتیانی و علی‌اصغر یوسف‌نژاد نمایندگان مجلس موافق و مخالف حضور داشتند که طولانی‌ترین برنامهٔ زندهٔ ورزشی تاریخ صداوسیما بود. نظرسنجی مردمی این برنامه درباره انتقال تیم‌ها از شهری به شهر دیگر بود که نزدیک ۳ میلیون نفر در این نظرسنجی شرکت کردند.
افشاگری‌های عادل فردوسی‌پور از ماجرای فساد و تبانی در فوتبال نیز از دیگر مواردی بود که جنجال‌های زیادی را بین اهالی فوتبال به وجود آورد. درتاریخ ۵ دی ۱۳۹۰ ویژه برنامه‌ای در مورد پشت پرده دلالی فوتبال با حضور عزیز محمدی بر روی آنتن رفت که برای اولین بار اسم بسیاری از بزرگان فوتبال به عنوان متهمان در پرونده رسوایی فوتبال مطرح شد.
اغراق نیست اگر بگوییم که ۹۰ محبوب‌ترین برنامه ورزشی تاریخ تلویزیون بود و در تمام این سال‌ها نه تنها از محبوبیت آن کاسته نشد که حتی به میزان مخاطبین آن نیز افزوده شد آنگونه که در اسفندماه سال ۱۳۹۷ برنامه ۹۰ به عنوان بهترین برنامه سازمان صدا و سیما از نگاه مردم برگزیده شد، درست پیش از اعلام حذف این برنامه برای همیشه از صداوسیمای جمهوری اسلامی. تصمیمی جنجالی و ناگهانی از سوی مدیر تازه کار شبکه سه سیما علی فروغی گرفته شد. پس از حذف برنامه مردمی ۹۰ از صدا و سیما، بسیاری از چهره‌های هنری، فرهنگی و ورزشی حمایت خود را از عادل فردوسی‌پور اعلام کردند. حتی پس از چندی، پخش مجدد این برنامه در دفتر شورای نظارت بر صداوسیما به رای گذاشته شد اما این شورا حق تعطیلی این برنامه را به علی فروغی داد و بدین ترتیب در نهایت تغییری در این تصمیم اتخاذ نشد.
تردیدی نیست که سایه برنامه ۹۰ و هم‌چنین میزان محبوبیت فردوسی‌پور بر سر بسیاری از مدیران فوتبالی و مافیای ورزش ایران سنگینی می‌کرد و به نظر می‌رسد حذف فردوسی‌پور راه را برای پنهان‌کاری و لاپوشانی بسیاری از اتفاقات فوتبال ایران هموار می‌کند و پرسش‌های بسیاری را نزد هواداران بی‌جواب باقی خواهد گذاشت.
با پایان گرفتن فصل تعطیلات فوتبال و آغاز دوباره مسابقات لیگ، جای خالی برنامه ۹۰ و عادل فردوسی‌پور بیش از پیش به چشم خواهد آمد. جای خالی کسی که می‌خواست عادل باشد بی‌آنکه قضاوت کند.
