بیست و پنج برنده جایزه نوبل از آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل در خواست کردند تا تحقیقات جدیدی را در مورد کشتارهای ۳۳ سال پیش (سال ۶۷) هزاران زندانی در ایران آغاز کند.
در متن نامه این گروه آمده است: «ما بر ضرورت ایجاد یک کمیسیون بین‌المللی از سوی سازمان ملل متحد برای بررسی این جنایت عظیم تاکید می‌کنیم.»

به گزارش نشنال نیوز، خوزه راموس هورتا، برنده جایزه صلح ۱۹۹۶ ، درباره این موضوع گفت امروز بیشتر از هر زمان دیگری به بررسی نقش ابراهیم رئیسی در «هیات مرگ» که مخالفان رژیم را به پای چوبه دار می‌فرستاد، نیاز داریم.

تخمین زده می‌شود که دست‌کم پنج هزار زندانی، شامل اعضای سازمان مجاهدین خلق و گروه‌های چپ‌گرا در هفته‌های پایانی جنگ ایران و عراق در ۳۲ شهر مختلف اعدام شدند.

این اعدام‌ها بر اساس فتوای روح‌الله خمینی، بنیانگذار انقلاب انجام شد تا اعضای گروهی که در ابتدا از انقلاب ۱۳۵۷ حمایت می‌کردند اما پس از مدتی مخالف آن شده بودند را مجازات کند.

ریچارد روبرتز، برنده جایزه پزشکی ۱۹۹۳ که در دیگر کمپین‌های عدالت جمعی توسط برندگان جایزه نوبل شرکت داشته است، در این مورد می‌گوید: «این یک موضوع بسیار وحشتناک است و هنوز در مورد آن به طور گسترده‌ تحقیق نشده است. اما حالا زمان آن فرا رسیده که سازمان ملل متحد به آن رسیدگی کند تا ببیند آیا کاری می‌تواند انجام دهد یا خیر. آنچه اتفاق افتاده، واقعه‌ای وحشتناک بوده است و اکنون مردی که آن اقدامات را انجام داده، در موقعیت ریاست جمهوری در ایران قرار دارد که این وضعیت را بدتر می‌کند.»

این نامه تلاشی دیگر برای متقاعد کردن سازمان ملل متحد برای راه‌اندازی کمیسیون تحقیق است. تشکیل کمیته حقیقت‌یاب، اقدامی است که قبلاً برای تعقیب کیفری در اروپا استفاده می‌شد. سازمان ملل متحد از سال ۲۰۰۶ تاکنون ۳۳ بار از جمله در غزه، لیبی و سوریه از این ابزار استفاده کرده است.

بیش از ۴۰ مقام سابق سازمان ملل متحد، از جمله مری رابینسون، رئیس سابق حقوق بشر، نیز خواستار چنین تحقیقاتی شدند.

هفت مقام ارشد سازمان ملل متحد سال گذشته اعلام کردند که پس از عدم پاسخگویی ایران به سؤالات آنها در مورد نحوه مرگ، اعلام محل دفن آنا و درخواست گواهی فوت، خواستار تشکیل کمیسیون ویژه خواهند شد.

پیش از این نیز، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، خواستار تحقیقات مستقل درباره اعدام زندانیان سیاسی در دهه ۱۳۶۰ (۸۰ میلادی) به دستور حکومت جمهوری اسلامی و نقش ابراهیم رئیسی به‌عنوان معاون دادستان وقت تهران در آن اعدام‌ها شد. 

ابراهیم رئیسی در دهه ۶۰ به عنوان رئیس دادگاه انقلاب و همچنین عضو هیئت مرگ در اعدام مخالفان سیاسی نقش مستقیم داشته است. بسیاری از اعدام‌شده‌ها افرادی بودند که دوران محکومیتشان به پایان رسیده بود و یا احکام زندان داشتند. ابراهیم رئیسی در دهه ۷۰ نیز به‌عنوان نماینده رئیس قوه قضائیه مسئول صدور احکام اعدام برای معترضان در شورش کوی طلاب مشهد است.