بر خلاف آنچه فیلم‌های ریچارد کورتیس به ما نشان می‌دهند، حفظ رابطه زحمت زیادی دارد و مسیر رسیدن به پیوندی دیرپا، عمیق و بامعنی همیشه دلفریب یا گیرا نیست. افرادی مانند «بیل نای» هم اغلب در آن از جایگاه چشمگیری برخوردار نیستند.

بیشتر مردم در مرحله‌ای از رابطه درگیر دشواری‌های اساسی اندک، از معضلات ارتباطی گرفته تا دشواری وقت‌گذرانی با هم می‌شوند.

ایندیپندنت برای شناسایی این مشکلات و چگونگی غلبه قاطعانه بر آن‌ها سراغ کارشناسان رابطه رفته است.

۱. احترام متقابل

چنین نکته‌ای بدیهی است اما گاهی اوقات در فرازونشیب زندگی با فردی دیگر میزان احترام متقابل دستخوش تغییر می‌شود. گاهی بهتر است و گاهی نیز بدتر. 

داریا کاس، روانشناس متخصص، می‌گوید احترام نگذاشتن به جهان‌بینی، حد و حدود، علایق و خانواده شریک زندگی‌مان، مشکلات جدی در رابطه ایجاد می‌کند.

او می‌گوید: «موارد مورد احترام افراد فرق می‌کند، افراد به چیزهای مختلفی علاقمندند و باورها و نیازهای مختلفی در رابطه‌ دارند. امید بستن به تغییر آن‌ها هم راهبرد واقع‌نگرانه‌ای نیست و اغلب در درازمدت شکست می‌خورد. باید بپذیریم که همیشه نمی‌توان در همه چیز توافق داشت و بابت هویت و نقش‌ طرف‌ مقابل در زندگیمان شکرگزار باشیم.

۲. تعریف رابطه

امروز به لطف پیدایش برنامه‌های دوستیابی تعداد گزینه‌های پیش رو برای برقراری رابطه بر اساس خواسته‌هایمان از همیشه بیشتر شده است. برقراری رابطه با فردی جدید به معنای واقعی کلمه تنها اشاره انگشت بر نمایشگر گوشی است.

اما ممکن است وقتی واقعا وارد رابطه با کسی شدید کار سخت شود، زیرا برای هر دو طرف زمان می‌برد تا به این نتیجه برسند که دیگر از مرحله دیدارهای اولیه عبور کرده‌اند.

هیلی کویین، متخصص رابطه نشریه مچ، می‌گوید: «یکی از بزرگ‌ترین مشکلات در روابط نوین این است که بفهمیم چه وقت دیدار با کسی تبدیل به رابطه متعهدانه شده است. مجبوریم ناگهان بنشینیم و با هم صحبت کنیم تا ببینیم کجا ایستاده‌ایم.»

کویین برای رسیدن به مرحله‌ تعریف رابطه توصیه می‌کند ابتدا ببینیم طرف مقابل خودش در مورد تعهد چه می‌گوید و چه نظری دارد.

او می‌افزاید: «اگر بگوید فعلا به دنبال رابطه جدی نیست،‌ حرفش را باور کنید. دوم اینکه به دنبال برقراری رابطه بلندمدت با کسی باشید که ارزش‌هایش در زمینه تعهد با شما همسان باشد. اگر از کسی که با او آشنا شده‌اید خوشتان می‌آید، سعی نکنید به این دلیل به خود بقبولانید که به کمتر از آنچه پیشتر به دنبالش بودید راضی هستید.»

۳- ارتباط بی‌فایده

برقراری ارتباط بی‌فایده با شریک رابطه یکی از شایع‌ترین علل بحث و دعواست، بیشتر به این دلیل که وقتی حس کنیم کسی به حرف‌هایمان گوش نمی‌دهد بسیار سرخورده می‌شویم.

کاس برای حل مشکلات برقراری ارتباط، چه ارتباط وجود نداشته باشد و چه بد شکل گرفته باشد، توصیه می‌کند زمان مشخصی را به حرف زدن با یکدیگر اختصاص دهیم و گوش دادن فعال را تمرین کنیم و حرف‌های طرف مقابل را با تعابیر دیگر بازگو کنیم.

او می‌افزاید: «از مقصر پیدا کردن و نشانه رفتن انگشت اتهام به سوی یکدیگر بپرهیزید» و هشدار می‌دهد این رفتار فقط اوضاع را بدتر می‌کند. «با احساسات و نیازهای طرف مقابل با گشاده‌رویی و احترام برخورد کنید».

۴- اختصاص زمانی به خلوت دونفره

امروز سر همه شلوغ است و ممکن است وقتی تقویم معاشرت‌های اجتماعی‌مان زیادی پر شود گاهی رابطه‌مان مخصوصا اگر درازمدت باشد به راحتی به حاشیه رود.

کویین می‌گوید: «دیگر همه ما می‌دانیم که یک نفری نمی‌توانیم تمام نیازهایمان را برطرف کنیم و می‌دانیم که رابطه هنگامی شکوفا می‌شود که هر دو طرف در آن به قدر کافی احساس امنیت کنند تا هر یک بتوانند از فعالیت‌های جداگانه و معاشرت با دوستان خود لذت ببرند.»

او می‌گوید: «اما اگر خلوت‌های دونفره تقریبا به صفر برسد، ممکن است رابطه کم‌کم از صمیمیت تنانه و عاطفی خالی شود.»

به عبارت دیگر نباید کار را به جایی برسانیم که تنها وقتی که با هم می‌گذرانیم جلو تلویزیون یا هنگامی باشد که دو نفری ظرف می‌شوییم.

کویین پیشنهاد می‌دهد: «سعی کنید استفاده از فضای مجازی و فناوری را کاهش دهید. بروید با هم قدم بزنید (که اغلب گفت‌وگوی صمیمی عاطفی در این حالت آسان‌تر شکل می‌گیرد)، با هم جورچینی را تکمیل کنید یا حتی یک روز گوشی‌ها را خاموش کنید و کنار بگذارید یا در حالت پرواز قرار دهید و نیم‌چاشت را در کنار هم میل کنید.»

۵- صمیمیت تنانه

کمبود روابط تنانه امری شایع است و ممکن است ما یا شریک زندگیمان را دچار مشکلات دیگری کند.

کاس می‌گوید: «رابطه جنسی و تماس جسمی موجب تولید اکسیتوسین یا هورمون عشق در بدن می‌شود که باعث اعتمادسازی شده و دو نفر را به یکدیگر نزدیک می‌کند. پس برای حفظ حدی از صمیمیت بین دو شریک زندگی باید افراد را به داشتن صمیمیت تنانه تشویق کرد.»

۶- سازش

از قدیم حکما برای حفظ رابطه توصیه کرده‌اند یاد بگیرید با شریک زندگیتان بسازید. به قول کویین این موضوع واقعا مهم است و در رابطه‌های نه‌چندان خوب اغلب همین موضوع سرچشمه نزاع است.

او می‌‌افزاید برای داشتن رابطه خوب باید یاد بگیریم با طرف مقابل سازش کنیم اما در عین حال باید آگاه باشیم که تا چه حد سازشکاری درست است.

او می‌گوید: «باید انتظاراتمان از رابطه معقول باشد و نباید نیاز داشته باشیم همان الویت‌ها هم ۱۰۰ درصد مهیا شود. بدین ترتیب می‌توانیم موضوعات کم‌اهمیت‌تر را زیرسیبیلی رد کنیم، با یکدیگر هماهنگ شویم و به استقبال بده بستان‌های خوبی برویم که از قدیم در رابطه‌ها بوده است. اما گاهی این سازشکاری ممکن است از حد فراتر رود و باعث شود برای حفظ وضع موجود، مسائل مهم و خط قرمزهای خود را نادیده بگیریم.»

کویین پیشنهاد می‌دهد برای بازگشت به تعادل بنشینید با خود فکر کنید در مواقعی که با شریک زندگی‌تان به مشکل می‌خورید چه وقت بهتر است رها کنید و چه وقت باید به صراحت نیازهای خود را ابراز کنید.

۷- اختلاف نظرها

بحث و مشاجره جزء جدانشدنی هر رابطه است. اما به قول کویین شیوه بحث کردن بسیار مهم است.

او می‌گوید: «توانایی‌ افراد در واکنش موثر هنگام اختلاف نظرها اثر زیادی بر رابطه‌شان دارد. یعنی حتی پس از مواجهه با اختلاف نظر، به جای بدعنقی و روی کاناپه خوابیدن، شریک زندگی‌تان را بغل کنید.»

او توصیه می‌کند: «همچنین به خود قول بدهید هنگام اختلاف نظر فقط به موضوعی بپردازید که در آن لحظه پیش آمده و پای سایر مواردی را وسط نکشید که در سالیان گذشته محل اختلاف و نزاع بوده است.»

در کنار این‌ها باید بکوشیم به مرحله پذیرش عادت‌های آزارنده شریک زندگی‌مان برسیم.

کویین می‌گوید: «پند حکیمانه‌ای هست که می‌گوید آسایش در بحث نکردن است، پس به جای آنکه هر بار آنقدر با شریک زندگی‌تان بحث کنید تا پیروز شوید، مدام به خودتان (و او) یادآوری کنید که شما هم‌تیمی‌اید نه رقیب.»

(این مقاله نخستین بار در سال ۲۰۲۰ منتشر شد.)