ساعاتی پس از تیراندازی در شهر کرایست‌چرچ نیوزیلند که در آن پنجاه نماز‌گزار مسلمان کشته شدند، زنی به یک باره‌گی در محور توجه جهانیان قرار گرفت. شاید همه می‌خواستند بدانند که جاسیندا آردرن، نخست وزیر نیوزیلند پس‌لرزه‌های سیاسی و اجتماعی بزرگترین حمله تروریستی در کشورش را چگونه مدیریت می‌کند. ماموریت آردرن در جهانی که به لطف رسانه‌های جمعی حرف غیرمسوولانه گفتن واکنش‌های آنی و گسترده‌ای بر می‌انگیزد، کار سهل و ساده‌ای نبود. او می‌بایست به اعتراض و قهر جامعه مسلمان و مهاجر نیوزیلند به گونه پاسخ بدهد که هم آرامش خاطر آن‌ها را میسر گرداند و هم در نکوهش عصبیت‌های ضد اسلامی تندروان سفیدپوست کوتاه نیاید. بسیاری از رهبران جهان در مواجهه با چنین موقعیت‌‌های به دلایل سیاسی و انتخاباتی حاضر نیستند به موضع‌گیری درست اخلاقی متوسل شوند.
زنی در قامت یک رهبر
جاسیندا آردرن از گفتن ماهیت حمله به نمازگزاران مسلمان شهر کرایست‌چرچ طفره نرفت. او حمله را تروریستی خواند و مهاجمان را افراطیونی که جای در نیوزیلند و جهان ندارند. او گفت که حمله به کرایست‌چرچ حمله به تنوع و مهربانی نیوزیلند است و ارزش‌های والای شهروندی این کشور با چنین حملاتی از میان نخواهند رفت. انتخاب واژگانی که جاسیندا آردرن برای تقبیح حملات، مهاجمان و تفکرات تندروانه آنان به کاربست نیرومند و معنادار بود. او یک روز پس از حمله در گردهمایی مسلمانان در مسجدی در شهر ولینتگن، به یادبود قربانیان اکلیل گلی نهاد؛ چادری سیاه به سر کرد؛ خانواده‌های قربانیان را با مهربانی به آغوش گرفت؛ گریست؛ به گلایه‌های آنان با شکیبایی گوش داد؛ و خودش را صممیانه شریک غم بزرگ نیوزیلندی‌ها مسلمان ساخت.
جاسیندا آردرن به ابراز تسلیت مخلصانه و شجاعانه با خانواده‌های قربانیان بسنده نکرد. او به جامعه مسلمان کرایست چرچ اطمینان داد که حکومت هزینه‌های دفن و مراسم یادبود قربانیان را می‌پردازد، به خانواده‌های آنان کمک اقتصادی می‌کند و قوانین مالکیت سلاح را اصلاح خواهد کرد.
آیا مهربانی بر نفرت پیروز خواهد شد؟
نمایش قدرتمند رهبری استوار بر مدارا و مهربانی توسط جاسیندا آردرن در روزگاری که کالای عوام‌فریبی، نفرت و تندروی در همه جهت‌ها و جبهه سیاسی خریداران بسیاری دارد، کاری نادر و بی‌مانند است. جاسیندا آردرن به عنوان یک سیاست‌گر جوان وپیشرو، شکستن تابو‌های بسیاری را در کارنامه دارد. آن چه اما او ماندگار خواهد کرد، نقشی است که او با درایت در دشوارترین روزهای ماموریت سیاسی خودش در نیوزیلند بازی می‌کند. مدل پاسخ‌دهی جاسیندا آردرن به تروریسم و افراطی‌گری بی‌تردید می‌تواند مدل کارا و موثری باشد. نکوهش بلاقید و شرط دهشت‌افگنی از هر نشانی و نژاد و مذهبی نخستین ماموریت رهبران سیاسی جهان است.
تمیز و تفاوت گذاشتن میان تروریسم خوب و تروریسم بد بر اساس سلیقه‌ها سیاسی و به امید جلب آرای گروه‌های افراطی، بنیاد باور به تنوع و مدارا را از بیخ و بن سست می‌کند. سمبولیسم و ادبیاتی که جاسیندا آردرن در فردای حمله تروریستی بر نمازگزاران کریست‌چرچ به کار بست دقیقا نوشدارویست که جهان بدان نیازمند است. پاسخ خشونت و ترور نباید سیاسی و سلیقه‌یی باشد. بر خشونت فقط با عقلانیت و مهربانی می‌توان پیروز شد. در جهان امروز که بوق نفرت و کینه بلند است، ضروریست تا سنتی که آردرن گذاشت بارور شود و به ثمر بنشیند.
