تصور کنید هر روز که بیدار می‌شوید برای سیر کردن شکم بچه‌هایتان درمانده‌اید. در سراسر جهان هزاران خانواده دچار بحران گرسنگی هر روز با این واقعیت تلخ روبه‌رو هستند.

در حالی که جهان رفته رفته با آسیب‌های ویرانگر کووید‌ـ۱۹ کنار می‌آید درگیری‌های خشونت‌بار، تغییر اقلیم و لطمات ماندگار همه‌گیری کرونا میلیون‌ها کودک را در لبه پرتگاه گرسنگی قرار داده است.

سال‌های آغازین کودکی را در سومالی گذرانده‌ام و از نزدیک دیده‌ام که گرسنگی و سوء‌تغذیه بر سر فقرزده‌ترین کشورها چه بلایی می‌آورد. دلم خون می‌شود وقتی به یاد می‌آورم آثار فاجعه‌بار پدیده‌هایی مانند درگیری‌های خشونت‌بار و تغییر اقلیم بر معیشت مردم و کوتاه شدن دستشان از مواد غذایی ارزان و مغذی سبب شده است والدین بسیاری در حفظ بقای کودکانشان به زحمت بیافتند.

خودم پدر هستم و چهار فرزند دارم و می‌دانم میل فراهم کردن بهترین‌ها برای خانواده چه حسی دارد. آن‌قدر خوش‌اقبال بوده‌ام که بتوانم در آغاز زندگی فرزندانم بهترین شرایط را برایشان فراهم کنم و غذای مناسب و مورد نیازشان را در اختیارشان بگذارم تا صحیح و سالم رشد کنند. اما خانواده‌هایی که در سومالی زندگی می‌کنند با واقعیت دیگری روبه‌رو هستند و هم‌اکنون گرسنگی و ناامنی غذایی در آن‌جا وضعیت هشدارآمیزی دارد.

لطمات ناشی از ادامه درگیری‌ها و تلفیق آن با تغییرات اقلیمی در سومالی شدید است و به گرسنگی دامن می‌زند.

بنا به اعلام موسسه نجات کودکان تقریبا نیمی از خانواده‌ها در این کشور غذای کافی ندارند و بر اساس پیش‌بینی‌های دیگر ۱میلیون و ۲۰۰ هزار کودک زیر پنج سال با سوء‌تغذیه روبه‌رو هستند که هولناک است و اگر برطرف نشود جانشان را به خطر می‌اندازد. یعنی پدران و مادران مدام نگران تامین غذا هستند تا فقط بتوانند جان فرزندانشان را حفظ کنند.

دانستن این‌که آشنایان و عزیزان انسان برای تامین غذای خود و خانواده در تنگنا هستند بسیار دردناک است. خوش‌اقبال بوده‌ام که این‌جا در انگلستان زندگی خوبی دارم و بنابراین توانسته‌ام از خانواده‌ام در سومالی به ویژه در دوره‌های بحرانی حمایت کنم. با آن‌که از هیچ تلاشی دریغ نداشته‌ام اما معتقدم برای عوض کردن اوضاع همیشه می‌توان کارهای بیشتری انجام داد. از دست همه ما کارهای بیشتری برمی‌آید.

به تازگی با کارکنان موسسه «نجات کودکان» در سومالی صحبت کردم تا ببینم چگونه از مادران و کودکان دچار سوء‌تغذیه حمایت می‌کنند. پای صحبت‌های مادری نشستم که خانواده‌اش در روز فقط یک وعده کوچک غذا می‌خورند. دو پسرش را با علایم اسهال و استفراغ شدید ناشی از سوء‌تغذیه به یکی از درمانگاه‌‌های «نجات کودکان» برده بود. از وضع زندگیشان دلم خون شد.

این موسسه خیریه افزون بر تامین آب، مواد غذایی مفید و دارو برای چنین خانواده‌‌هایی که در دورافتاده‌ترین و فقیرترین مناطق سومالی زندگی می‌کنند، با همکاری گروه‌های محلی به پدید آوردن ثبات در این خانواده‌ها کمک می‌کند تا در آینده بتوانند برنامه غذایی مغذی‌تری داشته باشند.

اما سومالی تنها کشوری نیست که با این چالش‌ها روبه‌رو است. در همه نقاط جهان میلیون‌ها خانوار باید برای داشتن غذای کافی دست به انتخاب‌های دشوار بزنند و میلیون‌ها خانوار دیگر هر روز همه وعده‌ها را نمی‌خورند یا غذایی می‌خورند که حاوی مواد مغذی ضروری نیست. هیچ کودکی نباید گرسنه بماند و مبارزه با بحران جهانی گرسنگی در این مقیاس وسیع نیاز به راهکارهای جهانی دارد.

در روز جهانی غذا سران جهان باید برای نجات جان انسان‌ها دست به کار شوند. سوء‌تغذیه کودکان در هیچ جای جهان پذیرفتنی نیست. برگزاری نشست پیش رو با عنوان «تغذیه برای رشد»، رسمی که از المپیک ۲۰۱۲ به بعد بر جای مانده است، فرصتی است برای فعالیت مدنی دولت بریتانیا به نفع کودکانی که دچار بحران جهانی گرسنگی‌اند. اگر در این نشست دولت از نو برای مبارزه با سوء‌تغذیه تعهد کند، ممکن است جان عده‌ای نجات یابد و میلیون‌ها کودک زندگی خود را در بهترین وضعیت ممکن آغاز کنند.

کودکان خود انتخاب نمی‌کنند چه هنگام و کجا به دنیا بیایند و در چه شرایطی رشد کنند. گرسنگی واکسن ندارد اما اگر همینک دست به کار شویم، راه حل دارد. ما قدرت بهبود شرایط زندگی کودکان را داریم و نباید وقت را تلف کنیم.

(سر محمد فرح برنده مدال طلای المپیک و سفیر موسسه «نجات کودکان» است)