مدیرکل بهزیستی استان تهران با اشاره به خلأ قانونی در بحث کودکان کار اظهار داشت در فصل زمستان حدود ۲۰۰۰ کودک در متروها کار میکنند.
به گزارش ایسنا، امین شاهرخی با بیان اینکه پس از اقدامات سازمان بهزیستی درباره فرایند کودکان خیابانی، آنها به بازارچهها، مترو و… تغییر مکان دادند، افزود: «از شهرداری میخواهیم کودکانی که در متروها کار میکنند نیز در فرایند ساماندهی کودکان خیابانی قرار گیرند.»
مجموع گفتهها و اقدامهای مسئولان شهری نشان میدهد که دغدغه اصلی آنان پاک کردن چهره شهر از کودکان کار و معتادان متجاهر است و برای همین است که به نام حمایت اجتماعی، بارها برای کودکان کار و معتادان، از عبارت «جمعآوری» استفاده کردهاند.
آنچه مدیران بهزیستی از آن با عنوان «ساماندهی کودکان کار و خیابان» یاد میکنند، طرحی شکستخورده است که در ۱۵ سال گذشته بیش از ۳۰ بار اجرا شده و نتیجهای جز تعقیب و گریز و دستگیری کودکان کار در خیابانها و آسیب به آنها نداشته است.
بر اساس آییننامه ساماندهی کودکان کار و خیابان که در سال ۱۳۸۴ در هیئت دولت به تصویب رسید، ۱۳ ارگان رسمی وظیفه دارند برای حمایت از کودکان کار و خیابان اقدام کنند. با این حال، آنچه در عمل اتفاق افتاد این بود که سازمانهایی مثل صداوسیما، آموزشوپرورش و تأمین اجتماعی به وظیفه خود عمل نکردند و بهزیستی بهعنوان متولی امور اجتماعی با کمک نیروهای اجرای احکام شهرداری و فرمانداری، دستگیری کودکان کار در سطح شهر را آغاز کرد. این کودکان به مدت ۲۱ روز در مراکز اسکان موقت نگهداشته میشدند و بعد، اجازه آزادی آنان بهشرطی صادر میشد که والدینشان تعهد دهند فرزندشان دیگر در خیابان دیده نمیشود.
علیرضا زاکانی، شهردار تهران نیز در همان روزهای نخست تصدی این سمت، معتادان و کودکان کار در سطح شهر تهران را «لکه ننگ» نامید و گفت: «هر چند مسئله معتادان متجاهر و کودکان کار مستقیماً به شهرداری ارتباطی پیدا نمیکند، شهرداری باید سهم خود را بپذیرد و با همکاری ناجا و سایر نهادها، چهره شهر را تغییر دهد.»
زاکانی درباره جزئیات اقدامهایی که اجرا خواهند شد، توضیح بیشتری نداد اما امین توکلیزاده، معاون او، به این پرسش پاسخ داد و گفت سپاه پاسداران، قرارگاههای جهادی و قرارگاه خاتم در محلههای فرخزاد، خلازیر، اسلامآباد، خاک سفید و شوش و هرندی مستقر خواهند شد. او مدعی شد این اقدام در راستای رسیدگی به «روح» و «جان» شهر انجام میشود.
سازمان بهزیستی، که متولی حمایت از آسیبدیدگان اجتماعی در ایران است، در جریان اجرای این طرح با کمک فرمانداری و شهرداری، عملیات تعقیب و گریز علیه کودکان در خیابان راه میاندازد و پس از دستگیری آنان را ۲۱ روز در مراکز اسکان موقت نگهداری میکند، در نهایت نیز آنان بهشرط تعهد والدین مبنی بر اینکه دیگر در خیابان ظاهر نخواهند شد، آزاد میشوند بدون اینکه از توانمندسازی و حمایت اجتماعی خبری باشد.