کارد‌ی‌بی زمانی به «جی کیو» گفت: «شخصیت من همه‌چیز را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.» و درست می‌گفت. این رَپر برانکسی [محله‌ای در نیویورک]  پسوندهای بسیاری را برای نامش جمع کرده است: کاردی‌بی برنده جایزه گِرَمی، کاردی‌بی پرفروش‌ترین هنرمند، کاردی‌بی در صدر چارت [بیلبورد ۱۰۰]. این آخر هفته، در آستانه تولد ۳۰ سالگی، او جوایز موسیقی آمریکا را هم به این فهرست خواهد افزود. اما در میان تعداد فزاینده این تحسین‌ها، کاردی‌بی به عنوان یک شخص - شخصیتی به نام  کاردی‌بی- همچنان به‌شدت جذاب است.

در حال حاضر، ماجرای کاردی‌بی - با نام واقعی بکالیس المنظر- کتاب مقدس فرهنگ پاپ است: رقصنده برهنه‌ای که به یک فوق ستاره رپ تبدیل شده است. گام‌های او با کفش‌های پاشنه‌بلند به‌سوی قله [شهرت] به همان اندازه نامتعارف بوده که شواهد آن ثبت شده است. با کودکی‌اش در محله برانکس آغاز می‌شود. جایی که کاردی از پدری اهل جمهوری دومینیکن و مادری ترینیدادی زاده شد. او در جامعه و محله خاص دومینیکن‌تبارهای شهر بزرگ شد و به موسیقی رگیتون، پاچاتا و مادونا گوش داد. کاردی در اوایل دهه ۲۰۱۰ در یک فروشگاه موادغذایی کاری پیدا کرد تا بتواند شهریه کالج محلی را بپردازد. این رئیسش بود که پیشنهاد کرد به جای آن، در باشگاه «استریپ‌تیز» (نمایشی که در آن فرد به‌تدریج همراه موسیقی برهنه می‌شود) آن نزدیکی رقاص شود. او  آنجا درآمد بسیار بیشتری از فروشندگی موادغذایی ارگانیک در «آمیش مارکت» به‌دست می‌آورد، هرچند وجه چندانی نبود. کاردی تقریبا همان زمان که کارش را در «پرایوت آیز جنتلمن» (Private Eyes Gesntlmen’s Club) شروع کرد، کاری را آغاز کرد که مشغولیت اصلی او شد: پست گذاشتن در اینستاگرام.

ورود کاردی‌بی به پلتفرم رسانه‌های اجتماعی با کارکرد جدید ویدیویی آن هم‌زمان شد. در ژوئن ۲۰۱۳، کاربران اینستاگرام توانستند ویدیوها را در پروفایلشان بارگذاری کنند. این برای کاردی که به طور منظم عکس‌های لحظه‌‌به‌لحظه زندگی‌ خود را به اشتراک می‌گذاشت، فرصتی هنری بود که از دستش نداد. کلیپ‌ها عمدتا همان چارچوب را دنبال می‌کردند: ویدیوهایی کارگردانی نشده و خام با دوربین جلو بی‌کیفیت که در آن، کاردی‌بی درباره حکمت کوچه و خیابان بر اساس تجربیات زندگی‌ خود، خطابه سر می‌داد. یکی از نخستین پست‌های کاردی در آوریل ۲۰۱۵ او را با چهره‌ای کودکانه نشان می‌داد که در مورد نحوه  قرارهای عاشقانه پندهای حکیمانه می‌دهد. او خیلی بی‌پرده گفت: «فاحشه‌ها دیگر نمی‌خواهند برای صرف شام بیرون بروند، هرزه‌ها می‌خواهند خرید کنند.» و به دنبال آن گاز بزرگی به ساندویچ هات‌داگش زد. 

کاردی در یکی از نمادین‌ترین کلیپ‌هایش، با دامنی تنگ و سینه‌بندی کوچک در سرسرای یک هتل ایستاده است و می‌گوید: «بیرون هوا سرد است، اما شمایل من همچنان سکسی است؛ چون یک تیغ‌زن هرگز سردش نمی‌شود.» او ظرف ۱۵ ثانیه یا کمتر زمینه را برای میم‌های طلایی فراهم کرد. او صریح بود. از اشاره به سکس، آمپول‌های بزرگ کردن باسن (او در یک برنامه تلویزیونی گفت که منظورش ایمپلنت یا کاشتن نیست) و صحبت و افشاگری در مورد عملکردهای بدن ابایی نداشت. خواسته او بدیهی و فوری بود. به‌زودی هزاران غریبه برای اینکه ببینند امروز درباره چه صحبت می‌کند، حساب کاربری او را دنبال می‌کردند.

افزایش محبوبیت او به گرفتن نقش در مجموعه واقع‌نمای تلویزیونی «لاو اند هیپ‌هاپ» انجامید که درباره رپرهای نه چندان سطح بالا بود که ترانه‌های نه چندان سطح بالا می‌ساختند. در این مرحله، خوانندگی رپ برای کاردی تنها ستاره‌ای در کنار نامش بود؛ اما تنها چند ماه پس از انتشار تک آهنگش موسوم به Cheap Ass Weave در سال ۲۰۱۵، «آتلانتیک رکوردز» با او قرارداد بست. اگر این ترانه در را به روی کاردی گشود، ترانه Bodak Yellow در سال ۲۰۱۸، آن‌ (در) را از کلا از جا درآورد. این ترانه -که یک رپ با ضرب قوی و عبارات تکراری روی ترانه No flockin کوداک بلک بود- به موفقیتی چشمگیر دست یافت و طولی نکشید که به بالای جدول رتبه‌بندی موسیقی رسید. ابتدا از موفقیت تابستانی جاستین بیبر و ترانه محبوب Despacio لوییز فونسی پیشی گرفت و سپس تیلور سویفت را که در بالای جدول بود کنار زد. Bodak Yellow کاردی را -که برای به کسانی که از خرده‌فرهنگ‌های اینترنتی اطلاعی نداشتند، نسبتا ناشناس بود- نخستین رپر زن کرد که پس از لارین هیل در سال ۱۹۹۸ با یک ترانه در صدر جدول Billboard Hot 100 قرار گرفت. 

با این حال فضای بین یک شخصیت تاثیرگذار (اینفلوئنسر) و یک هنرمند بسیار زیاد است. حذف چیزهایی از خانه‌ آن‌ها در اینترنت اغلب نتیجه‌ای فاجعه بار به‌بار می‌آورد. شوی خجالت‌آور ستاره بزرگ تیک‌تاک، ادیسون ری را درنظر بگیرید که هشت رقص پشت هم تیک‌تاک را در برنامه «امشب با جیمی فالون» به نمایش گذاشت. اما اگر در مورد استعداد کاردی‌بی تردیدی وجود داشت، با انتشار نخستین آلبومش، Invasion of Privacy از میان رفت. این آلبوم سبکی چندگانه داشت که ثابت می کرد استعداد او به تک‌ترانه محدود نمی‌شود. Bodak Yellow بیشتر یک رپ قوی و محکم بود اما شگفت انگیزتر از آن نوای مخملی R&B بود که کاردی در زمینه آن، احساسات و قلبش را در ترانه‌هایی چون Be Careful باز کرد. تعدادی از ترانه‌های این آلبوم ترانه‌هایی بودند که بالقوه می‌توانستند در صدر جدول ارزیابی محبوبیت قرار گیرند اما این تک‌ترانه مملو از فحاشی و ترپ آمریکای جنوبی I Like It بود که در مقام نخست در جدول بیلبورد ۱۰۰ آمریکا قرار گرفت.

در سال‌های پس از آن، کاردی به‌ نیرویی تقلیدناپذیر در دنیای هیپ‌هاپ تبدیل شد. اشعار او همچنان به ریشه‌هایش وفادار مانده است: هنوز صریح، هنوز سکسی. به WAP، حاصل همکاری او با مگان دی‌استالین در سال ۲۰۲۰، نگاه کنید. این آهنگ با بیشترین بازدید در هفته نخست، در صدر [۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد] قرار گرفت و ترانه تابستان [سال ۲۰۲۰] شد و همچنین خشم محافظه‌کاران در همه‌جا را برانگیخت. این ترانه مستهجن دوصدایی دو ستاره بزرگ رپ  که به رطوبت واژن آن‌ها اشاره می‌کرد، همچون لحظه‌ای تکان‌دهنده در موسیقی بود. WAP به‌شدت مستهجن اما تازه و نو بود؛ احیای تمایلات جنسی زنانه در سطحی که تا آن هنگام دیده (یا شنیده) نشده بود.

اما در حالی که آهنگ‌های کاردی همچنان خبرسازند، این شخصیتش است که موتور واقعی روایت ستاره شدن او است. سال گذشته در گرماگرم انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، کاردی به صورت زنده به اینستاگرام آمد تا هواداران جوانش را به دلیل آنکه به اندازه دوستان مادربزرگش در رای‌گیری شرکت نکرده‌اند، سرزنش کند؛ در حالی که عینک آفتابی بسیار بزرگی بر چشم داشت و حوله‌ای روی سرش بسته بود. ماه‌ها بعد، او در تماس ویدیویی با برنی سندرز (عمو برنی با زبان مهرآمیز کاردی) در مورد تاثیر حفظ فاصله اجتماعی و نیز اعتماد نداشتنش به جو بایدن سخن گفت. او با پپا پیگ سرشاخ شد و با پن بدجلی پیام‌های شیرین ردوبدل کرد. چهره او (بدجلی) اکنون عکس پروفایل کاردی و چهره کاردی عکس پروفایل بدجلی است.

اشتباهاتی هم در این میان رخ داده است؛ زمانی که کاردی از فرهنگ هندو در عکسی برای تبلیغ  کفش‌های جدید ورزشی‌اش که ساخت ریباک بود استفاده کرد. در لحظه ناآگاهی دیگری – در گرماگرم مقررات حفظ فاصله اجتماعی- عکسی از ضیافت بزرگ عید شکرگزاری در خانه‌اش در آتلانتا را به اشتراک گذاشت. او در هر دو مورد در رسانه‌های اجتماعی عذرخواهی کرد. این پوزش‌طلبی‌ها به گونه‌ای جالب با شخصیت او هماهنگ‌اند؛ آن‌ها با صدای او نوشته شده‌اند؛ یعنی صریح و قدری تحقیرآمیزند. آن را با «عذرخواهی شخصیت تاثیرگذار» (Influencer Apologies) که در سال‌های اخیر مطرح شده است، مقایسه کنید؛ یک ویدیو یا عکس با چشم گریان در اپلیکیشن «نوتز» همراه با بیانیه‌ای نه چندان محکم در اظهار پشیمانی و «پذیرش مسئولیت» با متاسف بودن کاردی که حداقل احساس می‌شود: مخلص، بی‌ریا، صمیمانه. او در پاسخ به واکنش‌های منفی در مورد آن تبلیغ نوشت: «شاید باید [در مورد آن] تحقیق بیشتری می‌کردم. متاسفم. نمی‌توانم گذشته را تغییر دهم اما در آینده تحقیقات بیشتری خواهم کرد.»

ترانه‌های شدیدالحن کاردی‌ مطمئنا موثرند اما جذابیت، صراحت بُرنده و شور و نشاط او همان چیزی است که چون صابون چربی‌ها را می‌زداید. رسانه‌های اجتماعی به گونه‌ای فزاینده، ابزاری برای انتشار تصویر اصلاح‌شده ستاره‌ها شده‌اند اما کاردی اجازه می‌دهد که همچنان وحشی (طبیعی) باشند. البته باید روی جلد مجلات ظاهر شود و برای آلبوم هایش عکس بگیرد اما حضورش همواره حس می‌شود؛ حتی در قطعه گستاخانه‌ای که باید به زباله‌دان روانه شود. هرکسی می‌تواند با کمک یک تیم برجسته تبلیغاتی تصویری از خود بسازد. با وجود این، برای فراتر رفتن از آن و اینکه حقیقتا چه کسی هستید، به‌مراتب به بیش از آن نیاز دارید. در اشاره به یکی از عبارات معروف کاردی، او «یک فرد بسیار عادی اهل برانکس» است. او بسیار هم بانمک است.