پروفسور کورت ویلیام اشتال، پزشک آلمانی که تجربه ۱۲ سال ماموریت در افغانستان را دارد، با ابراز نگرانی در مورد وضعیت پزشکان افغان در افغانستانِ زیر سلطه طالبان، می‌گوید وضعیت برای پزشکان، به ویژه کسانی که با پروژه‌های دولت آلمان کار می‌کردند، خطرناک است.

پروفسور اشتال که فوق دکترای داروسازی و بیوشیمی از آلمان دارد، در سال ۲۰۰۲، یک سال پس از فروپاشی رژیم طالبان و روی کار آمدن دولت جدید در افغانستان، با پروژه‌ای به نام «درمان جراحت در افغانستان» به کابل سفر کرد. در آن هنگام هزاران بیمار با جراحت‌های برجامانده از جنگ که به دلیل نبود امکانات دارویی موثر، به زخم‌های هولناک عفونی تبدیل شده بودند، در بیمارستان‌های افغانستان بین مرگ و زندگی با رنجی مداوم دست به‌گریبان بودند. ماموریت پروفسور اشتال و همکارانش، معرفی گونه‌های جدید دارویی برای مداوای آن گونه از عفونت‌ها، و نیز آموزش روش‌های جدید تشخیص آن به پزشکان افغان بود. پروفسور اشتال این ماموریت را از کابل تا شمال و شرق افغانستان گسترش داد و در جریان آن، ده‌ها پزشک افغان را با روش‌های جدید تشخیص و مداوای عفونت‌ها آشنا ساخت. او تا سال ۲۰۱۴ به افغانستان رفت و آمد داشت و پروژه‌اش را دنبال می‌کرد. 

پروفسور اشتال اکنون بازنشسته است و از خانه‌اش در شهر فرایبورگ، اوضاع به‌شدت ناآرام افغانستان را دنبال می‌کند. او نگران جان پزشکانی است که از طریق پروژه او، با نظامیان آلمان در افغانستان کار کرده‌‌اند. 

کار و تلاش پروفسور اشتال ارتباطی با فعالیت نظامی آلمان در افغانستان نداشت، اما پزشکان افغان که از طریق پروژه او برای آموزش به آلمان سفر کرده بودند، در بازگشت به افغانستان، مدتی در بیمارستان‌های نظامی نیروهای آلمان در کمپ‌های آنان، به ویژه در مزارشریف، کار کرده‌اند.

ماموریت ناتمام 

گذشته از نگرانی روزافزون پروفسور اشتال از شنیدن خبرهایی در مورد ربوده شدن و به قتل رسیدن پزشک‌های افغان در هفته‌های اخیر، او تاکید دارد که پروژه آموزش پزشک‌های افغان و کمک به سیستم بهداشتی افغانستان که آلمان سرمایه‌گذاری هنگفتی روی آن کرده است، نباید به حال خود رها شود. 

پروفسور اشتال در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی می‌گوید: «شمار زیادی از پزشکان افغان با نیروهای نظامی آلمانی کار کرده‌اند و در بیمارستان‌های نظامی آلمان آموزش دیده‌اند، شماری دیگر هم در داخل افغانستان از سوی آلمانی‌ها در رشته‌های مختلف آموزش دیده‌اند و یا حتی برای آموزش‌های کوتاه‌مدت به آلمان سفر کرده‌اند. اما من فکر می‌کنم که این روند آموزش هنوز تکمیل نشده است و به هدفی که در مورد تغییر وضعیت سیستم بهداشت در افغانستان داشتیم، نرسیده‌ایم.»

 او با اشاره به سقوط دولت پیشین افغانستان و خروج نیروهای خارجی، از جمله نیروهای آلمانی،‌ و متوقف شدن بخشی از ماموریت‌های بشردوستانه در افغانستان، می‌گوید: «آلمان ماموریت‌ خود را در مورد سیستم بهداشت افغانستان ناتمام گذاشته است. روند آموزش پزشکان افغان با تکنولوژی جدید پزشکی باید ادامه یابد. این چیزی است که افغانستان هنوز به آن نیاز دارد.»

پروفسور اشتال از دوازده سال کار در افغانستان تجربه‌های تلخ و شیرین دارد. او تعریف می‌کند که چگونه مجذوب مهربانی و سخاوتمندی افغان‌ها شده است و چگونه زخم‌های برجا مانده از جنگ بر پیکر افغانستان، که تاثیر مستقیم با سرنوشت تک تک افراد آن کشور داشته است، او را متاثر ساخته است. او همچنین از دیدارش در افغانستان با پزشکانی که در آلمان آموزش دیده بودند یا با نیروهای نظامی آلمان کار می‌کردند، سخن می‌گوید و وضعیت امروز آنان را نگران کننده می‌داند. 

پروفسور اشتال، دولت آلمان را در این مرحله حساس تاریخی، به فراموش کردن افغان‌هایی که با آلمانی‌ها در افغانستان کار کرده اند یا در پروژه‌های دولت آلمان آموزش دیده‌اند، متهم می‌کند. 

او می‌گوید: «با تسلط طالبان، فضا برای پزشکان افغان تنگ‌تر شده است. هر روز خبری از ربوده شدن و ترور پزشکان به دست می‌رسد.» او با ابراز نگرانی از وضعیت پزشکان افغانستان می‌افزاید: «در چنین وضعیتی، با  خروج آمریکا از افغانستان، آلمان نیز دست افغانستان را رها کرده است و این کار خلاف تعهدات دیرینه آلمان با افغانستان است.»

 او به روابط دیرینه آلمان با افغانستان که به سال‌های پس از جنگ جهانی اول برمی‌گردد، اشاره می‌کند و می‌گوید: «آلمان به دلیل پیشینه تاریخی دوستی‌اش با افغانستان، مکلف است که ماموریتش را در افغانستان از سر بگیرد. آلمان باید به افغانستان برگردد و از مردم آن کشور حمایت کند.»

او در مورد پزشکان افغان که در آلمان یا داخل افغانستان توسط آلمانی‌ها آموزش دیده‌اند، می‌گوید: «اکنون که کمپ‌های نظامی و تجهیزات مدرن پزشکی آلمان در افغانستان وجود ندارد و رفت‌و‌آمد متخصصان آلمانی به افغانستان نیز ساده نیست، پس ادامه آموزش در داخل افغانستان هم ممکن نیست.»

پروفسور اشتال نگران جان و سلامت همکارانش در افغانستان است

پروفسور اشتال با اشاره به ربوده شدن و به قتل رسیدن دکتر محمد نادر عالمی، پزشک سرشناس افغان، که روز ۱۹ نوامبر در مزارشریف رخ داد، می‌گوید وضعیت برای پزشکان، به‌ویژه کسانی که با آلمانی‌ها کار کرده‌اند، خطرناک است. او از ارتباطش با پزشکان افغان سخن می‌راند و می‌گوید، در حال حاضر شمار زیادی از پزشکان افغان که در دوران حکومت پیشین با آلمانی‌ها کار کرده‌اند، از ترس طالبان کشورشان را ترک کرده‌‌اند و در کشورهای ازبکستان، تاجیکستان، و ترکیه در وضعیتی ناروشن به سر می‌برند.

 او برای نجات زندگی پزشکان افغان که به دلیل کار با آلمانی‌ها در معرض خطر هستند، پیشنهاد می‌کند که دولت آلمان برای تکمیل ماموریت آموزش پزشکان افغان به‌منظور تغییر در ساختار بهداشتی افغانستان، پزشکانی را که تاکنون توسط آلمانی‌ها آموزش دیده‌اند، به آلمان بیاورد و زمینه ادامه آموزش آنان را فراهم سازد.

پروفسور اشتال می‌گوید، پس از تکمیل روند آموزش، زمانی که وضعیت افغانستان باثبات شود، این پزشکان می‌توانند به عنوان نیروهای تازه‌نفس و حرفه‌ای به افغانستان برگردند.

پروفسور اشتال می‌گوید، از سه ماه پیش بدین سو تمام تلاش‌ خود را برای جلب حمایت دولت آلمان در مورد پزشکان افغان به‌کار گرفته است، اما هنوز هیچ پاسخی دریافت نکرده است. 

او می‌افزاید: «به همه نهادهایی که در پروژه‌های آلمان در بخش بهداشت افغانستان مسئولیت داشتند و نیز با وزارت خارجه و حتی با سفارت‌های آلمان تماس گرفتم و ایمیل فرستادم و وضعیت پزشکان افغان را که قبلا با پروژه‌های آلمان کار کرده‌اند، توضیح دادم و از آنان خواستم تا برای انتقال این پزشکان از افغانستان به آلمان و ادامه آموزش آن‌ها در آلمان تلاش کنند، اما هیچ پاسخ روشنی دریافت نکردم.»

این پروفسور آلمانی، دولت آلمان را در قبال وضعیت عموم پناهجویان و افرادی که در کشورشان در خطر هستند، مسئول می‌داند و به عنوان نمونه می‌گوید: «در حالی که ۳۰ هزار پناهجو در دریای مدیترانه غرق می‌شوند، دولت آلمان چگونه می‌تواند همه توجهش را صرف وضع محدودیت‌ها برای همه‌گیری کرونا کند. آنجا مرگ به صورت واقعی رخ می‌دهد و دولت آلمان نگران کرونا است.»

پروفسور اشتال از دولت آلمان می‌خواهد تا هر چه زودتر به درخواست‌های پزشکان افغان که قبلا با پروژه‌های آلمان کار کرده‌اند، پاسخ مثبت دهد و زمینه انتقال آنان به آلمان و ادامه آموزش‌شان را فراهم کند.

این در حالی است که دولت آلمان در جریان ماموریت تخلیه نظامی در ماه اوت پس از سقوط افغانستان به دست طالبان، ادعا کرد که حدود پنج هزار تن را از افغانستان بیرون آورده است. اما هنوز هم شمار زیادی از افرادی که با پروژه‌های آلمان در افغانستان کار کرده‌اند، در داخل افغانستان و یا در کشورهای همسایه پناه گرفته‌اند و منتظر پاسخ از سوی وزارت خارجه آلمان هستند. آنچه پروفسور اشتال بر آن تاکید می‌کند، ماموریت ناتمام آلمان در خصوص سیستم بهداشت و درمان افغانستان است. او معتقد است که اگر دولت آلمان کاری برای انتقال پزشکان افغان به آلمان و ادامه روند آموزش آن‌ها نکند، سرمایه‌گذاری‌آلمان در ۲۰ سال گذشته روی سیستم بهداشت و درمان افغانستان، ناقص و بی اثر می‌ماند و می‌توان آن را یک ماموریت ناکام نامید.