یک بازمانده ۸۳ ساله هولوکاست ماشین‌نویس سابق ۹۶ ساله‌ یکی از اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها را به ارتکاب غیرمستقیم جنایت متهم کرده است؛ با اینکه بنا به گفته او در جلسه دادگاه، این زن فقط گواهی مرگ پدر او را مهر کرده است.

جوزف سالومونویچ روز سه‌شنبه در دادگاه شهادت داد و تجربیات دلخراش‌ خود در اردوگاه نازی‌ها را به یاد آورد. او گفت ایرمگارد فورشنر احتمالا «شب‌ها نتواند بخوابد». حتی در حالی که این ماشین‌نویس سابق ادعا کرده که اصلا نمی‌دانسته است آن موقع چه اتفاق‌هایی می‌افتد.

این بازمانده ۸۳ ساله خاطرات شش سالگی‌ خود و ضربه روحی در آن سن بر اثر از دست دادن پدرش در پی تزریق سم به قلبش در اردوگاه کار اجباری استوتهوف را به یاد آورد.

او گفت: «شاید او شب‌ها نتواند درست بخوابد. من می‌دانم که من می‌توانم.»

خانم فورشنر به نقش داشتن در قتل ۱۱ هزار و ۴۱۲ نفر در اردوگاه کار اجباری استوتهوف بین سال‌های ۱۹۴۳ و ۱۹۴۵ متهم شده است.

آقای سالومونوویچ اولین بازمانده‌ای بود که در دادگاه خانم فورشنر شهادت داد. او از حضور در اولین دادگاه خود خودداری کرد و پیش از دستگیری، او را فراری اعلام کرده بودند.

اونور اوزاتا، از وکلای بازماندگان این اردوگاه آن زمان گفته بود: «متهم با رفتارش نظام قضایی را به سخره گرفته است. آشکار است که هیچ التزامی به قانون ندارد.»

خانم فورشنر ماشین‌نویس اردوگاه کار اجباری استوتهوف بود که بیش از ۶۵ هزار نفر در آن کشته شدند که حدود ۲۸ هزار نفر از آنان یهودی بوده‌اند.

هزاران نفر در اتاق‌های گاز کشته شدند، دیگران در گِل خفه شدند، به ضرب گلوله یا با تزریق سم کشته شدند.

او ۱۸ ساله بود که به عنوان تندنویس فرمانده این اردوگاه شروع به کار کرد. او مدعی است که از آنچه روی می‌داده، اصلا خبر نداشته است.

با این حال آقای سالومونویچ این را رد می‌کند. او به خبرنگاران گفت که حتی اگر فقط گواهی فوت پدرش را مهر زده باشد، باز هم غیرمستقیم مقصر بوده است.

 او با نشان دادن عکس پدرش در دادگاه گفت: «مرور دوباره کل ماجرا به هیچ وجه خوشایند نیست اما وظیفه‌ای اخلاقی است.»

او در شهادتی دلخراش در دادگاه تعریف کرد که چطور از هشت اردوگاه کار اجباری و از جمله آشوویتس جان به در برده است اما گفت استوتهوف از همه بدتر بود و تعریف کرد چطور نازی‌ها لباس‌ها و اموالش مادرش را از او گرفتند و سرش را تراشیدند.

او گفت: «من به عنوان انگل طبقه‌بندی شده بودم. هر کسی که نمی‌توانست کار کند، انگل به شمار می‌آمد. مرا به واگن احشام فرستادند و البته نمی‌دانستم ما را به آشوویتس می‌برند یا نمی‌دانستم آخرین باری بود که پدرم را می‌دیدم. پدرم مرا بوسید.»

او به دادگاه گفت که پدرش در استوتهوف باقی ماند و همان‌جا با تزریق سم به قلبش کشته شد.

آقای سالومونویچ از حرف مادرش هم یادی کرد که گفته بود: «دو درخواست دارم؛ پسرم را از اردوگاه مردان پیش من در اردوگاه زنان می‌آورید؟» و سپس معجزه رخ داد. بعد برادرم را هم آوردند.

او افزود: «گرسنگی و سرما از همه بدتر بود.»

این دادگاه ادامه دارد.