احمد علم الهدی، نماینده علی خامنه‌ای در مشهد درباره دوچرخه‌سواری و ورزش زنان گفت: « مراجع تقلید و مقام معظم رهبری فتوا دادند که دوچرخه‌سواری زن در ملأ و منظر مردان حرام است چرا که تبرج است و نباید زنان در حضور مردان در خیابان‌ها سوار دوچرخه شوند.»
امام جمعه مشهد همچنین با انتقاد از حضور زنان در استادیوم‌های فوتبال آن را «شیطنت‌های افراد بی‌دین و ضد‌انقلاب خارج‌نشین» دانست و افزود: «فیفا را تحریک کردند وگرنه فیفا به این کارها کار نداشت، حال زنان از تماشای فوتبال محروم باشند و تنها به تلویزیون اکتفا کنند. [مگر چه می‌شود؟] این نظام ، نظام اسلامی است و مسئولان فوتبال بیایند در ورزشگاه‌ها مکان‌هایی را مخصوص بانوان فراهم کنند که صیانت داشته باشند و از هیجان او یک مرد هوس‌ران و چشم‌چران سوءاستفاده نکند.»
او در خطبه‌های نماز جمعه یکم بهمن ١٤٠٠، با بیان اینکه «زنان در مکانی به دور از نگاه مردان» می‌توانند ورزش و تفریح کنند، درباره حضور زنان در زمین چمن فوتبال، گفت: «مدان چمن فوتبال و بازی فوتبال جای هیجان است، شما مردان چقدر هیجان پیدا می‌کنید بعد بانوانی که به مراتب از نظر عاطفی و احساسی هیجانی‌تر هستند این هیجان را بروز و ظهورش را مراجع تقلید می‌گویند حرام است، صدای زن بلند شود و حرکات زن در مقام هیجان مردان را تحریک کند حرام است.»
جلوگیری از ورزش و فشار بر زنان طی سال‌های اخیر افزایش یافته است.
پیش‌تر نیز برخی دیگر از امامان جمعه با سخنانی تند زنان را خطاب قرار داده بودند. ابوالحسن مهدوی، نماینده اصفهان در مجلس خبرگان، دوچرخه‌سواری زنان را مصداق توهین به خدا عنوان کرده و گفته بود: «اعضای شورای تأمین اصفهان پاسخ دهند که توهین به مخلوق یا توهین به خالق مهم‌تر است که شهردار اصفهان چند سال است از رفتارهای غیرشرعی همچون دوچرخه‌سواری دختران دفاع می‌کند.»
همین سخنان در نهایت منجر به اقدامات خشونت بار افراد افراطی علیه زنان شد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
حال مجددا علم الهدی با سخنانی جدید شرایط را برای حمله به زنان فراهم کرده است. او با انتقاد از وضعیت حجاب در کشور گفت: «در مقابل ما هم بی‌تفاوت بایستیم و حرف هم می‌زنیم می‌گویند آقا نیروی انتظامی، دادگاه و دولت بروند جلویش را بگیرند قصه که دادگاه و نیروی انتظامی نیست؛ قصه باید مردمی باشد و باید این خانم بدحجاب و آدم ولنگار احساس کند مردم از او بدشان می‌آید و این اظهار نفرت و انزجار برای مردم یک تکلیف الهی در نهی از منکر است.»
در سال‌های پس از انقلاب ۵۷ در ایران، مسائل مربوط به زنان همواره سیاسی و امنیتی تلقی شده است. ورزش زنان هم در آن چارچوب، طی سال‌های گذشته همواره با همان نگاه زیر ذره‌بین نهادهای دولتی و مذهبی در ایران رصد شده است و با رویکردهای سیاسی و امنیتی از سوی مقام‌های رسمی و تصمیم‌گیر روبرو شده است.
