پژوهشگران به این نتیجه رسیدند سیارکی که با برخورد به زمین، تقریبا همه دایناسورها را منقرض کرد، در فصل بهار به زمین برخورد کرده بود.
محققان با استفاده از پرتوهای ایکس بسیار قدرتمند و پیشینه ایزوتوپ کربن روی استخوان ماهی‌هایی که به فاصله کمتر از یک ساعت پس از برخورد سیارک از بین رفته بودند، توانستند زمان احتمالی برخورد سیارک را محاسبه کنند.
این گروه تحقیقاتی اعلام کرد که یافته‌هایش می‌تواند به توضیح این مسئله کمک کند که چرا برخی از جانوران توانستند از این برخورد [سیارکی] جان به در ببرند؛ در حالی که بقیه نتوانستند.
کارشناسان برای یافتن فسیل ماهی‌های پوزه‌پارویی و ماهیان خاویاری که در اثر برخورد سیارکی به زمین از بین رفته بودند، بخش‌هایی از داکوتای شمالی را جست‌وجو کردند.
[به گفته آن‌ها]، تلاطم و تکان شدید حاصل از برخورد، با ایجاد امواج ساکن عظیمی که رسوب‌ها را جابه‌جا کرد، به زنده‌به‌گور شدن ماهی‌ها منجر شد.
پژوهشگران دریافتند که ماهی‌های فسیل‌شده به شکل دست‌نخورده‌ای حفظ شده‌اند و استخوان‌های آن‌ها تقریبا هیچ نشانه‌ای از تغییر شیمیایی نشان نمی‌دهد و بافت‌های نرم آن‌ها سالم مانده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
بررسی چگونگی رشد استخوان‌های ماهی به کارشناسان کمک کرد زمان مرگ این ماهی را مشخص کنند. ایزوتوپ کربن یکی از ماهی‌های پوزه‌پارویی نیز بررسی شد که [این کار]، الگوی تغذیه سالانه آن را نشان داد. ماهی پوزه‌پارویی از زئوپلانکتون تغذیه می‌کرد که اغلب طی بهار و تابستان در دسترس بود.
ملانیا دورینگ، نویسنده اصلی [این مقاله] از دانشگاه اوپسالا، می‌گوید: «نشانه ایزوتوپ کربن در پیشینه رشد این ماهی پوزه‌پارویی نگون‌بخت تایید می‌کند که فصل تغذیه هنوز به اوج نرسیده بود که - [زمان] مرگ [این ماهی] در بهار فرا رسید.»
این گروه تحقیقاتی می‌گوید که یافته‌های آن‌ها می‌تواند به توضیح این موضوع کمک کند که چرا برخی از جانوران از جمله پرندگان، کروکودیل‌ها و لاک‌پشت‌ها، ۶۶ میلیون سال پیش از برخورد سیارکی جان به در بردند؛ در حالی که برخی دیگر چندان خوش‌شانس نبودند.
دورینگ توضیح می‌دهد: «این یافته مهم به کشف اینکه چرا اغلب دایناسورها از بین رفتند، در حالی که پرندگان و پستانداران اولیه توانستند از انقراض قسر در بروند، کمک خواهد کرد»
این مطالعه در مجله علمی نیچر منتشر شد و محققانی از دانشگاه اوپسالا در سوئد، دانشگاه وریج آمستردام و دانشگاه وریج بروکسل و مرکز تحقیقات تابش سنکروترون اروپا (ESRF) در فرانسه در آن شرکت داشتند.
© The Independent
