کاترین راسل، مدیر اجرایی صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، روز جمعه، ۶ اسفند، در پایان سفر سه روزه‌اش به افغانستان در بیانیه‌ای گفت برای رسیدگی به وضعیت به‌شدت نگران‌کننده کودکان در افغانستان به راه‌کارهای جدید نیاز است و جامعه جهانی و طالبان باید روی روش‌های موثرتری به توافق برسند. کاترین راسل در بیانه‌ای که در سایت یونیسف منتشر شد، گفت: «من به‌تازگی، یک سفر کوتاه به افغانستان را به پایان رسانده‌ام و آنچه دیدم، باعث نگرانی شدید من شد.»

مدیر اجرایی صندوق کودکان سازمان ملل متحد که در جریان سفر به افغانستان از بیمارستان‌های ویژه مراقبت از کودکان و نواحی مختلف آن کشور دیدن کرد، افزود: «در خیابان‌های کابل تعداد زیادی از کودکان خردسال ماشین‌ها را تعقیب می‌کنند و درخواست پول دارند. قفسه‌های فروشگاه‌ها و بازارهای سبزی به‌خوبی انبار شده‌اند، اما به دشواری کسی توانایی خرید دارد. در بیمارستانی در قندهار، نوزادان لاغر روی تخت‌ها خوابیده‌اند و آن‌قدر ضعیف هستند که نمی‌توانند با صدای بلند گریه کنند.»

رئیس اجرایی صندوق کودکان سازمان ملل متحد همچنین وضعیت زندگی مادری را حکایت کرد که در صحبت با او گفته بود خانواده‌اش از مدت‌ها پیش فقط با نان و آب زندگی می‌کنند و توان خرید مواد غذایی، سبزی و میوه را ندارند.

کاترین راسل گفت که همه‌چیز در افغانستان در حال بدتر شدن است. او با اشاره به افزایش میزان فقر و گرسنگی در افغانستان افزود: «بر اساس پیش‌بینی‌های ما برای سال ۲۰۲۲، بیش از یک میلیون کودک به‌دلیل سوءتغذیه حاد نیاز به درمان خواهند داشت. نزدیک به ۱۳ میلیون کودک به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و بیماری‌هایی مانند سرخک و اسهال حاد به گسترش خود ادامه خواهند داد.»

به گفته مدیر اجرایی یونیسف، ۹۷ درصد از خانواده‌های افغان ممکن است در چند ماه دیگر زیر خط فقر زندگی کنند. کاترین راسل خطاب به دولت‌ها و سازمان‌های کمک‌رسان گفت: «این راهی برای زندگی نیست. کودکان افغانستان را نمی‌توان گروگان سیاست گرفت. تصمیمات و اقدامات انجام شده امروز تعیین می‌‌کند که آیا این کودکان زندگی می‌کنند یا می‌میرند، آیا آن‌ها رنج می‌برند یا شکوفا می‌شوند و درنهایت، آیا کشور زنده می‌ماند یا سقوط می‌کند.»

مدیر اجرایی یونیسف، همچنین یادآور شد که شماری از کودکان، نوجوانان، جوانان، به‌ویژه دختران به دلیل فقر و گرسنگی گسترده از رفتن به مدرسه و ادامه تحصیل محروم شده‌اند، چون باید در جاده‌ها کار کنند تا برای خانواده‌شان نان و غذا پیدا کنند. او با اشاره به فروش دختران گفت که خانواده‌های زیادی مجبورند برای تامین غذا دخترانشان را بفروشند. بااین‌حال او اعلام کرد که یونیسف در افغانستان فعال است و به تلاش‌هایش برای نجات کودکان ادامه می‌دهد.

کاترین راسل گفت: «یونیسف در محل است و هر کاری که می‌توانیم برای کمک به کودکان انجام می‌دهیم. ما معلمان را آموزش می‌دهیم، کلاس‌های اجتماعی راه‌اندازی می‌کنیم، کودکان را در برابر بیماری‌های قابل‌پیشگیری دوران کودکی واکسینه می‌کنیم، دسترسی به آب و خدمات بهداشتی را بهبود می‌بخشیم و درمان سوءتغذیه حاد را ارائه می‌کنیم.» مدیر اجرایی یونیسف افزود که این سازمان به معلمان و کارکنان بهداشتی، مشوق‌های نقدی می‌پردازد و تجهیزات و دارو برای مراکز درمانی تهیه کرده است.

کاترین راسل تاکید کرد که جامعه جهانی و طالبان باید برای نجات کودکان افغانستان به راهکاری‌هایی دست یابند تا از وقوع فاجعه جلوگیری شود. او از طالبان خواست به وعده‌هایشان برای تامین حقوق زنان و اجازه دادن به دختران برای بازگشت به مدارس عمل کنند. او با اشاره به رویداد پنج‌شنبه گذشته که در آن هشت کارمند متصدی تزریق واکسیناسیون در قندوز کشته شدند گفت: «من از آن‌ها [طالبان] می‌خواهم که امنیت متصدیان تزریق واکسن فلج اطفال را که کارهای قهرمانانه انجام می‌دهند و با تهدیدهای دائمی روبرو هستند، تضمین کنند.»

مدیر اجرایی یونیسف همچنین خواستار بودجه اضافی از دولت‌های کمک‌کننده شد و تاکید کرد که بودجه فعلی این سازمان برای رسیدگی به همه کودکان نیازمند در افغانستان کافی نیست. او خاطرنشان کرد: «هرچه بیشتر منتظر بمانیم، اوضاع برای کودکان افغانستان بدتر می‌شود.»

هم‌زمان با سفر کاترین راسل به افغانستان، رابرت ماردینی، رئیس عمومی کمیته بین‌المللی صلیب سرخ و مسئولان شماری دیگر از سازمان‌های کمک‌رسان نیز به افغانستان سفر کردند و از مراکز درمانی و شهرهای مختلف افغانستان دیدن کردند. رابرت ماردینی نیز در پایان سفرش، اوضاع زندگی مردم افغانستان را به‌شدت نگران‌کننده توصیف کرد و اوضاع اقتصاد و درمان را در افغانستان، تصورنشدنی، نامید.

بازگشت طالبان به قدرت، علاوه بر این‌که منجر به فروپاشی روند کار ادارات دولتی در افغانستان شد، اقتصاد وابسته به کمک‌های خارجی آن کشور را نیز متلاشی کرد. در شش ماهی که از سلطه طالبان بر افغانستان می‌گذرد، علاوه بر این‌که میزان فقر و گرسنگی در حال افزایش است، نگرانی از مرگ کودکان در اثر بیماری‌های مختلف نیز وجود دارد. بااین‌حال، مسئولان سازمان‌های کمک‌رسان ازجمله یونیسف، تنها راه نجات کودکان در افغانستان را تلاش جمعی، حمایت و امداد دولت‌ها و سازمان‌های جهانی می‌دانند.