اگر کمدی در ایران تحت رژیم اسلامی آزاد بود (که ناممکن است) کمدین‌ها در بهشت کاری خود زندگی می‌کردند، چون اتفاقاتی که در ایران در جریان است، کوهی از مواد برای آن‌ها فراهم می‌کرد. آن‌ها کافی بود رخدادهای جاری را چنان که هست گزارش کنند و مخاطب چاره‌ای جز خنده در برابر آن‌ها نداشت. البته از نگاهی دیگر، این رخدادها تراژدی است، چون گروهی مخبط سرنوشت یک دولت- ملت را به دست گرفته‌اند و همانند گروهی دیوانه دارند هر آنچه در خانه است، ویران می‌کنند، بدون آن که به نتیجه‌ کار خود فکر کنند.

مواردی که می‌آید، نمونه‌هایی برای نشان دادن شرایط کمدی-تراژدی مدیریت کشور است که تنها با سقوط حکومت نکبت و فلاکت سرو سامان می‌یابد. این نمونه‌ها از مطالب بوق‌های تبلیغاتی رژیم برگرفته شده‌اند. مهم‌ترین کمدی- تراژدی موجود در ایران آن است که مقامات، به‌رغم نمونه‌های زیر و صدها مورد مثل آن‌ها، هر روز به خود مدال بهترین و موفق‌ترین می‌دهند. 

تصویب و ابطال یک طرح در یک روز

در سوم اسفند ۱۴۰۰، کمیسیون مشترک طرح صیانت در مجلس، محدود ساختن اینترنت را تحت عنوان «حمایت از حقوق کاربران در فضای مجازی» تصویب کرد. همان روز، معاونت قوانین مجلس این مصوبه را باطل کرد، چون علاوه بر نقض آیین‌نامه داخلی مجلس، این رای‌گیری درباره متنی متفاوت از طرح بارگذاری شده در سامانه قوانین، انجام شده بود. کمیسیون‌ها تنها می‌توانند متن طرح اجرایی را به بحث و تصویب یا رد بگذارند. مجلس شکل‌گرفته از وفاداران ولایت، ظرفیت تصویب یک طرح را در چارچوب آیین‌نامه خودش ندارد. 

از زاویه مناسب تصادف کنید

هادیانفر، رئیس پلیس راهور ناجا، می‌گوید: «از ۱۰۰ تصادف، ایربگ ۹۳ خودرو باز نمی‌شود... خودروسازان می‌گویند رانندگان با زاویه مناسب تصادف کنند تا ایربگ خودرو باز شود.» (تابناک، ۲۵ اسفند ۱۴۰۰) 

در نتیجه پایین بودن ایمنی خودروهای مونتاژ داخلی، در ایام نوروز تراژدی هر ساله، یعنی کشته شدن صدها نفر در عرض یک هفته در جاده‌ها، تکرار می‌شود. در هفته اول تعطیلات نوروزی سال ۱۴۰۱، این رقم ۴۸۶ نفر بود. رئیس پلیس راهور می‌گوید: «تنها ۱۲ درصد از خودروها در کشور ایمن است که آن هم خودروهای خارجی است.» (تابناک، ۶ فروردین ۱۴۰۱) 

عضو هیات موسس پس از ۴۴ سال  منصوب می‌شود

غلامرضا مصباحی‌مقدم، سخنگوی جامعه روحانیت مبارز، اظهار داشت: «با توجه به فقدان مرحوم آیت‌الله مجتهد شبستری به عنوان یکی از اعضای هیات موسس، جامعه روحانیت باید یک عضو به اعضای هیات موسس خود اضافه می‌کرد، بنابراین عضویت آیت‌الله اعرافی به عنوان عضو جدید شورای مرکزی و هیات موسس جامعه روحانیت مبارز نیز به رای گذاشته شد و به اتفاق آرا به تصویب رسید.» (خبرگزاری مهر ۲۷ دی ۱۴۰۰) 

«هیات موسس» هیاتی است که یک نهاد را تاسیس می‌کند و اعضای آن پس از تاسیس، قابل تغییر نیست. نمی‌شود پس از حدود پنج دهه که از عمر یک نهاد می‌گذرد، افرادی را در هیات موسس آن منصوب کرد. کسانی که معنای تاسیس را نمی‌دانند، سرنوشت یک دولت- ملت را به دست گرفته‌اند.

پنج میلیون نفر، حداقل افرادی که کالای ممنوعه می‌نوشند

بنا به گفته تقی رستم‌وندی، رئیس سازمان امور اجتماعی وزارت کشور، ۹ تا ۱۰ درصد افراد ۱۵ تا ۶۴ سال در ایران، در دامنه شیوع مصرف الکل در کشور قرار دارند (فرارو ۲۷ دی ۱۴۰۰). او در جمله بعد این جمعیت را پنج میلیون نفر اعلام می‌کند. احتمالا صدها هزار نفر در کار تولید، قاچاق، و توزیع موادی هستند که این پنج میلیون نفر مورد اشاره، مصرف می‌کنند. آمار واقعی کسانی که به نحو تفریحی مشروبات الکلی مصرف می‌کنند، دو تا سه برابر رقم فوق است، چون به علت مجازات تا حد مرگ، افراد عموما مصرف خود را آشکار نمی‌کنند. قانونی مسخره‌تر از این وجود ندارد که تولید و فروش و مصرف ماده‌ای در یک کشور ممنوع باشد و مجازات‌هایی تا حد مرگ داشته باشد، اما بیش از ده میلیون نفر در کار تولید و توزیع و مصرف آن باشند. تراژدی ماجرا اینجا است که سالانه صدها نفر در ایران به دلیل مصرف مشروبات الکلی غیراستاندارد کور می‌شوند یا جان می‌دهند. آمارهای رسمی تنها کسانی را شامل می‌شود که به بیمارستان رجوع می‌کنند و بسیاری از افراد به علت ترس از مجازات، به بیمارستان‌ها رجوع نمی‌کنند، یا به پزشکانی رجوع می‌کنند که موضوع را ثبت نکنند. 

 پربیننده‌ترین برنامه شبکه ۴ با ۲.۲ درصد بینندگان

به گزارش روابط عمومی تلویزیون دولتی که معمولا در آمارهای مخاطبان دستکاری می‌کند (آن‌ها را بالا می‌برد)، برنامه «کابوس آمریکا» با ۲.۲ درصد بیننده صدرنشین پربیننده‌ترین برنامه شبکه ۴ بوده است. اگر این شبکه در بخش خصوصی بود، سال‌ها پیش تعطیل شده بود، اما جیب مردم جایی است که حکومت به‌راحتی دست در آن می‌کند و به اتلاف منابع آن ادامه می‌دهد. سازمان صدا و سیما با حدود ۴۰ هزار کارمند، حتی در کارکردی که حکومت برای آن تعریف کرده است، یعنی تبلیغات سیاسی و دروغگویی، ناکارآمد است. 

درختان بارآوری که بار نمی‌دهند

در سال ۱۳۹۳، در ٢٠ هزار هکتار از اراضی ایران نهال زیتون کاشته شد، اما اکنون مشخص شده است (تابناک ۲۱ اسفند ۱۴۰۰) که این نهال‌ها بارآور نبوده‌اند و هفت سال زحمت کشاورزان و آب و نهادهای کشاورزی هدر رفته است. تولید کننده و توزیع کننده این نهال‌ها در این مقیاس، معمولا بخش دولتی است که منابع ملی را با ادعاهای توخالی تحقیقات (با نهادهایی که بسیجیان و خودی‌ها تاسیس می‌کنند) اتلاف و صرف فساد می‌کند.

حکومت در نقش دلال ازدواج

حکومت در نقش دلال ازدواج، سایتی برای وصل کردن دختران و پسران راه انداخته است تا تعداد ازدواج‌ها را افزایش دهد. پلتفرم «همدم» که با میلیاردها تومان بودجه دولتی راه‌اندازی شده است، در عرض هشت ماه در سال ۱۴۰۰ توانست ۱۱۰ ازدواج را کلید بزند. (تابناک ۲۴ اسفند ۱۴۰۰) این کاری است که یک سایت خصوصی بدون چنین بودجه‌ای و با دریافت یک حق اشتراک اندک هم می‌توانست انجام دهد. اما تمامیت‌خواهی حکومت و دولت‌گرایی مقامات، مانع از دیدن این گونه نکات است.

مسابقه تقرب میان «مگسان دور شیرینی»

در دوران رهبری خامنه‌ای یک روال تازه برای خودشیرینی و تقرب به درگاه ولی فقیه میان مقامات و وفاداران شکل گرفت که عبارت بوده است از درخواست چفیه و انگشتر و دیگر لوازم شخصی خامنه‌ای برای «تبرک». این موضوع همچنین به بخشی از تبلیغات سیاسی دفتر رهبر و بوق‌های تبلیغاتی نظام تبدیل شده است و این بوق‌ها به گزارش تاریخ اشیا و لوازم شخصی رهبر می‌پردازند تا تاریخ مقدس و افسانه‌ای برای او درست کنند. در دیدارهای خصوصی‌ای که خامنه‌ای با خودی‌ها از صنوف مختلف دارد، این درخواست‌ها مطرح می‌شود و رانت‌خواران نظام برای تقرب بیشتر با هم رقابت می‌کنند. تلویزیون حکومتی نظام بخشی از این ماجراها را اخیرا در یک مجموعه تحت عنوان «غیر رسمی» پخش کرده است. این رفتارها هم مشمئز کننده، و هم مسخره است.

فروش بلیت بدون اجازه ورود

آخرین ترفند مقامات جمهوری اسلامی ایران برای صحنه‌سازی در برابر فیفا در عین راه ندادن زنان به ورزشگاه‌ها (بعد از بی‌تماشاگر برگزار کردن مسابقات)، فروش بلیت به زنان و راه ندادن آن‌ها به ورزشگاه بوده است. این روش در بازی ایران و لبنان در مشهد اجرا شد. در هر جامعه‌ای، معنای خرید بلیت اجازه ورود است، اما نه در ایران تحت حکومت اسلامی. 

نکته مهم اینجا است که ساختار و ترکیب نیروهای درگیر در حکومت دینی موجود در ایران، به گونه‌ای شکل گرفته‌ است که هر روز پدیده‌هایی مثل نمونه‌های فوق تولید می‌کند.