دیوید آلبرایت، رئیس موسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل (INSS) در گزارشی گفت: «از نظر تئوری، ممکن است ایران بتواند یک دستگاه هسته‌ای تولید کند یا با استفاده از اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصد، آزمایش کامل هسته‌ای انجام دهد.»
به گزارش اورشلیم پست، گفته‌های آلبرایت در حالی است که در دهه‌های اخیر، اغلب بحث‌ها در مورد تولید سلاح‌های هسته‌ای با استفاده از اورانیوم درباره سطح غنی‌سازی ۹۰ درصد بوده است؛ درصدی که تاکنون هم اسرائیل و ایالات متحده و هم سایر طرف‌هایی که دنبال جلوگیری از دستیابی جمهوری اسلامی ایران به سلاح هسته‌ای‌اند، تنها به آن توجه کرده‌اند.
به گفته کارشناسان اطلاعاتی و هسته‌ای اسرائیل، حتی اگر تهران در غنی‌سازی اورانیوم به سطح ۹۰ درصد برسد، شش ماه تا دو سال دیگر زمان نیاز است تا انواع انفجارها، کوچک‌سازی کلاهک‌ها و سایر مسائل مربوط به موشک به مرحله عملیاتی برسد. با این حال، گزارش آلبرایت و سارا بورخارد قابل توجه است. به گفته آن‌ها، «پیش‌بینی می‌شود ایران در اواسط تا اواخر آوریل به آستانه جدید و خطرناکی برسد که اورانیوم بسیار غنی‌شده کافی برای ساخت یک ماده منفجره هسته‌ای در اختیار داشته باشد؛ یعنی ۴۰ تا ۴۲ کیلو اورانیوم ۶۰ درصد غنی‌شده یا در واقع توده اورانیوم.»
به گفته آن‌ها، با این مقدار بالای اورانیوم، سطح غنی‌سازی ۶۰ درصدی برای ایجاد یک ماده منفجره هسته‌ای کافی است و به غنی‌سازی بیشتر تا ۸۰ یا ۹۰ درصد نیازی نیست.
آلبرایت در گزارش خود تصریح کرد: «۴۱.۷ کیلو اورانیوم ۶۰ درصدی (توده اورانیوم) مقدار قابل‌توجهی است که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آن را این‌طور تعریف می‌کند: مقدار تقریبی مواد هسته‌ای که امکان ساخت مواد منفجره هسته‌ای برای آن قابل رد کردن نیست.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او مدعی شد: «یک اشتباه رایج این است که ایران برای ساخت مواد منفجره هسته‌ای به اورانیوم ۹۰ درصد غنی‌شده نیاز دارد که به طور معمول اورانیوم با درجه تسلیحاتی نامیده می‌شود. اگرچه طراحی تسلیحات هسته‌ای ایران بر اورانیوم غنی‌شده ۹۰ درصد متمرکز است و آن‌ها احتمالا غنی‌سازی تا این میزان را ترجیح می‌دهند، تغییر جهت بر اساس اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی ساده و در حد توان ایران است.»
آلبرایت همچنین تاکید کرد که از لحاظ تاریخی، اصطلاح «اورانیوم با غنای بالا» در کشورهای دارای سلاح هسته‌ای برای تمایز بین اورانیوم غنی‌شده‌ای که می‌تواند سوخت یک سلاح هسته‌ای را تامین کند، در مقابل «اورانیوم با غنای پایین» که قادر به این کار نیست، ایجاد شد و بازه تفاوت آن‌ها ۲۰ درصد است.
او توضیح داد که اورانیوم با غنای پایین تاکنون در طراحی سلاح‌های هسته‌ای ایالات متحده در دهه ۱۹۴۰ و همچنین آفریقای جنوبی استفاده شده است. همان‌طور که در اولین مورد به‌کارگیری سلاح‌های هسته‌ای در یک جنگ نظامی بمب «پسر کوچک» که روی هیروشیما انداخته شد، ترکیبی از اورانیوم غنی‌شده بالا با مقداری اورانیوم غنی‌شده تا سطح ۵۰ درصد بود.
رئیس موسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل همچنین گفت که کشورها روی سطح ۹۰ درصد اورانیوم تمرکز کرده‌اند زیرا این میزان راحت‌تر در موشک‌ها قابل استفاده است؛ در حالی که سلاح‌های هسته‌ای که از اورانیوم با غنای پایین‌تر استفاده کنند، بزرگ‌ترند و به‌کارگیری آن‌ها بسیار سخت‌تر است. همچنین دستگاه‌هایی که اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی استفاده می‌کنند، برای فشرده‌سازی جرم بمب به مقدار بیشتری مواد منفجره نیاز دارند.
آلبرایت گفت: «سلاحی که با اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی کار کند، دست‌کم برای آزمایش‌های هسته‌ای زیرزمینی و به کار انداختن با یک سیستم حمل‌ونقل معمولی مانند هواپیما یا کامیون مناسب و برای تثبیت ایران به عنوان یک قدرت هسته‌ای کافی است.»
او توضیح داد که بر اساس طرح آماد ایران (پروژه مخفیانه‌ای که گفته می‌شود هدف آن تولید سلاح هسته‌ای بود و موساد در سال ۲۰۱۸ کشف کرد) مبنی بر آزمایش یک دستگاه هسته‌ای در تونل زیرزمینی، امکان آزمایش یک دستگاه هسته‌ای با اورانیوم غنی‌سازی‌شده ۶۰ درصدی بزرگ نیز فراهم است.
علاوه بر این‌ها، آلبرایت تهدیدی را یادآوری کرد که پیش از این نیز مطرح شده بود؛ اینکه ایران می‌تواند ذخایر اورانیوم ۶۰ درصدی خود را به‌سرعت به اورانیوم با درجه تسلیحاتی برساند و آن را به میزان نیاز تولید کند.
او هشدار داد که اگر جمهوری اسلامی از بخش قابل توجهی از ظرفیت غنی‌سازی خود استفاده کند، ظرف چند روز تا چند هفته می‌تواند تاخیر به وجود آمده در روند غنی‌سازی را جبران کند.
این محقق هسته‌ای درباره اجازه دادن به تهران برای حفظ هر مقدار اورانیوم ۶۰ درصدی نیز هشدار داد و آن را موضوعی نگران‌کننده دانست.
اگرچه سازمان انرژی هسته‌ای ایران اعلام کرد که چنین مواردی بخشی از بازگشت احتمالی به برجام خواهند بود، آلبرایت گفت که اعطای چنین فرصتی به ایران بر خلاف خواسته جهانی در زمینه کاهش هرگونه استفاده غیرنظامی از اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی است.
