روسیه اعلام کرد که عرضه گاز به لهستان و بلغارستان را به حالت تعلیق درخواهد آورد و با آنکه بر اساس قرارداد امضاشده با این کشورها، پرداخت‌ها به یورو یا دلار است، آن‌ها را به علت سرپیچی از دستور غیرمنتظره خود مبنی بر پرداخت به روبل، «غیردوست» خواند.

ماتئوش موراویه‌تسکی، نخست‌وزیر لهستان، به مجلس کشورش گفت که معتقد است این اقدام شرکت گازپروم، غول انرژی روسیه، برای تنبیه کردن لهستان است زیرا این کشور در آخرین حرکت خود به منظور نشان دادن مخالفت با جنگ اوکراین، اعلام کرد که علیه ۵۰ الیگارش و شرکت از جمله همین شرکت، تحریم‌های بیشتری اعمال می‌کند.

کریل پتکوف، همتای بلغار او، این نقشه تهاجمی گازپروم را «نقض فاحش قرارداد» و «باج‌خواهی» خواند و افزود: «ما با این جنجال تسلیم نخواهیم شد.»

اورزولا فون‌ درلاین، رئیس کمیسیون اروپا، با این ارزیابی موافق است و این حرکت را «تلاش جدید روسیه برای استفاده از گاز به عنوان ابزار باج‌خواهی» خواند.

معمولا اعمال هرگونه تغییر در چنین قراردادی بین دو کشور مستلزم مدت‌ها مذاکره است و احتمالا کشور مشتری نمی‌پذیرد بدون انگیزه‌ و مشوق‌های چشمگیر در معرض روبل بی‌ثبات روسیه قرار گیرد، اما کرملین اصرار دارد که تغییر شرایط فعلی قرارداد ضروری است؛ زیرا تحریم‌های غربی ذخایر ارزی‌اش را مسدود کرده است.

به گزارش بلومبرگ نیوز، به نقل از فردی نزدیک به شرکت انرژی روسی گازپروم، چهار مشتری اروپایی در پی درخواست روسیه، هزینه گاز را به روبل پرداخته‌اند.

و بر اساس این گزارش، تاکنون ۱۰ شرکت اروپایی مطابق نحوه پرداخت مورد نظر روسیه، در گازپروم بانک حساب باز کرده‌اند.

به گفته اشتفان مایستر، رئیس برنامه نظم بین‌المللی و دموکراسی در شورای روابط خارجی آلمان، انگیزه‌های مسکو صرفا سیاسی است.

او می‌گوید: «روسیه به قطع گاز علاقه‌ای ندارد ولی می‌خواهد به نوعی پیروزی سیاسی دست یابد. می‌خواهد نشان دهد شرایط صادرات گاز را ولادیمیر پوتین تعیین می‌کند.»

بنا بر استدلال مایستر، این اقدام تا حدی مخاطبان داخلی روسیه را هدف قرار داده است و این رهبر اقتدارگرا می‌خواهد به مردم خود بگوید: «ببینید این کشورها با ما دشمن‌اند و الان مجبورند طبق روال دیگری پول بدهند.»

او افزود: «من فکر می‌کنم این بحث هم برای کسب حمایت در داخل کشور و معرفی کردن دشمنان است.»

لهستان در حال حاضر حدود ۴۰ درصد گاز طبیعی مورد نیاز خود را از روسیه وارد می‌کند ولی اصرار دارد برای چنین احتمالی آمادگی داشته است؛ در حالی که بلغارستان از این هم بیشتر تحت نفوذ روسیه است و برای ۷۷ درصد گاز خود به روسیه متکی است؛ اگرچه می‌گوید که در پی بروز جنگ، فعالانه در جست‌وجوی تامین‌کنندگان دیگر بوده است.

در بقیه اروپا هم کشورهای بوسنی و هرزگوین، مقدونیه شمالی و مولداوی بیشترین وابستگی را به گاز روسیه دارند؛ زیرا ۱۰۰ درصد گاز مورد نیاز خود را از روسیه وارد می‌کنند.

سایر کشورهای دارای وابستگی زیاد عبارت‌اند از: فنلاند (۹۴ درصد)، لتونی (۹۳ درصد)، صربستان (۸۹ درصد)، استونی (۷۹ درصد)، اسلواکی (۷۰ درصد)، کرواسی (۶۸ درصد)، جمهوری چک (۶۶ درصد)، اتریش (۶۴ درصد) و یونان (۵۱ درصد).

در میان ابرقدرتان این قاره هم، آلمان و ایتالیا به ترتیب با ۴۹ و ۴۶ درصد بیش از همه تحت نفوذ روسیه‌اند؛ در حالی که وابستگی فرانسه ۲۴ درصد و بریتانیا فقط پنج درصد است.

طبق آمار سال ۲۰۲۰ سازمان بین‌المللی انرژی، از لحاظ کمیت و نه نسبت هم آلمان با ۴۲.۶ میلیارد مترمکعب در سال در صدر است و پس از آن، ایتالیا با ۲۹.۲ میلیارد مترمکعب، بلاروس (۱۸.۸میلیارد مترمکعب)، ترکیه (۱۶.۲میلیارد مترمکعب) و هلند (۱۵.۷ میلیارد مترمکعب) قرار دارند.

بزرگ‌ترین اقتصادهای اروپا همگی متعهد شده‌اند که در اعتراض به جنگ وحشیانه پوتین در اوکراین، وابستگی خود به روسیه را فورا کاهش دهند و امیدوارند تا پایان سال ۲۰۲۲، واردات را به میزان دوسوم کم و تا سال ۲۰۲۷، به‌کلی قطع کنند؛ اما با توجه به بحران هزینه زندگی و بالا بودن نرخ تورم در اروپا و این واقعیت که سهم روسیه در بازار خیلی زیاد و معادل ۴۰ درصد کل گاز و ۲۵ درصد کل نفت اروپا است، کار آسانی نیست.

برخی دیگر از گزینه‌های موجود عبارت‌اند از: بیشتر سفارش دادن گاز طبیعی مایع که واردات آن با کشتی انجام می‌گیرد نه خط لوله‌های زمینی، تامین گاز بیشتر از نروژ، آذربایجان، آفریقای شمالی و خاورمیانه، تسریع در بهره‌برداری از انرژی خورشیدی و بادی و تشویق اقدام‌های صرفه‌جویانه در داخل.

چنبره مسکو بر اروپا پرزور است اما این طور نیست که شکست‌ناپذیر باشد؛ زیرا تحریم‌های گسترده بی‌سابقه سبب شده است این کشور برای تقویت اقتصاد بیمارش، به منابع طبیعی خود وابستگی فزاینده‌ای داشته باشد. دست بانک‌ها و شرکت‌های آن به تمامی از تجارت با شرکای اروپایی کوتاه شده است و ابرقدرت‌های آسیایی مثل چین و هندوستان تحت‌فشار مداوم‌اند تا به تحریم اقتصادی و تشکیل جبهه متحد علیه استبداد بپیوندند.

ایندیپندنت سابقه پرافتخاری در راه‌اندازی کارزارهای حمایت از حقوق آسیب‌پذیرترین اقشار دارد و در جنگ سال ۲۰۱۵ سوریه نیز کارزار «پناهندگان خوش‌ آمدید» را برای نخستین بار به راه انداختیم. اکنون آن کارزار را احیا کرده‌ایم و پس از بالا گرفتن بحران اوکراین این طومار را به راه انداخته و از دولت می‌خواهیم تا در تضمین کمک‌رسانی‌ها بیشتر و سریع‌تر اقدام کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کارزار «پناهندگان خوش‌ آمدید» روی این نشانی کلیک کنید. برای امضای طومار نیز روی این نشانی کلیک کنید. اگر مایل به کمک مالی هستید لطفا روی این نشانی کلیک کنید تا وارد صفحه ما به نام گوفاندمی شوید.