گروهی از فعالان زن، روز سه‌شنبه ۲۰ اردیبهشت (۱۰ مه)، در شهر کابل، در اعتراض به دستور طالبان در مورد حجاب اجباری برای زنان، تظاهرات کردند. طالبان، برای سرکوب این اعتراض، خبرنگاران حاضر در محل را بازداشت و تصاویر گرفته‌شده از تظاهرات را از دوربین‌ها حذف کردند. زنان معترض نیز برای ساعاتی در محاصره نیروهای طالبان بودند و سرانجام با فشار و تهدید از محل تظاهرات رانده شدند.
زنان معترض، که با شعار «برقع حجاب ما نیست»، از منطقه شهرنو کابل به سمت وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان، در حرکت بودند، در مسیر راه با اقدام نیروهای طالبان با خشونت و سرکوب مواجه شدند. به گفته معترضان، طالبان خبرنگارانی را نیز که برای پوشش تظاهرات آمده بودند برای ساعاتی بازداشت کردند. ژولیا پارسی، از برگزارکنندگان این تظاهرات، به ایندیپندنت فارسی گفت: «طالبان خبرنگاران را به یکی از دفاتر خود در شهرنو کابل، بردند تا تصاویر دوربین‌هایشان را حذف کنند و از آن‌ها تعهد بگیرند که از پوشش چنین خبرهایی جلوگیری کنند.» او افزود: «طالبان در جلو وزارت امر به معروف، ما را محاصره کردند، اجازه ندادند قطع‌نامه را بخوانیم. گوشی‌های همراهمان را گرفتند، پلاکاردها را پاره کردند و می‌خواستند ما را نیز به دفترشان ببرند و از ما اعتراف اجباری بگیرند، اما مقاومت کردیم». به گفته ژولیا پارسی، نیروهای استخبارات (اطلاعات) طالبان، سرانجام معترضان را با دشنام و تهدید به زندان و شکنجه، متفرق کردند.
پس از آن که طالبان، روز شنبه ۱۷ اردیبهشت، دستور جدیدی در مورد حجاب زنان را اعلام کردند، موج بزرگی از اعتراض‌ها در داخل و خارج از افغانستان در برابر آن شکل گرفت. طالبان زنان افغانستان را مجبور کردند تا برقع یا چادر بلند سیاه با روبند بپوشند. فعالان حقوق زن، این تصمیم طالبان را خلاف انسانیت و حقوق بشر خوانده و مدعی‌اند زنان افغانستان همواره حجاب و پوشش معمول خود را با در نظر داشتن موازین اسلامی داشته‌اند و نیازی به تحمیل نوع پوشش خاصی بر آن‌ها نیست. در قطع‌نامه منتشرشده از طرف معترضان در روز سه‌شنبه، نیز با اشاره به این موضوع آمده است: «اسلام اصل رعایت حجاب را مطرح کرده است، ولی چگونگی حجاب بستگی به فرهنگ هر ملت و هر قوم دارد.»
فعالان زن در افغانستان، نوع حجاب مشخص‌شده از طرف طالبان را مربوط به یک قوم و قبیله خاص می‌دانند و تحمیل آن بر عموم زنان افغانستان را ظلمی آشکار بر آن‌ها عنوان می‌کنند. زنان معترض روز سه‌شنبه، در بیانیه‌ای از زنان در سراسر کشور خواستند تا به دستور طالبان و پوشش تحمیل‌شده از طرف آن‌ها تن ندهند و با پوشش معمول و همیشگی‌شان از خانه بیرون بروند. در این بیانیه آمده است: « از تمام دختران و زنان افغانستان می‌خواهیم که تسلیم زور و جبر نشوند و با همان لباس و پوشش همیشگی‌شان که حجاب اسلامی هم است بیرون بیایند.»
به باور فعالان حقوق زنان، طالبان با اعمال فشارهای بیشتر بر زنان، در پی حذف آن‌ها از اجتماع‌اند. هدا خموش، شاعر و فعال حقوق زنان، در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی گفت طالبان نظامشان را بر پایه حذف زنان بنیاد نهاده‌اند. او تصریح کرد: «زنان امروز به آگاهی لازم در مورد حقوقشان رسیده‌اند و دست از مبارزه بر نمی‌دارند، هرچند دستورها و قوانین جدید طالبان، سبب دل‌زدگی برخی‌ها می‌شود، اما زنان به این سرکوب تمکین نمی‌کنند.»
در نزدیک به ۹ ماه گذشته، پس از تسلط طالبان بر افغانستان، هر روز دستور جدیدی برای محدود کردن زنان و حذف آن‌ها از ساختارهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی صادر می‌شود، اما تنها نیروی مبارز در برابر این دستورها زنان‌اند. به باور فعالان حقوق زن، این وضعیت نشان از خودآگاهی زنان افغان در مورد حقوق و آزادی‌هایشان دارد و حذف چنین زنانی، با اقدام طالبان به اعمال فشار و محدودیت، به سادگی ممکن نخواهد بود. هدا خموش، با اشاره به این موضوع گفت: «حجاب اجباری و وضع محدودیت‌های این چنینی، بیشتر راه مبارزه را برای زنان باز می کند. حجاب اجباری قانون نیست و نمی‌تواند راهی برای حذف زنان باشد.»
معترضان زن، در بیانیه روز سه‌شنبه، از عموم مردم افغانستان خواستند تا زنان را در مبارزه علیه ظلم و بی‌عدالتی بر آن‌ها همراهی کنند و از جامعه جهانی نیز درخواست کردند تا از اهرم‌های فشار بر طالبان استفاده کنند تا اصلاحاتی در زمینه حقوق، آزادی‌ها، کار و آموزش زنان انجام شود.
