کاندیداهای دمکرات‌ها در دور اول مسابقات برای ریاست جمهوری ۲۰۲۰ هر کاری از دستشان بربیاید انجام می‌دهند تا خود را از رقبایشان متمایز نشان دهند. در میان این همه نامزد تماشای اینکه چگونه هر یک از نامزدها خود را از بقیه جدا می‌کند، جالب است: الیزابت وارن با صف چهار ساعته برای سلفی گرفتن، اندرو ینگ با وعده اهدای مبلغ ۱۰۰۰ دلار به هر فرد بالغ آمریکایی و غیره.

اما همه این شیرین کاری‌های تبلیغاتی از نظر مردم جذاب از کار درنیامده است. امروز، سناتور کامالا هریس نامه‌ای با سربرگ کارزار انتخاباتی‌اش، به جک دورسی، مدیر عامل توئیتر ارسال کرد و از وی خواست که مانع دسترسی رئیس جمهور دونالد ترامپ به توئیتر شود.

هریس متوجه نیست که این یک اشتباه بزرگ برای مبارزات انتخاباتی او است. در حال حاضر در جناح راست فرهنگی وجود دارد که کاملا مخالف هرگونه سانسور رسانه‌های اجتماعی است. نامه او با تشویق چنین تبعیضی فقط به مخالفانش در جناح راست نیرو می‌بخشد.

با حذف رئیس جمهور از یک رسانه برجسته اجتماعی، شواهد و مدارک موجود پیرامون این ادعا که سیلیکون ولی همیشه طرفدار جناح چپ است، تقویت خواهد شد، به اضافه اینکه کسی را هریس خواستار ساکت کردنش است، مخالف سیاسی‌اش است. کاخ سفید اظهار داشته است که درخواست هریس از دُرسی ماهیتی «اقتدارگرایانه» دارد، و من هم با این نظر موافقم.

نامه سناتور هریس همچنین یک استراتژی انتخاباتی ضعیف است. او به یک منبع بزرگ خوراک سیاسی حمله می‌کند. توئیت‌های ترامپ فوق‌العاده آسان مورد هدف قرار می‌گیرند؛ آنها همچنین به مثابه هدیه‌ای به مردم برای جمع آوری کمک مالی برای جناح مخالف است از بین رفتن توئیت‌های ترامپ ممکن است تعداد نسبتاً کمی از اعضای تندروی مقاومت که در توئیتر وجود دارند، را راضی کند، اما دسترسی به این توئیت‌ها برای این کاندیداها در این مرحله از مبارزات انتخاباتی شان مفید است. و از دست رفتن دسترسی توئیتر پرزیدنت ترامپ برای کل جمعیت به چه معنی است؟

هر آمریکایی سیاسی یا غیرسیاسی، نسبت به صفحه توئیتر ترامپ نظر خود را دارد. بسیاری از افراد جناح راست، توئیت‌های ترامپ را دوست دارند، زیرا بازتابی از نفس واقعی او است، که به ندرت در خارج از توئیتر در حضورش در تظاهرات گسترده دیده می‌شود: بدون فیلتر، خام و چه خوب و چه بد از دهان ریاست جمهور در آمده است. دیگران در جناح راست، توئیت‌های ترامپ را به عنوان یک اصل آزادی بیان تحمل می‌کنند، اما هنوز در محکوم کردن زبان و لحن توئیت‌های ترامپ با بقیه ملت همدل هستند.

با وجود عدم علاقه شخصی‌ام به توئیت‌های ترامپ، دوست دارم که ما به عنوان عامه مردم می‌توانیم این روزها مستقیماً به سیاستمداران خود دسترسی داشته باشیم. به مدد تکنولوژی که بیست سال پیش ناشناخته بود، رسانه‌های اجتماعی به ما این امکان را می‌دهند که برخوردی نزدیک و رودررو با رهبران کشورمان داشته باشیم. رسانه‌های اجتماعی اوج نیاز انسانیت به برقراری ارتباط است و مشخصا کاربرد سیاسی رسانه‌های اجتماعی به غایت شگفت انگیز است.

دور زدن مطبوعات برای رساندن پیام مستقیم به مردم قبلاً تقریباً غیرممکن بود. گرفتن چنین امکانی از رئیس جمهور فقط مجازات کردن او نیست؛ این مجازات کردن مردم آمریکا است که دیگر نمی‌توانند واکنش‌های فوری رئیس جمهور را بدون دخل و تصرف ببینند.

نامه سناتور هریس در حالی نوشته می‌شود كه لفاظی آمریكایی در حال رسیدن به اوج افتضاح است. رسانه‌های اجتماعی برای گردهم آوردن ما کارهای خوبی انجام داده‌اند و همچنین به شکاف عظیم حزبی در کشور کمک می‌کنند. اما کدام بهتراست: ارتباط بیشتر یا کمتر؟

من همیشه کلمات بیشتر، بیان آزادتر و مباحثه‌  بیشتر را انتخاب می‌کنم. دفاع از ساکت کردن مخالفان سیاسی، حتی در یک پلاتفرم خصوصی، با اصولی که متمم اول قانون اساسی بر آن پایه گذاری شده، ضدیت دارد. و چنین درخواستی از سوی هریس، دادستان سابق، در عمل بی اعتنایی او را به قانون اساسی نشان می‌دهد، و این خود معنی گویاتری از نامه او دارد.

*الک سی یرز (Alec_Sears) یک نویسنده محافظه کار مستقر در واشنگتن دی سی است.