پرستو حکیمی، دختر نوجوان افغان، که از مدتی پیش به این سو در آمریکا زندگی می‌کند، در ماه فوریه، دو نامه جداگانه به جو بایدن و اشرف غنی نوشت. اشرف غنی مثل هزاران پرسش بی‌پاسخ دیگر، نامه پرستو را هم بی‌پاسخ گذاشت، اما جو بایدن پس از دو ماه و نیم، به نامه او پاسخ داد. بایدن در پاسخ به پرستو که خواستار حمایت آمریکا از زنان و کودکان افغانستان شده بود، بیشتر به تبرئه خودش پرداخت و در پایان اشاره کرد که آمریکا از حقوق اساسی مردم افغانستان از جمله زنان و دختران حمایت خواهد کرد.

رئیس‌جمهوری آمریکا، هرچند بابت تصمیم خروج کامل نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان، آن هم در شرایطی که هنوز نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان آماده نبودند تا به‌صورت مستقل فعالیت کنند، بارها مورد انتقاد قرار گرفته است، اما همواره از موضعش دفاع کرده و خود را برحق دانسته است. او در نامه به پرستو حکیمی نیز، از آغاز تا پایان، به درستی تصمیمش تاکید و در واقع خاطرنشان کرد که آمریکا مسئولیت زیرورو شدن زندگی میلیون‌ها زن و کودک افغان را ندارد.

نامه پرستو به بایدن در واقع دادخواهی دختران افغان برای میلیون‌ها دختر و زنی بود که در افغانستان، در چنگال حکومت زن‌ستیز طالبان گیر کرده‌اند و محکوم به خانه‌نشینی‌اند. دخترانی که اجازه ندارد به کلاس بالاتر از ششم در مدرسه بروند و زنانی که مجبورند دستاورد ۲۰ سال کار و تلاششان را فراموش کنند و در خانه بمانند. در گزارش اخیر بازرس آمریکا برای بازسازی افغانستان (سی‌گار) آمده است همین خروج ناگهانی آمریکا از افغانستان بود که سبب شد کشور یک‌شبه به دست طالبان بیفتد و دار‌و‌ندار افغانستان در زمینه حقوق بشر، آزادی‌های زنان و پیشرفت دختران، در چاه تاریک افراط سقوط کند. 

اما بایدن در پاسخ به دادخواهی پرستو گفت: «هدف ما از آمدن به افغانستان، جلوگیری از تهدید تروریستی بود که از افغانستان متوجه آمریکا بود. اکنون ماموریت ما به پایان رسیده است.» او در ادامه افزود که آمریکا از دور بر تحرکات گروه‌های تروریستی در افغانستان نظارت می‌کند.

در این نامه، همان‌قدر که به تفصیل در مورد هدف ماموریت آمریکا در افغانستان، توجیه تصمیم خروج از افغانستان و مخارج مالی و تلفات جانی آمریکا در افغانستان صحبت شده بود، به همان اندازه به اجمال در پایان نامه به زنان و دختران افغان اشاره شده بود. بایدن فقط در پایان نامه‌اش ذکر کرده بود که آمریکا در همکاری با جامعه جهانی، به حمایت از مردم افغانستان ادامه خواهد داد. او افزود: «ما -آمریکا با جامعه جهانی- به صحبت کردن در مورد حقوق اساسی مردم افغانستان، از جمله زنان و کودکان ادامه خواهیم داد و برای کاهش خشونت و بی‌ثباتی کار خواهیم کرد».

پس از آن که در ماه آوریل ۲۰۲۱، رئیس‌جمهوری بایدن تصمیم گرفت تا دستور خروج کامل نیروهای آمریکایی را از افغانستان عملی کند، طی سه ماه پس از آن، درگیری‌های خونینی میان نیروهای امنیتی و دفاعی پیشین افغانستان با طالبان رخ داد و در نتیجه آن، در ماه اوت همان سال، با خروج کامل نیروهای آمریکایی، کشور به‌طور کامل سقوط کرد و طالبان بر آن مسلط شد. اما این سقوط تنها سقوط نظامی و سیاسی نبود، بلکه یک فروپاشی عظیم در همه سطوح و ساختارهای کشور بود، از سیستم بهداشت و قضایی تا اقتصاد، آموزش، حقوق بشر و حتی حمل‌ونقل بین‌المللی، همه یک‌شبه فروپاشیدند. در این میان، بیشترین خسارت به زنان و دختران افغان وارد شد. زیرا این گروه، علاوه بر این که زیر فشار شدید اقتصادی و نبود بهداشت قرار گرفتند، کار و آموزش را نیز از دست دادند. طالبان طی ۹ ماه تسلط بر افغانستان، همواره دستورهای سختگیرانه‌ای برای زنان صادر کردند. از پوشیدن برقع تا منع حضور در سینما و ورزش و سیاست و حتی منع ورود به مطب دکتر بدون داشتن محرم شرعی و حجاب، زندگی را برای زنان افغانستان، پس از ۲۰ سال امیدواری، به جهنمی تمام‌عیار تبدیل کرد.

دادخواهی پرستو حکیمی از رئیس‌جمهوری آمریکا در همین زمینه بود؛ پرسش او این بود که چگونه می‌توانند کشوری را که در آن تریلیون‌ها دلار سرمایه‌گذاری کرده‌اند و باعث امیدواری زنان و دخترانش هم شدند یک‌باره به افراطی‌های طالبانی تحویل دهند، اما بایدن در پاسخ به او وانمود کرد که هیچ مسئولیتی در قبال وضعیت موجود در افغانستان ندارد.