ایرنا، خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی ایران، از بازداشت محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد خبر داد. این خبرگزاری در روز جمعه، ۱۷ تیرماه ۱۴۰۱، این دو فیلمساز ایرانی را از «مرتبطین» با آنچه ادبیات رسمی حکومت ایران «ضد انقلاب» می‌خواند، دانست و در مورد اتهام آن‌ها چنین نوشت:«محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد از مرتبطین با ضد انقلاب که در بحبوحه حادثه دلخراش متروپل آبادان اقدام به التهاب‌آفرینی و برهم زدن امنیت روانی جامعه کرده بودند با حکم دستگاه قضایی بازداشت شدند.»

خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران به بیانیه‌ای اشاره دارد که روز هشتم خرداد ۱۴۰۱، و پس از اعتراضات مردم آبادان به فروریختن برج متروپل در این شهر، منتشر شد؛ بیانیه‌ای که به امضای حدود ۱۰۰ نفر از اهالی سینمای ایران رسیده بود. این گروه در بیانیه مورد نظر به نیروهای سرکوب حکومت ایران توصیه کردند تا سلاح‌های‌شان را زمین بگذارند و «به آغوش ملت بازگردند.»

اما یک روز پس از انتشار این بیانیه، محمد رسول‌اف، که جزو تهیه‌کننده‌های اصلی این بیانیه بود و نقش فعالی در انتشار آن داشت، نوشت که دستگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی بر امضا کننده‌های این بیانیه فشار وارد کرده‌اند، و با تهدید آن‌ها به بازداشت، خواسته‌اند تا این افراد امضای خود را پس بگیرند.

این فیلمساز ایرانی در حساب اینستاگرامش نوشت:«برخی از امضا کنندگان را از دستگیری ترسانده‌اند و به برخی دیگر گفته‌اند که دیگر نمی‌توانید کار کنید؛ این وضعیت آزادی بیان در جمهوری اسلامی است.» او همچنین در ادامه این یادداشت نوشت:«عده‌ای فکر می‌کنند سینما سربازخانه است و می‌خواهند با نظامی‌گری، صدای سینماگران علیه خشونت را خاموش کنند.»

با این‌وجود محمد رسول‌اف در ۱۱ خرداد ۱۴۰۱ بار دیگر اعلام کرد که تهدید نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران کارساز نبوده و ۷۰ نفر دیگر از اهالی سینمای ایران بیانیه مورد نظر را امضا کرده‌اند تا شمار امضا کنندگان به حدود ۱۷۰ نفر برسد.

محمد رسول‌اف از جمله فیلمسازهای بنام سینمای ایران به‌حساب می‌آید که برنده جوایز بین‌المللی متعددی، از جمله خرس طلای جشنواره برلین، شده است. با این‌حال او، به‌علت آنکه در آثارش به موضوعات اجتماعی و سیاسی جامعه ایران می‌پردازد، در اغلب اوقات به سد سانسور حکومتی بر خورده و دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران او را به زندان و محرومیت‌های اجتماعی محکوم کرده است.

به‌عنوان مثال، قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران در ۲۹ تیر ۱۳۹۸ اعلام کرد که محمد رسول‌اف «به یک سال حبس تعزیری، دو سال ممنوعیت خروج از کشور و محرومیت از عضویت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌جات اجتماعی و سیاسی» محکوم شده است. ناصر زرافشان، که در آن زمان وکالت رسول‌اف را بر عهده داشت، پس از صدور این حکم به رسانه‌ها گفت که موکل او را به‌دلیل ساخت فیلم‌های «لِرد» و «دست‌نوشته‌ها نمی‌سوزند» به «تبلیغ علیه نظام» متهم کرده‌اند.

فیلم «شیطان‌ وجود ندارد»، آخرین اثر محمد رسول‌اف، نیز به موضوع اعدام می‌‌پردازد و با نگاهی انتقادی نقش نظام عقیدتی – سیاسی حاکم بر ایران را در این امر برجسته می‌کند. جدای از این موضوع رسول‌اف در زمان نمایش این فیلم در جشنواره برلین، به‌علت آنکه نمی‌توانست ایران را ترک کند، گروهی از زندانی‌های سیاسی دهه ۱۳۶۰ و فعالان جنبش دادخواهی ایران را به‌عنوان مهمان‌های ویژه‌اش دعوت کرده بود.

با این‌همه خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران در انتهای خبر مربوط به بازداشت محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد چنین نوشت:«گفتنی است محمد رسول‌اف طی سالیان گذشته به‌خاطر اقدامات مخل امنیت سابقه محکومیت قضایی داشت که با سواستفاده از رافت اسلامی، آزادانه مشغول فعالیت و فیلمسازی بوده است.»