جوانانی که در کوه‌ها با طالبان ‌می‌جنگند، می‌گویند آنچه آنان را به مبارزه مسلحانه با طالبان واداشت، ظلم طالبان به مردم افغانستان بود.

من با شماری از این جوانان که در کوهپایه‌های پنجشیر، اندراب، خوست، و نهرین با طالبان می‌جنگند، گفت‌وگو کردم. از هر یک از آنان می‌پرسم چرا سلاح برداشته است، نخستین پاسخی که می‌شنوم، این است: «طالبان آزادی ما را گرفتند و به مردم ظلم می‌کنند.»

تا پیش از تسلط طالبان بر کشور، این جوانان یا در دانشگاه‌ها تحصیل می‌کردند یا جزو نظامیان آموزش‌دیده و باتجربه دولت‌های پیشین بودند. البته برخی از مجاهدین سابق‌ نیز که قبلا در کنار احمد شاه مسعود، قهرمان ملی افغانستان، علیه ارتش سرخ شوروی و حکومت نخست طالبان جنگیده‌اند، در کنار این جوانان می‌رزمند.

فرمانده نادر مشهور به «بابه نادر»، یکی از این مجاهدین است. او بیش از ۳۰ سال برای آزادی‌ جنگیده است و اینک نیز با فرزندان جوانش، علیه طالبان می‌جنگد. فرمانده نادر از نظامیان باتجربه‌ای است که پس از مقاومت اول در برابر طالبان، در ۲۰ سال گذشته به صف پلیس پیوست و با طالبان و گروه‌هایی که می‌خواستند مانع پیشرفت و استقرار امنیت در افغانستان شوند، جنگید.

فرمانده نادر معتقد است به علت حضور تروریست‌های بین‌المللی در افغانستان و ظلم طالبان به مردم، او باید برای عدالت و برابری و برای حقوق زنان و دختران افغانستان، با رژیم طالبان مبارزه کند. این فرمانده جبهه مقاومت با انتقاد از ایالات متحده آمریکا، می‌گوید: «آمریکا ۲۰ سال در افغانستان با گروه‌های تروریستی جنگید، اما اکنون که القاعده و سایر گروه‌های تروریستی در افغانستان پناه گرفته‌اند، افغانستان را رها کرده است.» او از جامعه جهانی و به‌ویژه آمریکا می‌خواهد که سربازانی را که خودشان برای جنگ با تروریسم آموزش دادند، تنها نگذارند.

«جامعه جهانی به ویژه ایالات متحده آمریکا باید به وعده‌های خود در مورد حقوق بشر و مبارزه با تروریسم عمل کند. اکنون که طالبان در افغانستان مردم را می‌کشند و به زنان تجاوز می‌کنند، حقوق بشر کجا است؟ چرا جامعه جهانی به مردم افغانستان که تحت ظلم طالبان‌اند، کمک نمی‌کند؟»

به گفته فرمانده نادر، افراد طالبان در بغلان مرکزی، اندراب، و خوست به زنان تجاوز کرده‌اند، اما مردم از ترس سکوت کرده‌اند و نمی‌توانند در این مورد با هیچ نهادی صحبت کنند. با اینکه این فرمانده جبهه مقاومت حاضر نیست چیزی در مورد نام و محل زندگی زنانی بگوید که به گفته او قربانی تجاوز طالبان بوده‌اند، تاکید می‌کند در آن بخش‌ها ده‌ها مورد تجاوز به زنان و دختران رخ داده است.

او روایت می‌کند که چند ماه پیش، شش طالب مسلح به خانه‌ای وارد شدند، دست مرد خانه را بستند و به همسر او تجاوز کردند. هنگامی که این مرد از این جنایت نزد علمای طالبان شکایت کرد، او را دروغگو خواندند و متهم کردند که می‌خواهد طالبان را بدنام کند. این ماجرا سبب شد که او به کوه‌ها برود و علیه استبداد و ظلم طالبان بجنگد.

رحمت‌الله، جوان‌ترین فرزند فرمانده نادر، ۲۰ ساله است. او دانشجوی سال دوم رشته پزشکی در شهر پلخمری، مرکز استان بغلان، بود که  سلاح برداشت و اینک در کنار پدرش، با طالبان می‌جنگد. او می‌گوید که می‌خواهد آزاد زندگی کند و در آرامش درس بخواند، اما بازداشت، کشتار، و شکنجه مردم سبب شده است که علیه طالبان سلاح بردارد.

شماری از نظامیان حکومت پیشین هم پس از فروپاشی نظام سابق، به کوه‌های پنجشیر رفتند و از ۱۵ اوت ۲۰۲۱ تاکنون، در دل کوه‌های هندوکش به مبارزه با طالبان ادامه می‌دهند.

مساعد حکیمی از افسرانی است که سال‌ها در جنوب و شمال افغانستان در صف نظامیان دولت‌های پیشین افغانستان، برای تامین امنیت کشورش کوشیده است.  پیش از فروپاشی نظام گذشته، او فرمانده گردان‌های ارتش در استان قندوز بود، اما پس از آن به پنجشیر رفت و به مقاومت علیه طالبان پیوست. او یک بار در درگیری با طالبان در پنجشیر زخمی شده است، اما هنوز هم در کوه‌های شابه استان پنجشیر به مقاومت ادامه می‌دهد و می‌گوید مسئولیت دارد که در برابر ظلم ایستادگی کند.

فهیم‌دره نیز از افسران کماندو در نظام پیشین است. او که آموزش‌های نظامی خود را در بریتانیا و ترکیه و افغانستان فرا گرفته است، ۱۳ سال در ۹ استان در حال جنگ در افغانستان خدمت کرد و بر خلاف بسیاری از همکارانش که پس از فرار اشرف غنی، رئیس جمهوری دولت پیشین، از افغانستان خارج شدند، به کوهپایه‌های هندوکش در پنجشیر رفت. فهیم‌دره یک سال است که در کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده و سرد پنجشیر، با همسنگرانش علیه طالبان می‌جنگد.

فرمانده فهیم‌دره می‌گوید، بیشتر کسانی که در کوه‌پایه‌های پنجشیر با طالبان مبارزه می‌کنند، نظامیانی‌اند که عضو نیروهای ارتش، پلیس، و نیروهای کماندو بوده‌اند. او این نظامیان را چریک‌هایی بسیار کارآزموده و لایق توصیف می‌کند و معتقد است که افغانستان را یک گروه جاهل که از علم و معرفت بهره‌ای نبرده‌اند، گروگان گرفته‌‌اند.

شهنواز ممتاز هم یکی دیگر از این افسران است که در جنگ با طالبان و سایر گروه‌های تروریستی در افغانستان، ۱۳ سال تجربه دارد. ممتاز نیز مانند دیگر نیروهای مقاومت که در کوه‌ها علیه طالبان می‌جنگند، می‌گوید که ظلم طالبان به غیرنظامیان و زنان، او را واداشته است که دشواری‌های‌ مبارزه با طالبان را به جان بخرد.

شهنواز می‌گوید در ۱۳ سال گذشته در استان‌های هلمند، فاریاب، بغلان، کاپیسا، پروان و جاهای دیگر، دیده است که طالبان چگونه مردم را آزار می‌دهند و می‌کشند.

فضل ربی سرباز، از چریک‌های جبهه مقاومت ضد طالبان در منطقه نهرین استان بغلان، می‌گوید که پیش از تسلط طالبان بر افغانستان در فروشگاه کوچکی در شهرستان نهرین مشغول کار بوده است و در یک سال گذشته دشواری‌های بسیاری را تحمل کرده است. طالبان برادرش را که نظامی پیشین بود، از خانه‌اش برده‌اند و شکنجه کرده‌اند. این جوان نیز می‌گوید که بی‌عدالتی‌ها و ظلم طالبان به مردم، او را به سلاح برداشتن و مبارزه علیه آنان واداشته است. فضل ربی از دشواری‌های مقاومت در کوهپایه‌های نهرین حکایت می‌کند و می‌گوید که از ناچاری ماه‌ها «دنگو» خورده‌اند، اما از ایستادگی در برابر طالبان خسته نشده‌اند. او از مسئولان جبهه مقاومت می‌خواهد که تا حد ممکن، منظم و مداوم به این نیروهای مقاومت کمک کنند.

نوید نوبهار، از چریک‌های مقاومت در جبهه اندراب، از نزدیک به یک سال پیش در کوهپایه‌‌‌‌های اندراب به سر می‌برد. او دارای لیسانس اقتصاد و کارشناسی ارشد در رشته مدیریت است و پیش از تسلط طالبان در یک نهاد غیردولتی کار می‌کرد، اما پس از سقوط نظام و تسلط طالبان بر افغانستان، سلاح برداشت و در پل حصار اندراب، به نیروهای مقاومت پیوست.

نوبهار می‌گوید که با اینکه هیچ جبهه‌ای امکانات مالی و نظامی برای آنان فراهم نمی‌کند، او و همراهانش با کمترین امکانات شخصی در برابر طالبان مبارزه می‌کنند، و می‌افزاید که آٰرزو دارد روزی خواهر کوچک و برادرزاده‌هایش بتوانند در آرامش و امنیت به مدرسه بروند و تحصیل کنند.

نوید نوبهار شهروندی غیرنظامی بوده است و تا پیش از سلطه طالبان بر کشورش، همواره برای ادامه تحصیل و افزایش دانش خود می‌کوشید، اما اکنون در حمله‌ها و ضدحمله‌ها علیه طالبان در صف نخست قرار می‌گیرد و برای آزادی و برابری می رزمد.

این جوانان پس از تسلط طالبان در پانزدهم اوت سال گذشته میلادی، سلاح برداشتند و برای مبارزه با طالبان، در کوهپایه‌های هندوکش در پنجشیر، اندراب، و خوست سنگر گرفتند.

در ماه‌های اخیر جبهه‌های دیگری نیز در کنار «جبهه مقاومت ملی»، در بخش‌های گوناگون افغانستان فعالیت خود را علیه طالبان آغاز کرده‌اند.

«جبهه مقاومت ملی»، «جبهه آزادی»، «تحریک آزادی و استقلال افغانستان»، «جبهه ملی آزادگان» و حرکت‌های مدنی زنان، اصلی‌ترین نیروهایی به  شمار می‌روند که در نزدیک به یک سال گذشته، به رزم در برابر طالبان مشغول بوده‌اند.