پژوهشی جدید نشان می‌دهد پدرانی که برای اولین بار بچه‌دار شده‌اند، بخش کوچکی از حجم برخی مناطق مغز را از دست می‌دهند.
این پژوهش، که هفته گذشته در مجله «سربرال کورتکس» (Cerebral Cortex) منتشر شد، داده‌های تصویربرداری ساختاری اعصاب پدران در انتظار فرزند را قبل و بعد از تولد اولین فرزندشان ارزیابی و آن را با داده‌های یک گروه کنترل شامل ۱۷ مرد بدون فرزند مقایسه کرد.
نتایج نشان دادند در گذار مردان به پدر شدن، برخی تغییرهای عصب‌شناختی در پدران جدید رخ می‌دهد.
پیش‌تر، پژوهش‌ها نشان داده بودند که بچه‌دار شدن ممکن است سازگاری‌هایی در مغز هر دو والد به وجود آورد.
با وجود این، در حالی که پژوهش‌های پیشین بروز این فرایند را در مادران نشان داده است، دانشمندان از جمله دانشمندان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در ایالات متحده، می‌گویند «پژوهش‌های بسیار اندکی» این سازگاری‌ها را در مردانی که در گذار به مرحله پدر شدن قرار دارند، بررسی کرده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پژوهشگران در بخشی از همکاری بین‌المللی بین دو آزمایشگاه در مادرید و کالیفرنیا، به این نتیجه رسیدند که تغییرهای کالبدشناختی (آناتومیک) در حجم، ضخامت و همچنین خارجی‌ترین ناحیه قشر مغز (کورتکس) با گذار به مرحله پدر شدن در ارتباط است.
پژوهشگران در شبکه حالت پیش‌فرض مغز (DMN) تازه‌پدرها تغییرهای قابل‌توجهی مشاهده کردند- که به پذیرش و اشتیاق پدر و مادر مربوط است.
این شبکه‌ای از مناطق مغزی در حال فعل و انفعال است که مشخص شده است زمانی که افراد بر دنیای بیرون متمرکز نیستند، فعال می‌شود.
دانشمندان در پژوهش‌های پیشین گزارش کردند که شبکه حالت پیش‌فرض مغز معمولا در مواقعی فعال می‌شود که افراد ممکن است در حال خیال‌پردازی، تجسم آینده، به یاد آوردن خاطرات یا صرفا فکر کردن بدون هدف یا منظور خاصی باشند.
پژوهشگران در هر دو نمونه از پدرانی که برای اولین بار صاحب فرزند می‌شدند، روند کاهش حجم قشر خارجی مغز (کورتیکال) را در «شبکه حالت پیش‌فرض و شبکه‌های بینایی» و «حفظ ساختارهای زیر قشری» (ساب‌کورتیکال) گزارش کردند. آن‌ها گفتند که روند مشاهده‌شده پس از بررسی سن پدران و کودکان در اسکن پس از تولد همچنان ادامه داشت.
آن‌ها در این نشریه نوشتند: «این پژوهش در مورد تغییرهای ساختاری قشر مغز (کورتیکال) در پدران شواهد همسانی ارائه می‌دهد و این احتمال را تقویت می‌کند که گذار به پدر شدن ممکن است روزنه معناداری به انعطاف‌پذیری عصبی (نوروپلاستی) ساختاری ناشی از تجربه در مردان باشد.»
در حالی که پژوهشگران تصدیق می‌کنند که اندازه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش کوچک است، می‌گویند یافته‌ها نشان می‌دهند که آثار عصب‌شناختی پدر و مادر شدن ممکن است منحصر به مادران نباشد.
پژوهشگران می‌گویند در تازه‌ترین پژوهش، تازه‌پدرها در مقایسه با پژوهش‌های مشابه در مورد تازه‌مادرها، در ناحیه‌ای از مغز به نام شبکه زیرقشری لیمبیک تغییری نشان ندادند. این شبکه در واکنش‌های رفتاری و احساسی نیز دخیل است.
© The Independent
