از کشته شدن مهسا امینی و آغاز اعتراضهای مردمی در ایران نزدیک به دو هفته میگذرد. در این مدت، دسترسی به اینترنت هر روز دشوارتر از قبل شده و حکومت ایران برای مسدود کردن دسترسی مردم به اینترنت از هیچ اقدامی فروگذار نکرده است.
در اولین هفته خاموشی اینترنت، محدودسازی دسترسی به اینترنت و مسدود کردن اینستاگرام و واتساپ اتفاق افتاد. همچنین دستگاه سانسور فروشگاههای دانلود برنامک را هم مسدود کرد تا از بارگیری ابزارهای دور زدن فیلترینگ برای دسترسی به سرویسهای مسدودشده جلوگیری کند.
در هفته دوم قطعی اینترنت، حکومت ایران به فاز جدیدی از اقدامها وارد شد و شرکتهای ارائهدهنده اینترنت به عنوان بازوی اجرایی سیستم سرکوب دیجیتال، با مسدود کردن پروتکلهای رمزنگاریشده و دستکاری در دیاناسها و قطع اینترنت، بهصورتمنطقهای وارد عمل شدند.
مسدودسازی پروتکلهای رمزنگاریشده با هدف از کارانداختن ابزارهای دور زدن فیلترینگ و ایجاد اختلال در پیامرسانهایی است که ارتباطات کاربران خود را رمزنگاری میکنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
حکومت ایران تا چه مدت میتواند اینترنت را قطع کند؟
به گفته نتبلاکس، سازمان غیردولتی ناظر بر اینترنت جهانی، خسارت مالی ناشی از قطعی اینترنت در ایران ۱.۵ میلیون دلار در هر ساعت است. مرکز آمار پیشتر اعلام کرده بود که درآمد حدود ۱۰ میلیون نفر در ایران به اینستاگرام وابسته است.
قطع اینترنت برای حکومت ایران هم هزینههای زیادی دارد. شبکه ملی اطلاعات هنوز برای فعالیت دستگاههای دولتی بستر کاملی نیست و آنها برای ارائه خدمات از سرویسهای خارجی متعددی استفاده میکنند که در چنین شرایطی، همه آنها دچار اختلال شدهاند. اختلالهای گسترده در اتصال به اینترنت جهانی به معنای محدود شدن دسترسی دستگاههای دولتی به ابزارهای دیجیتال و بروز مشکل در تامین امنیت سامانههای داخلی است.
بررسی سرویسهای ناظر بر اینترنت جهانی نشان میدهد که قطع اینترنت در ایران طی یک هفته گذشته، الگوی مشخص و معناداری داشته است. بر اساس دادههای «آیاودیای» (IODA)، در هفته گذشته، اینترنت هفت بار به طور کامل قطع شده است. بررسی دادههای «کلودفلر» (cloudflare) هم بیانگر آن است که در تمام هفت شبانهروز گذشته، اینترنت اپراتورهای سیار با یک الگوی مشابه از حدود ساعت ۱۷ قطع شده و این روند تا ساعات ابتدایی بامداد روز بعد ادامه داشته است.
آنچه قطعیهای اخیر را از نمونههای پیشین متمایز میکند، عملکرد متفاوت اپراتورها در مناطق مختلف است؛ مناطقی که اعتراض در آنها بیشتر مشاهده شده است، اختلالها و قطعیهای بیشتری داشتهاند.
اطلاعاتی که نهادهای ناظر بر اینترنت منتشر کردهاند، نشان میدهد که حکومت ایران این بار به جای قطع طولانیمدت اینترنت، به ایجاد اختلال و از کار انداختن ابزارهای ارتباطی روی آورده است و هر روز بعد از اتمام ساعات کاری ادارات، اینترنت را کلا قطع میکند تا از این طریق فعالیت دستگاههای دولتی کمتر تحت تاثیر قرار بگیرد و خسارات خاموشی اینترنت کمتر شود. این سیاست موجب میشود که حکومت ایران بتواند اینترنت را روزهای بیشتری در خاموشی نگه دارد.