مردم تهران فقط ۱۰۰ روز آب آشامیدنی دارند و ارتفاع آب در برخی مخازن آبی این شهر از چهار متر به ۷۰ سانتی‌متر رسیده است، اما اولویت نخست مقام‌های نظام جمهوری اسلامی، مهار و سرکوب‌ اعتراض‌های سراسری در کشور است.

محمد بختیاری، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب تهران، روز اول آبان (۲۳ اکتبر)، در یک برنامه تلویزیونی این خبر را اعلام کرد و هشدار داد: «اگر تمهیدات لازم صورت نگیرد، اوایل زمستان به مشکل خواهیم خورد.»

خبرگزاری تسنیم هم روز چهارشنبه، چهارم آبان (۲۶ اکتبر)، به نقل عبد‌الحسین مجدی‌زاده، معاون بهره‌برداری شرکت تامین و تصفیه آب تهران، خبر داد که در برخی از مخازن شهر تهران که ارتفاع آب باید در حد چهار متر باشد، به حدود ۷۰ سانتی‌متر رسیده است.

مجدی‌زاده افزوده است که در حال حاضر مصرف آب در هر ثانیه در تهران ۱۰ هزار لیتر بیشتر از آب تولید شده است.

براساس اعلام مقام‌های مسئول، در حال حاضر میزان مصرف آب در تهران نزدیک به ۴۰ هزار لیتر در ثانیه است، اما میزان آب تولیدی در هر ثانیه، نزدیک به ۳۰ هزار لیتر است.

ذخیره آب شرب در مخازن تهران هم به گفته این مقام‌ها در حال حاضر حدود ۶۰۷ هزار متر مکعب است.

احمد وحیدی، وزیر کشور، نیز در این زمینه هشدار داد که ذخیره آب پشت پنج سدی که آب تهران را تامین می‌کنند، خوب نیست و باید در این باره مراقبت‌هایی صورت گیرد.

خشکسالی و کم‌آبی روز به روز در ایران بحرانی‌تر و همه‌گیر‌تر از قبل می‌شود و زندگی و کسبوکار میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار داده است، اما مقام‌های جمهوری اسلامی ایران تاکنون برنامه روشن و مشخص و کارآمدی که به رفع و رجوع این مشکل منجر شود، تهیه و اجرا نکرده‌اند.

 گزارش‌های کارشناسی نشان می‌دهد که در سال ۱۳۹۷، از هزار و ۱۵۷ شهر ایران، بیش از ۳۳۰ شهر با جمعیتی بالغ بر ۳۵ میلیون نفر، برای تامین آب شرب با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کرده‌اند، و این روند در سال‌های بعد، از جمله در سال جاری، رو به افزایش بوده است.

این گزارش‌ها همچنین حاکی از آن است که کاهش سطح آب‌های زیرزمینی در بسیاری از دشت‌های کشور به نحوی است که از ۶۰۹ دشت، نزدیک به ۴۱۰ دشت در رده دشت‌های ممنوعه قرار گرفته‌اند.

کم‌آبی برای مصارف مختلف همه ساله سبب بروز تنش‌هایی بین مردم با حکومت، و نیز مردم با مردم می‌شود و نارضایتی‌هایی در سطح عمومی پدید آورده است.

نمونه‌های این نارضایتی را  می‌توان در اعتراضات سال گذشته مردم خوزستان و تنش‌های آبی در میان مردم اصفهان و یزد و شهرکرد مشاهده کرد. 

سایت «نسیم آنلاین» در این زمینه نوشت: «بحران آب می‌تواند به سرعت تبدیل به نارضایتی عمومی شده و به یک معضل سیاسی و امنیتی بدل شود و حتی شکاف‌های قومیتی و تاریخی را نیز در یک منطقه فعال کند.»

به تایید این سایت، «این مسئله در برخی موارد حتی به خشونت و تخریب نیز کشیده شده که نمونه‌های آن را در برخورد با معترضان خوزستانی، شکستن خطوط لوله انتقال آب، و به آتش کشیدن ایستگاه پمپاژ توسط کشاورزان معترض» می‌توان دید.

علاوه بر اثرات سیاسی و امنیتی، کمبود آب مورد نیاز در شهر‌های مختلف ایران به بروز مشکلات اقتصادی و اجتماعی، از جمله فقر، بی‌عدالتی، بیکاری و مهاجرت نیز انجامیده است.