وزارت حج و اوقاف طالبان به تمامی خطیبان مساجد کشور دستور داد که در نمازهای جمعه، خطبه واحد ایراد کنند و برای پیروزی ملا هیبت‌الله آخوندزاده، رهبر این گروه، دعا کنند.
این وزارت روز یکشنبه، ۲۹ آبان (۲۰ نوامبر) در توییتر نوشت: «خطبه جمعه دارای آداب و مستحباتی است که از جمله مستحبات آن، یکی هم دعای خیر و صلاح برای امیر و حاکم وقت و استقامتش بر شریعت و نصرتش بر دشمنان است.»
وزارت حج و اوقاف طالبان با استناد به روایت‌های دینی، ادعا میکند که در دوران حکمرانی صحابه نیز برای سلطان و حاکم دعا می‌شد و حتی در زمان ظاهرشاه، آخرین پادشاه افغانستان، در خطبه‌ها برایش دعا می‌شد.
این وزارت نوشت: «همچنین در دوران خلافت عثمانی در خطبه‌ها برای خلفای عثمانی دعا می‌شد.»
طالبان می‌گویند که در دوران حکومت نخست آنان در افغانستان نیز در خطبه‌های نماز جمعه برای ملا محمد عمر، رهبر وقت و بنیانگذار این گروه، دعا می‌شد.
وزارت حج و اوقاف طالبان گفت: «وزارت ارشاد، حج و اوقاف برای عموم ائمه و خطبای مساجد کشور، یک خطبه متحد که در آن ارکان، سنن و آداب خطبه رعایت شده است، ترتیب داده و از جانب مقام امارت اسلامی افغانستان تصویب شده است.»
این وزارت استدلال کرده است که خطبه واحد، نمایانگر وحدت است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در حکومت سابق افغانستان انتقادهایی علیه وزارت حج و اوقاف مطرح بود که قادر به مدیریت و کنترل تمامی مساجد و مدارس دینی نیست. بارها در برخی از مساجد و مدارس دینی، فتوای جنگ علیه حکومت سابق صادر می‌شد.
اما طالبان در دوران حکومت خود تاکنون چند امام‌جمعه و خطیب مسجد را ممنوع‌المنبر کرده‌اند تا صدای مخالفان خود را خاموش کنند، و این روند هم چنان ادامه دارد.
هفته گذشته طالبان در کابل اعلام کردند که ۴۰۰ بلندگو برای پخش اذان بر اساس فقه حنفی نصب کرده‌اند. تلویزیون ملی افغانستان نیز که در کنترل طالبان است، گزارش داده است که طالبان می‌کوشند شمار مساجد را در شهر کابل افزایش دهند.
طالبان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ حکومت وقت افغانستان را سرنگون کردند و قدرت را در اختیار گرفتند. در این مدت، طالبان کوشیده‌اند مدارس دینی تاسیس کنند و شمار مساجد را افزایش دهند، و در دانشگاه‌های افغانستان نیز ساعت‌های درسی آموزش‌های اسلامی را بیشتر و طولانی‌تر کرده‌اند.
طالبان اجرای «شریعت اسلامی» را هدف اصلی حکومت خود می‌دانند و در این چارچوب، محدودیت‌های شدیدی بر آزادی‌های فردی و اجتماعی، به‌ویژه برای زنان، وضع کرده‌اند.
