پس از آنکه علی خامنه‌ای در تازه‌ترین سخنرانی خود، ادعای نهاد‌های امنیتی و اطلاعاتی مبنی بر اینکه معترضان در ایران «پول» می‌‌گیرند، را تکرار کرد، ماشین جنگ روانی نظام جمهوری اسلامی مرحله دیگری از این «جنگ ترکیبی» را کلید زد که از شروع یک بازی مشترک و همسو میان رهبر و نهاد‌های سرکوبگر در ایران خبر می‌دهد.

این ادعا پیش‌تر و به صورت محدود، درباره برخی معترضان بازداشتی به جرم شعار‌نویسی روی دیوار‌ها مطرح شد که با انکار افکار عمومی مواجه شد؛ اما با ورود خامنه‌ای به این موضوع، پیدا است که در آینده ابعاد وسیع‌تری خواهد یافت.

روزنامه دولتی ایران اواسط مهر در گزارشی، مدعی شد که شعار‌نویسی‌ روی دیوار‌ها در ازای دریافت پول انجام می‌شود. این روزنامه مبلغ پرداختی به اعضای یک گروه سه تا چهار نفره شعار‌نویسی را ۱۵۰ تا ۳۰۰ هزار تومان اعلام کرد. برخی رسانه‌های نزدیک به حاکیت نیز در همان ماه، با انتشار فیلمی، ادعای پخش پول در خیابان‌ها بین معترضان را تکرار کردند. البته این رسانه‌ها توضیح ندادند این فیلم را چگونه تهیه کرده‌اند و چرا رهبران میدانی این اعتراض‌ها- به گفته آن‌ها- باید در روز روشن و جلو چشم همه، چنین کنند.

احمد وحیدی، وزیر کشور جمهوری اسلامی، هم در این زمینه ادعا کرد که به حساب برخی معترضان که «در خارج» آموزش دیده‌اند، «هر ۱۵-۱۰ دقیقه، حدود ۲۵ تا ۳۰ میلیون واریز می‌شود». این ادعا را برخی فرماندهان سپاه پاسداران و سازمان بسیج و گروهی از نمایندگان مجلس هم تکرار کردند؛ بی‌آنکه سند و مدرک روشن و متقنی برای اثبات مدعای خود ارائه دهند.

در تازه‌ترین این ادعا‌ها که پس از سخنرانی علی خامنه‌ای مطرح شد، مدیرکل اطلاعات آذربایجان غربی گفت که به معترضان در ازای «شعارنویسی و عمامه‌پرانی» رمزارز داده می‌شود. البته او اذعان کرد که این وعده هنوز محقق نشده و پولی به معترضان داده نشده است که همین سخنان ارسال پیامی روشن به افکار عمومی است که برای اثبات این ادعا منتظر سند و مدرک و تراکنش مالی نباشند.

پخش گسترده این شایعات که معترضان پول می‌گیرند تا به خیابان‌ها بیایند، بخشی از یک «جنگ ترکیبی» است که به خواست علی خامنه‌ای در مواجهه با اعتراض‌ها در پیش گرفته شده است. او پیش‌تر اعتراض‌های اخیر علیه جمهوری اسلامی را «جنگی ترکیبی» خواند و برای مقابله با آن نیز مجموعه اقدام‌های میدانی، روانی، رسانه‌های و مالی را تجویز کرد.

جنگ ترکیبی یا هیبریدی را طیف گستره‌ای از مجموعه اقدام‌ها و راهکارهای نامنظم و اعمال خشونت‌های بی‌رویه تعریف کرده‌اند که طی آن، بازیگران دولتی یا ابردولتی با هدف ایجاد بی‌ثباتی در کشور هدف، از تمام مولفه‌های سیاسی، اطلاعاتی، نظامی و اقتصادی استفاده می‌کنند.

 در سال‌های اخیر، این اصطلاح جدید به جای ترکیب «جنگ نرم» که علی خامنه‌ای در وقایع سال ۱۳۸۸ مطرح کرد، به ادبیات نهاد‌های نظامی و امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی وارد شد و آن‌ها می‌گویند آمریکا و سایر کشور‌های غربی در هدایت این «جنگ» علیه نظام مستقر در ایران نقش ایفا می‌کنند.

مقام‌های جمهوری اسلامی بزرگ‌ترین نقطه ضعفشان در این به گفته خود «جنگ ترکیبی» را رسانه‌های اجتماعی می‌دانند. خامنه‌ای هم بارها درباره آسیب‌پذیری در این بخش هشدار داده و از تغییر نگرش و باور مردم ایران به نظام جمهوری اسلامی ابراز نگرانی کرده است.

روحانیون شیعه حاکم بر ایران می‌گویند تغییر روح، ذهن و برداشت مردم درباره جمهوری اسلامی مهم‌ترین هدف این «جنگ» است و برای مقابله با چنین «جنگی»، در رسانه‌های اجتماعی هزینه‌های هنگفتی کرده‌اند و با سازماندهی لشکر‌های سایبری می‌کوشند روایت‌‌های حاکمیتی و حکومتی را به مخاطبان القا کنند و معترضان و جریان گسترده ضرورت عبور از جمهوری اسلامی را «فریب خورده» بنامند. این لشکر‌های سایبری در بزنگاه‌هایی نظیر اعتراض‌های سراسری، تجمع‌ها و بروز بحران در ایران، در نقش پیاده‌نظام وارد عمل می‌شوند و روایت‌های جعلی و جهت‌دار علیه معترضان را بازنشر می‌کنند. هدایت‌گر تمام این جریان‌ها هم نهاد‌های اطلاعاتی و امنیتی‌اند که چشم و گوش علی خامنه‌ای محسوب می‌شوند و او نیز به آن‌ها بسیار اطمینان دارد.

خامنه‌ای از زمان آغاز اعتراض‌های سراسری در ایران تاکنون، دو گزارش و ادعای این نهاد‌ها درباره اقدام‌های جریان «نفوذ» در ایران، متهم کردن دو خبرنگار و نیز طرح ادعای دریافت پول معترضان را علنا تایید کرده و خواستار برخورد با معترضان شده است.

تمامی مواضعی که رهبر جمهوری اسلامی طی دو ماه گذشته علیه اعتراض‌ها اتخاذ کرده، ماحصل گزارش‌هایی است که این نهاد‌های اطلاعاتی و امنیتی و گروه‌ دیگری از نظامیان و معتمدانش به او ارائه می‌کنند و برای افزودن دامنه اختیارات خود در سرکوب‌ها، از او می‌خواهند این ادعاها را به طور علنی تکرار کند تا زمینه‌ و مشروعیت سرکوب‌های بیشتر فراهم شود. به این شیوه گردش‌کار گزارش‌های اطلاعاتی بر اساس میل و خواسته علی خامنه‌ای و سایر مقام‌های جمهوری اسلامی، «اطلاعات سیاسی‌شده» نیز می‌گویند.

«اطلاعات سیاسی‌شده» در واقع به آن دسته از تولیدها، تفسیرها، گزارش‌ها یا تحلیل‌های کارکنان اطلاعاتی یا جامعه اطلاعاتی گفته می‌شود که به جای واقع‌بینی، به منظور پشتیبانی از گزینه‌ها و نتایج دلخواه سیاست‌گذاران یا خوشامد مقام‌های سیاسی، تغییر داده می‌شوند. این مسئله تحریف عمدی تحلیل اطلاعات برای برآورده کردن خواسته‌های سیاست‌گذاران و مدیران اطلاعاتی و به عبارتی جامع‌تر، وفاداری به نگرش‌های شخصی و سیاسی در فرایند تحلیل اطلاعات را نیز شامل می‌شود که در جریان اعتراض‌های اخیر در ایران در سخنان و مواضع خامنه‌ای هم به‌وضوح دیده شده است.

نهاد‌های امنیتی و اطلاعاتی در جمهوری اسلامی علاوه «اطلاعات سیاسی‌شده» به «سیاسی شدن اطلاعات» در ایران هم دامن زده‌اند. این مفهوم وضعیتی را توضیح می‌دهد که در آن، رهبران به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، فراورده‌های اطلاعاتی را تغییر دهند و آن‌ها را به محصول منطبق با سیاست‌های خود بدل کنند. سیاسی شدن اطلاعات زمانی به وجود می‌آید که رهبران با اعمال فشار زیاد بر تحلیلگران و مدیران اطلاعاتی، آن‌ها را وادار کنند براورد‌ها و تحلیل‌هایی در راستای حمایت از اولویت‌ها و رویکرد‌های سیاسی آن‌ها ارائه دهند.

براساس بسیاری از روایت‌های موجود در جمهوری اسلامی، این رویکرد یکی از رفتار‌های ثابت علی خامنه‌ای است و او همواره از نهاد‌های اطلاعاتی و امنیتی می‌خواهد برای اثبات گفته‌ها و تحلیل‌هایش، گزارش‌های اطلاعاتی و امنیتی موید و همسو با آن‌ها را تهیه کنند و در ازای تایید این گزارش‌ها، دست این نهاد‌ها را برای سرکوب را باز می‌گذارد.